Yitiriyorum tüm kelimelerimi. Çığlık çığlığa söyleyemediklerim. Ellerim soğuk yokluğunda çaresizce debeleniyorum. Sonra sen geliyorsun aklıma unutuyorum her şeyi yine cama gidiyorum. Gelmeyeceğini biliyorum ama ben yine de bekliyorum. Sen gelme ben beklerim seni. Sen gelme ben yine severim seni.
Alıştım sensizliğe sende alıştın mı bensizliğe ? Bakamıyorum şimdi bende kalan o masum bakışlı bebeklik fotoğrafına. Belki de şu anda o masum bakışların nefret edicek cinsten oluşundandır. Neydi eksik olan ? Ben bulamadığın ama ellerde dolu olan ? Noktasına virgülüne cümle cümle sevdim seni. Sığdıramadım satırlarıma. Kelimelerim tükendi seni anlatırken.
Şimdi elimde bana hiç beklemediğim anda aldığın bilekliğim. Karşımda bebekliğin. Sevip sevip bitiremediğim ; sensizliğin dibindeyim.
papatya
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benimle Kalsan? (ARA)
AcakHer şey o gün ile başladı. O gün sen beni bıraktın ve ben o günden beri kelimelerle dost oldum sevgili. Şimdi sana ne söyleyemediysem, ne içimde kaldıysa hepsini 'Kalpten Kaleme' oradan da kağıtlara döküyorum. Umarım herkes gibi bir gün sende rastla...
