korte beschrijving:
Een jonge soldaat John Tyree (Channing Tatum), is met verlof en wordt verliefd op de schitterende, maar conservatieve studente Savannah Lynn Curtis (Amanda Seyfried). De twee beleven een mooie tijd en wanneer John weer op uitzending gestuurd wordt, beloven ze elkaar brieven te schrijven om hun liefde levend te houden.
De vader van John speelt een bijzondere rol in de film. Hij is hoogstwaarschijnlijk autistisch, en heeft een moeilijke relatie met zijn zoon. John schermt tijdens de film met zijn liefde voor Savannah en de relatie met zijn vader. Hij krijgt een aantal grote tegenvallers te verwerken in de film, welke hij moet overwinnen.
recensie 1:
Weemoedig gewacht en gesmacht
Ze zeggen wel eens dat je milder wordt naarmate de jaren verstrijken. Voor velen een positieve ontwikkeling, maar in het geval van Lasse Hallström lijkt de tijd een zwaardere tol te eisen. De films van de Zweedse regisseur, die titels als My Life as a Dog, What's Eating Gilbert Grape en Chocolat op zijn naam heeft staan, lijken namelijk steeds sentimenteler te worden.
Met de charmante familiefilm Hachi die vorig jaar rond Kerst nog bij ons te zien was kwam Hallström er nog wel mee weg. Maar met zijn nieuwste, Dear John, maakt de Zweed geen goede beurt. Het mierzoete liefdesdrama, waarin de hoofdrollen zijn weggelegd voor Amanda Seyfried en Channing Tatum, dreigt ernstig afbreuk te doen aan Hallströms repertoire en is diens regie haast onwaardig. Wat de filmmaker aangerekend kan worden is dat hij het in zijn hoofd heeft gehaald om de zoetsappige roman van Nicholas Sparks onder handen te nemen. Sparks was tevens verantwoordelijk voor de boeken waarop soortgelijke romantische drama's als Message in a Bottle, The Notebook en Nights in Rodanthe waren gebaseerd.
Op zich valt op de casting van beide acteurs weinig kritiek te leveren. Studente Savannah en militair John ontmoeten elkaar op het strand als zij haar tasje in zee heeft laten vallen en hij er achteraan duikt. Hierbij geeft John het nakijken aan een vriend van Savannah die een oogje op haar heeft. Er ontstaat een vriendschap die in razend tempo uitloopt op een heftige verliefdheid. Maar John is soldaat en moet na twee weken weer terug op missie. De twee beloven elkaar trouw en contact te houden via een ouderwetse briefwisseling.
De hele aanloop naar Johns vertrek naar het buitenland kijkt lekker weg. Zo is de kennismaking met Johns vader (een innemende rol van Six Feet Under-acteur Richard Jenkins) een plezierige toevoeging aan het verhaal. Savannah herkent in hem karaktereigenschappen van een autistisch jongetje, met wie ze een sterke band heeft. Ze weet contact met hem te leggen door interesse te tonen in diens muntenverzameling. Toch levert haar kwalificatie van Johns vader het eerste barstje op in het prille liefdesgeluk.
Afgezaagd liefdesgehannes
Op het moment dat John op het vliegtuig stapt, kan het gesmacht van de twee geliefden beginnen. Het is tevens het moment waarop Hallström zich verliest in sentimenteel afgezaagd liefdesgehannes. Het gedweep van een door grote afstanden en tijd gescheiden koppel zal niet iedereen liggen, maar blijft nog binnen acceptabele perken. Dear John gaat pas echt een scheve schaats rijden als de aanslagen op het WTC erbij worden gesleept en John nog eens twee jaar voor een missie in Afghanistan bijtekent. Deze verhaalontwikkeling werkte nog in de tijd dat Sparks vier jaar geleden zijn boek publiceerde, maar is nu te veel een platgetreden pad.
De titel 'Dear John' voorspelt eigenlijk al niet veel goeds, want in de Engelse taal is de aanhef een verwijzing naar een brief waarin een verre geliefde wordt gedumpt. Het laat zich dan ook gemakkelijk raden welke kant Sparks zijn verhaal uiteindelijk opstuurt. Enige relativering van alle romantische verwikkelingen is halverwege Hallströms film meer dan van harte welkom. Als het eenmaal zover is, pakt het allemaal alleen nog ongeloofwaardiger uit. Het grootste mankement blijft het mierzoete verhaaltje dat de leidraad van Dear John vormde.
recensie 2:
Iedereen weet dat relaties op afstand niet makkelijk in stand te houden zijn en toch blijven sommigen het proberen.
Op een van zijn verlofdagen, staat soldaat John Tyree lekker te chillen op de pier van zijn geboorteplaats. Op diezelfde pier staat ook Savannah met wat vrienden. Een van die vrienden is wat onbeholpen en stoot, als hij op de rand wil gaan zitten, het tasje van Savannah in het water. Hij belooft het tasje te gaan halen en begint de pier af te rennen. John, die dit alles van een afstandje heeft bekeken, duikt vervolgens van de pier af en haalt het tasje voor Savannah op.
Savannah is meteen onder de indruk van de stoere kerel die haar tasje heeft gered en nodigt hem uit om bij haar thuis wat te komen eten. Aanvankelijk slaat John dit af, want zijn vader wacht met eten op hem, maar zwicht dan al snel. De twee weken die daarop volgen, brengen John en Savannah bijna volledig samen door. Ze doen alles samen en John stelt Savannah zelfs voor aan zijn vader, ook al heeft hij weinig goede woorden voor hem over.
Maar John was slechts op verlof en dus moet hij na de twee weken samen zijn diensttijd weer hervatten, en dat duurt niet zomaar even, maar een heel jaar. Dat is uiteraard een flinke test voor hun relatie maar ze zijn vastbesloten het te redden en elkaar heel veel te schrijven. Gezien de onregelmatige postbezorging wordt al snel besloten om de brieven te nummeren en zo de volgorde te kunnen onthouden. Dear John...
Achtergrond
De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Nicholas Sparks en als die naam je bekend in de oren klinkt, kan dat wel kloppen; het is namelijk ook de schrijver van het succesvolle The Notebook. In Amerika is deze film de eerste geweest die de hegemonie van Avatar wist te doorbreken in de bioscopen. De film kwam op nummer één terecht in de box office waar dat zeven weken lang geen enkele andere film gelukt was. Op zich is dat niet vreemd na het succes van The Notebook, maar het is wel het vermelden waard.
Zwaar
Dear John is een behoorlijk zware film, er komen meerdere zware onderwerpen in voor die wel wat afleiden van het romantische thema van de film. Zo is John Tyree natuurlijk een soldaat en speelt een deel van de film zich dus af in oorlogsgebied, maar dat is niet het enige. Ook zware onderwerpen als kanker en autisme komen in deze film aan bod.
Acteerwerk
De hoofdrollen in deze film worden vertolkt door Channing Tatum en Amanda Seyfried. De eerstgenoemde kennen we onder anderen uit Fighting, Public Enemies en het geflopte G.I. Joe: The Rise of Cobra. Op zich is hij prima uitgekozen voor de rol van John Tyree, maar hij drijft het bikkelharde net iets te ver door. Als hij zijn vriendin Savannah moet achterlaten na hun twee intieme weken, lijkt dit hem nauwelijks iets te doen en dat maakt het feit dat hij het een jaar op afstand wèl vol houdt, stukken ongeloofwaardiger. Amanda Seyfriend maakt van Savannah daarentegen wel een heel geloofwaardig en intiem persoon; je kunt met haar meeleven wanneer ze haar John mist maar toch is dat niet genoeg om de film overeind te houden. Een relatie wordt immers gemaakt door twee personen. De rol van John's vader wordt gespeeld door Richard Jenkins, die dat op een zeer behoorlijke manier doet. En een mooie rol is weggelegd voor Henry Thomas die de buurman van Savannah speelt.
Extra's
Deze dvd bevat slechts enkele trailers, waaronder die van deze film.
Conclusie
Dear John is zeker geen slechte film, maar hij is gewoon niet zo goed als The Notebook. Schrijver Sparks lijkt een beetje uit hetzelfde vaatje te tappen voor het verhaal van Dear John. Aan de ene kant is dat natuurlijk niet erg, want waarom zou je een goed werkend iets veranderen, maar aan de andere kant blijkt de uitvoering van Dear John minder goed te zijn dan die van The Notebook en dat is jammer. Ook lijkt de film iets te veel verschillende zware onderwerpen tegelijk te willen behandelen, waardoor ze elk voor zich eigenlijk wat minder uit de verf komen. De oorlogsbeelden bijvoorbeeld, komen net wat te lief over.
Al met al is Dear John dus niet voor iedereen aan te raden. Vond je The Notebook een goede film, dan raad ik je aan om het bij die film te laten. Vond je die ook al niks, dan kun je Dear John beter laten voor wat het is. Ben je echter een groot fan van zwaar dramatische, romantische films en heb je The Notebook nog niet gezien, dan zou je eerst flink van Dear John kunnen genieten. En kijk daarna dan The Notebook.
