Geceler bilinmezliğe götürür bizi her geçen gün. Gecedir en çok bunaldığımız zaman. Gecedir en çok pişman olduğumuz zaman. Gecedir çaresizliğe düştüğümüz zaman. Gecedir en çok özlediğimiz ve özlendiğimiz zaman. Ve yine gecedir ruhumuzun en çok huzuru bulduğu zaman.
Peki neden geceleri kendimizle yalnız kalırız ? Bu soruyu sorar mısın hiç kendine ? Her ışık bir aydınlık demek değildir. Her karanlıkta bir çıkmaz sokak değildir. Bunu kavramalı insan. Gece her ne kadar gözümüze kasvetli görünse de bir başka huzur verir kalbimize.
Bir söz vardır. "Gündüzün şerri gecenin hayrından iyidir." Ne sonuç çıkarılır ki bu sözden ? Al sana gecenin aleyhine bir söz daha.
Oysa ki ben geceyi çok severim. Gündüzleri görür müyüz gökyüzüne un gibi serpilmiş yıldızları ? Gündüzleri görür müyüz ayın ayrı ayrı her halini ? Gündüz sadece bizi yakıp kavuran güneşi görmek mümkün. Suçluları, zina yapanları, hırsızları, keşleri hep güneş değil midir bize gösteren ? Ne anladım ben gündüzden ? Ne hayrı kaldı bize ?
Gece -karanlık- bize düşünme fırsatı sunar. Kendimizi, iç sesimizi dinleme fırsatı.. Bakarsın yıldızlara ve ardından bir yıldız kayar ve dilek maratonu başlar. Bak ne güzel de mutlu ediyor insanı gece. En ufacık bir hamlede gülümsetiyor. Bir de yağmur yağmışsa her yerde toprağın kokusu vardır. Biraz da rüzgar esti mi değmeyin keyfime. Öyle üşüten cinsten rüzgar değil ama içinde ki tüm kötülükleri süpürür cinsten.
Yağmur, rüzgar, toprak kokusu, gece.
Her şey tamam !
Sana sadece kahveni alıp cam kenarına geçmek düşer.
bir kullanıcıdan bahset kullanıcıdan bahset
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benimle Kalsan? (ARA)
AcakHer şey o gün ile başladı. O gün sen beni bıraktın ve ben o günden beri kelimelerle dost oldum sevgili. Şimdi sana ne söyleyemediysem, ne içimde kaldıysa hepsini 'Kalpten Kaleme' oradan da kağıtlara döküyorum. Umarım herkes gibi bir gün sende rastla...
