Dün gece nöbetteydim yine ben. Her seferinde olduğu gibi yine seni sevişlerimin nöbeti. Gündüzler az geliyordu artık sevmelere, geceleri de katıyorum gündüzlerime. Tüm çabam seni biraz daha fazla sevebileyim diye. Kim bilir belki de canımı biraz daha fazla yakayım diyedir.
Acılarıma acı ekliyorum. Acılarımdan koleksiyon yapıyorum. Şaşıracaksın belki bana. 'Acıdan koleksiyon mu olurmuş?' diyeceksin muhtemelen. Deme öyle. Senden kalan en değerli şeylerdi benim acılarım. Sen düşün çaresizliğimi. Bana yakıştırdığın acılarla mutlu geçinmeye çalışıyorum ben. Çünkü bana acı çektiren kişi sen.
Bana yararın da olmadı değil ama. >GErçi her seferinde mutluluğumu alt eden acılarım ağır basan tarafta olsada< senden kalan acılarımı sayarken sayı saymam da gelişti. Eskiden 13'e kadar sayabiliyordum. Yani sadece "Seni Seviyorum"a yetecek kadar matemetiğim vardı. Şimdi ise binlere meydan okuyan bir kız oldum.
Anlayacağın ben seni 13 harf 2 kelime sevdim.
papatya
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benimle Kalsan? (ARA)
AcakHer şey o gün ile başladı. O gün sen beni bıraktın ve ben o günden beri kelimelerle dost oldum sevgili. Şimdi sana ne söyleyemediysem, ne içimde kaldıysa hepsini 'Kalpten Kaleme' oradan da kağıtlara döküyorum. Umarım herkes gibi bir gün sende rastla...
