နံနက်ခင်း မုန့်စားရင်း နှစ်ယောက်သား
ဝေးခဲ့ရသမျှအတိုးချကာ အကြည့်ချင်းဆုံနေတော့...."ဟိုနှစ်ယောက်...ငါရှိတာလေးလည်းသတိထားဦး..."
Suho hyungပြောတော့မှ hyungကို
သတိရကာ မုန့်သာငုံ့စားလိုက်ပေမဲ့
ကျွန်တော့စပ်စလူးကတော့......"Hyungရှိတာတွေ့သားဘဲ
ဒါပေမဲ့သိရုံနဲ့ ရပြီလေ Hyungကို ဘာလို့မျက်လုံးထဲ
ထည့်ကြည့်နေရမှာလဲ..."ပြောလည်းပြော လျှာလည်းထုတ်ပြ
တကယ့်လူဆိုးရယ်ပါ....."သြော်...မင်းကအဲ့လိုဖြစ်သွားပြီပေါ့လေ.....
အရင်နေ့တွေက မနက်စာဝိုင်းမှာ
ကျက်သရေ ကျက်သရာမရှိအငိုတွေအရီတွေနဲ့
အချစ်တွေဘာတွေမလိုဘူး......
Hyungရှိရင်ရပြီ ဆိုပြီးပြောတာဘယ်သူလဲ...."ကျွန်တော့Baekလေးကနေ့တိုင်းငိုနေခဲ့သည်တဲ့လား
ချစ်မြတ်နိုးရလွန်းစွာ စိုက်ကြည့်နေမိတော့..."Yeol, Yeolကြောင့်ငိုတာဟုတ်ဘူးနော်
Hyungအချစ်တွေကို ခံစားမိလို့...
ဒါပေမဲ့ မနေ့ကအထိပါဘဲ...ဒီနေ့ကစပြီး
မပါတော့ဘူး.....""တော်တော်ချစ်ရတဲ့ ညီလေးပါလား...
Byun Suhoရေ မင်းညီကအိမ်ထောင်ကျပြီးရင်
မင်းကိုလှည့်တောင်ကြည့်မှာမဟုတ်တော့ဘူးကွ..."Suho hyungပြောလိုက်သောစကားက
ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ဂွင်ထဲဝင်လာလေပြီမို့....."Hyung....တကယ်လို့ပေါ့နော်
Baekလေးနဲ့ကျွန်တော်အိမ်ထောင်ပြုပြီးရင်
Hyungအိမ်ထောင်ပြုဦးမှာလား......"ကျွန်တော်မေးလိုက်သောစကားကြောင့်
Hyungကစားလက်စဇွန်းကိုပင်
်ဆက်မစားဘဲကိုင်ထားမိလျက်သား
Baekလေးကလည်း အဖြေကိုစိတ်ဝင်တစားနဲ့
စောင့်ကြည့်နေလသည်........"Hyung လက်ထပ်ဖြစ်မယ်မထင်ဘူး....."
"ဘာလို့လဲ Hyung..."
ထပ်မေးလိုက်တော့ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း
"Hyung ရဲ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးမှာ
ဟိုးအရင်ကတည်းကနေရာယူထားတဲ့သူရှိနေလို့
နေရာလွတ်သေးသေးလေးတောင်မကျန်ဘူးလေ
နောက်ထပ်ထပ်ချစ်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး....."
YOU ARE READING
BUTTERFLY(Completed)
Fanfic#chanbeak "ခင်ဗျားတို့ဘာသာ..လူမှားခေါ်လာတာလေ ကိုယ့်ကိစ္စကွကိုယ်တာဝန်ယူကြ" "သေမင်းတွေ..သေခြင်းတွေနားမလည်ဘူး" နာမည်တူနေသောကြောင့် သေနေ့မစေ့သေးဘဲ လူမှားခေါ်ခံရကာ "လိပ်ပြာ" အဖြစ်နေရစဉ် သရဲကြောက်တတ်သော Male nurseလေးတို့ တွေ့...