Her Powerful Eyes

chapter 10

Confused
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

"Empress." Someone called me. Wait, nasaan nanaman ba ako? Patay na ba talaga ako?

"Empress I'm here." Hinarap ko ang direksyon kung saan nanggagaling ang boses at nakita ang isang matandang babae na naka-all black.

"Who are you?" I asked her. Siya na ba ang maghahatid sakin?

"I am Theresa. Your real mom." She said.

"What? No! My real mom is Melanie!"

"Don't be like that to you mother." She grabbed a chair and sat on it.

She cleared her throat. "Alam kong kilala mo na ako. Ako iyong lumapit sa Dad mo para makapaghiganti sa mga scientists na gumamit sakin. Now? You know me?"

Nanlaki ang mga mata ko at nagsimulang manginig ang aking katawan. "H-hellcat?!"

"Yes! I am Hellcat! And I'm coming for you, Empress!" Nagulat ako nang bigla siyang lumutang kaya napatakbo ako.

Takbo lang ako ng takbo sa walang katapusang kadilimang ito. Hanggang sa madapa ako. "Ouch!"

"Now I got you!" Nagulat ako nang may espadang hawak si Hellcat at utinapon iyon sa akin.

"AHHH!"

***

"AHHH!" Napalikwas ako sa kamang hinihigan ko. Wait, kama?

"Empress? Shit! Maxen tawagin mo yung doktor!" Natatarantang sabi ni Draven.

Tinignan ko ang paligid. Lahat ay kulay puti at sobrang liwanag ng ilaw. "Langit ba ito?"

"What? No! You're still alive Empress. Nasa ospital tayo." Napatingin ako kay Draven.

Bigla kong naalala ang nangyari samin ni Mika kahapon. "Ahh okay. I thought I'm already dead." Humiga ulit ako. "Where's Clark? Siya iyong kasama ko non diba?"

"Nasa labas siya at kinakausap ang mga pulis tungkol sa nangyari. Wendy escaped and we don't know where we can find her." Draven said.

Bumukas ang pinto at niluwa nito si Maxen at isang doktor. Lumapit sila sakin. May ilang tinanong at ginawang test sakin ang doktor bago ito lumabas.

"Damn. Akala namin hindi ka na aabot kahapon. Ang lalim ng sugat mo at maraming dugo ang nawala." Maxen said. Teka, bakit namumutla siya?

"Are you sick?" I asked. Halos wala nang kulay ang mukha niya.

"I donated blood for you kaya ganito ang itsura ko."

"WHAT?!" Gulat kong sabi.

"Yeah. Si Draven ay hindi pwede dahil medyo lasing siya kahapon. And Clark? Well, I can't tell about it." Maxen and Draven chuckled. "Ako lang ang pwede sabi ng Dad mo. Hindi daw pwede ang dugo ng isang ordinaryong tao."

"Owh. Thanks." Parehas nila akong tinignan. "What?"

"Nagpasalamat ka ba talaga sakin?" Kinusot kusot pa ni Maxen ang kanyang mga mata.

"Oh damn." Nahiga nalang ako at tumalikod sa dalawa. Matutulog nalang muna siguro ako.

***

Tatlong oras na akong nakahiga pero hindi ako makatulog. Kapag pipikit ako, naaalala ko yung panaginip ko kanina.

Tumayo ako at tinignan ang tatlobg asungot na kanya kanyang pwesto ng pagtulog. 12:30 am na rin kasi.

Tumayo ako at dinala ang swero na nakakabit sakin palabas. Magpapahangin lang naman ako.