korte beschrijving:
15 juli 1988. Na één nacht samen te hebben doorgebracht, ontstaat er tussen Emma Morley en Dexter Mayhew een vriendschap voor het leven. En dat terwijl het tegenpolen lijken te zijn: Emma is idealistisch en ambitieus, Dexter is een rijke charmeur die het leven als een feest ziet. Twintig jaar lang kijken we op 15 juli hoe het Em en Dex vergaat en hoe hun levens met elkaar verwikkeld zijn. Hun relatie verschuift in de loop der jaren, totdat ze zich op een bepaald punt in hun leven realiseren dat hetgeen waar ze naar zoeken en op hopen, dichterbij is dan ze al die tijd hebben gedacht.
David Nicholls bewerkte zelf zijn gelijknamige bestseller tot het scenario van dit romantische drama, waarin Anne Hathaway en Jim Sturgess de hoofdrollen vertolken.
recensie 1:
Hathaway maakt haar bar slechte Engelse accent goed met haar talent als comédienne
Niemand schakelt zo makkelijk heen en weer tussen onhandig lelijk eendje en charmante vamp als Anne Hathaway. En precies dat talent mag de actrice volop inzetten in One Day, een romantisch drama over de relatie tussen de dromerige Emma (Hathaway) en de knappe charmeur Dexter (Jim Sturgess).
Vanaf hun studietijd lijken de twee gedoemd elkaars beste vrienden te blijven - een romantische verhouding zit er steeds net niet in. Hoe dat komt, wordt handig uiteengezet. De film laat, in chronologische volgorde, steeds één dag, altijd 15 juli, uit een jaar zien, vanaf het eind van de jaren tachtig tot 2011. David Nicholls, op wiens boek de film gebaseerd is, schreef zelf het scenario en zorgt er slim voor dat die structuur niet gaat vervelen.
Hathaway maakt haar bar slechte Engelse accent goed met haar talent als comédienne, en Sturgess is geloofwaardig als sympathieke nietsnut. De Deense regisseuse Lone Scherfig (An Education) lijkt er vooral op uit vrouwen naar de bioscoop te lokken: het is schaamteloos zwijmelen, en soms ook snotteren, bij het romantische gestuntel.
Het best is de film zolang hij zich in de jaren negentig afspeelt - een tijdperk dat zich goed leent voor satire. Maar de soms sarcastische humor begint in de 21ste eeuw te verdampen, en daarmee wordt One Day uiteindelijk te zoet.
recensie 2:
In “One Day” volgen we de (romantische) handel en wandel van Emma (Anne Hathaway) en Dexter (Jim Sturgess). Eerste halte in hun leven “samen” is die op 15 juli 1988, wanneer ze afstuderen aan de universiteit van Edinburgh. Die nacht gaan ze bijna met elkaar naar bed, maar hun relatie ontwikkelt zich eerder op het vriendschappelijke dan op het romantische vlak. Emma is weliswaar (bijna) van meet af aan verliefd op Dexter, en blijft hem haar hele leven zien als potentiële levenspartner. Het is niet zozeer dat het water tussen beiden te diep is, maar eerder dat ze in verschillende zeeën zwemmen, met af en toe een raakpunt op een eiland. Het originele van Nicholls opzet is dat we Emma en Dexter enkel maar zien op 15 juli, telkens met een jaar tussen. De tweede etappe speelt zich dus af op 15 juli 1989, die daarna op 15 juli 1990 enzovoorts. Of hoe we het leven van de twee protagonisten in 22 hoofdstukken te zien krijgen, en de verhaalscharnier telkens een sprongetje van een jaar maakt. Blijven Emma en Dexter gedurende al die tijd vrienden, groeien ze uit elkaar of ontdekken ze toch dat ze voor elkaar “the one that they want (oe-hoe-hoe Honey)” zijn?
Anne Hathaway en Jim Sturgess (die zich in 2007 al van zijn meest romantische kant liet zien in de Beatlesliedjesfilm “Across The Universe”) vormen een geïnspireerde Emma en Dexter. Gelukkig maar, want dit is zo’n film die geen kans van slagen heeft als de chemie tussen de acteurs/-trices niet snor zit. Toch duurt het een tijdje vooraleer One Day” echt pakt. Aanvankelijk is het moeilijk om de karakters te leren kennen tijdens de korte fragmenten. We leren dat Dexter grote plannen heeft (les geven in het buitenland, de wereld verkennen), maar weten nooit waarom die plannen niet lukken (gebrek aan zelfdiscipline of gewoon pech?). Niet dat dit hoeft: door de open vragen kan je de ontbrekende feiten zelf invullen/fantaseren.
Vooral goed nieuws voor diegenen die hun films liever niet kant en klaar voorgekauwd krijgen. Toch zorgde een en ander er voor dat we niet direct halsoverkop verliefd werden op de prent. Al was het maar omdat we aanvankelijk moeilijk kunnen geloven dat Emma echt iets ziet in Dexter. Zeker omdat hij een echte “wanker” blijkt te zijn waarbij je vooral wil dat Emma niet voor hem kiest.
Waarschijnlijk vormen die wisselende gevoelens net de onderliggende gedachte van Nicholls proza: op twintig jaar kan er veel gebeuren tussen twee mensen en het is die overkoepelende maalstroom van gebeurtenissen, herinneringen, keuzes en toevalligheden die er voor zorgt dat “One Day” uiteindelijk toch een tweede adem vindt. De Deense regisseuse Lone Scherfig (“Italian For Beginners”, “Wilbur Wants To Kill Himself”, “An Education”) slaagt er in om door een paar geslaagde scènes (het huwelijksfeest bijvoorbeeld) de uitschuivers te verdoezelen zodat je na verloop van tijd toch nog gelooft dat Emma en Dexter voor elkaar gemaakt zijn. Of het in die optiek nodig was om het goed gevoel vervolgens ijsberggewijs lek te slaan en alles richting drama te sturen, blijft de vraag. Feit is dat de slotakkoorden alles behalve vals klinken (de scène op de heuvel is wondermooi) en dat een film die na een ietwat schimmige start toch weet te verrassen en te charmeren op zijn minst drie sterren verdient. En krijgt.
