Crazy Red Lipstick!~NiallHoran

14. Crazy Red Lipstick!

Als versteend sta ik te kijken naar de twee personen die mijn hele leven verpest hebben. "Hebben jullie me niet verstaan?! Ik zei OPROTTEN!" zeg ik nog eens en roep het laatste. Mijn ogen spuwen vuur en ik wijs naar de deur. "Oh Jamie, alsje-"  begint mijn moeder, maar ik onderbreek haar zo ruw als ik maar kan.

"Nee! Niks oh Jamie! Wie liet jullie binnen? Ik wil jullie hier nu meteen weg hebben!" roep ik boos en ze kijken me smekend aan. "Jamie, we komen hier voor vergevenis, geef ons een kans" zegt mijn vader dan en stapt een stukje dichterbij. "Blijf uit mijn buurt! Jullie verdienen mijn tijd niet!" sis ik boos en stap achteruit.

"Ik wil jullie hier nu meteen weg hebben of ik bel de politie!" dreig ik en haal mijn mobiel te voor schijn. "Jamie, geef ons nou een kans" smeekt mijn moeder door en ik schud mijn hoofd. "Die heb ik jullie vaak genoeg gegeken, maar telkens keerde jullie me de rug toe, ik heb alles gedaan om jullie trots te maken, maar niks kon jullie schelen en nu is het te laat!" sis ik en begin het nummer in te toetsen.

"Nee! We gaan al, maar denk er alsjeblieft over na, we willen onze Jamie terug" zegt mijn vader en samen lopen ze naar de deur en draaien zich nog een keer om. "Jullie Jamie is dood, mijn naam is JJ en kom hier nooit meer terug!" zeg ik en ze lopen de kamer uit, maar ik stop ze nog één keer en ze draaien zich vol hoop om.

"Wie had jullie binnen gelaten?" vraag ik kill en de hoop lijkt wel uit hun ogen gezogen te zijn. "Je kamergenoot Jessy, ze is erg aardig" zegt mijn moeder zacht en kijkt me aan met tranen in haar ogen. "Waag het niet om nog contact met mij of Jessy op te zoeken!" zeg ik en mijn vader zucht zacht.

"Het spijt ons zo erg Jamie, alsjeblieft denk er over na" zegt mijn moeder nog voor ze allebei weglopen en ik gooi de deur met een klap dicht. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik leun tegen de deur aan. Ik heb toch gezegt dat ik nooit iemand vertelt heb over mijn problemen? Nou misschien was dat niet helemaal waar.

Ik heb één keer een flinke breakdown gehad waar Jessy bij was en haar toen wat dingen over mijn ouders vertelt, natuurlijk niet alles en al helemaal niet over mijn zusje, maar sommige dingen wel. Ook wist ze dat ik mijn ouders haat, natuurlijk. En ik kan niet geloven dat ze hun echt heeft binnen gelaten en zelf weg is gegaan.

Na nog even wachten open ik de deur weer en gooi hem achter me dicht als ik de kamer ben uitgestapt. Ik maak mijn weg naar de kantine en kijk rond of ik Jessy ergens zie. Als ik haar niet zie besluit ik maar te gaan kijken in de bibliotheek aangezien ze daar vaak is. Ik loop naar binnen en zie haar meteen staan bij een rek boeken.

Ik storm naar haar toe en kijk haar woedend aan. "Hoe kan je me zoiets aandoen?!" sis ik meteen boos en haar ogen staan meteen schuldig. "Jamie ik-" begint ze, maar ook haar onderbreek ik. "Nee! Stop daarmee! Met je onschuldige act, je wist wat ze me hadden aangedaan en toch laat je ze binnen en gaat zelf weg!?" sis ik nu nog bozer.

"Jamie, ik weet dat jullie ruzie hebben en alles, maar zo erg is het toch ook weer niet?" zegt ze en mijn ogen gingen van vuurspuwen naar niks, alleen maar leegte. Ik neem diep adem en stap naar achter. "Weet je, je hebt gelijk. Het was maar een ruzie, toch?" zeg ik emotieloos en loop dan de bibliotheek uit terwijl ik Jessy met een mond vol achterlaat.

Zonder ook maar om me heen te kijken loop ik door de gangen heen en wanneer ik de bocht om loop bots ik tegen iemand op en val achterover op mijn kont. "Argh! Kijk uit waar je loopt!" zeg ik meteen chagrijnig en sta op voor ik wat denkbeeldig stof van mijn broek afveeg. "Oh sorry" zegt de bekende ierse stem en ik kijk recht in Nialls ogen.

"Haaii, daar hebben we crazy red lipstick!" zegt hij en lacht even, maar dit keer kan ik niet meelachen. Zijn lach verdwijnt meteen als ik hij merkt dat ik niet meelach en meteen kijkt hij me bezorgt aan. "Is alles wel goed Jamie?" vraagt hij en ik weet dat hij het meent aangezien hij mijn echte naam gebruikt en ik het aan zijn ogen kan zien.