Crazy Red Lipstick!~NiallHoran

2.Crazy Red Lipstick!

Ik stap uit mijn zwarte mini auto en doe hem op slot. Met mijn tas in mijn ene hand en mijn sleutels in de andere loop ik naar de grote zwarte deur van het gebouw. Het ligt niet ver van Bradford High, maar toch zijn er niet veel mensen in de buurt alleen dat soort mensen die je normaal liever ontwijkt als je ze ziet.

Naast het gebouw zit een klein stukje bos met een mooi meer in het midden. Als ik geen inspiratie heb om te verven ga ik er altijd heen en geniet van de rust en het uitzicht, meestal volgt de inspiratie dan vanzelf wel. Ik steek de sleutel in het slot en open de deur voor ik naar binnen stap en hem weer achter me dicht doe.

Ik knip de lichten aan en zucht opgelucht. Het gebouw heeft maar een kamer die opzich best wel groot is. De muren, de grond en de palen die het gebouw rechtop houden zijn compleet grijs, maar toch ontzettend kleurvol omdat ik ze helemaal bewerkt heb met graffiti of kleurvolle verf. Het geeft een mooi effect en het maakt me wat vrolijker en rustiger.

Er staat een bank in het midden met een laken erover en een oud kussen, een simpelen houten tafel met allemaal verf, kwasten, spuitbussen en nog meer. Op de grond liggen ook witte doeken met kleuren verf op waardoor je kan zien dat ik er bezig ben geweest. Op de grijze grond van het gebouw wilde ik iets speciaals maken.

Ik heb mijn eigen zusje getekend, Amy. Ze ligt op een bed in een prachtige witte jurk aan en haar zwarte haren mooi stijl. Haar make-up is simpel gehouden alleen wat mascara en lipglos. Haar huid is bleek en haar ogen zijn gesloten. Ik heb haar getekend toen ze op haar bed lag, ze was overleden.

Amy was pas 7, maar had een dodelijke vorm van kanker dat al door heel haar lichaam zat verspreid. Ze was mijn hele wereld en niks maakte mijn dag beter dan haar zien glimlachen en spelen, maar helaas komt aan alles een eind. Ik heb elk detail van haar hele gezicht en lichaam getekend en vervolgens geschilderd.

Ik heb er met een speciale spray over gespoten die ervoor zorgt dat de tekening nooit vervaagt en ook niet weg kan gaan als je erover loopt of dingen op zet. Natuurlijk zet ik er geen meubels op, maar ik moet er wel eens overheen lopen aangezien het mijn vloer is. Dus daarom komt die spray goed uit.

Ik loop naar de muur waar ik nog bezig was en bekijk hem. Het is een tekening van mijn ouders als donkere schimmen, je kan hun gezichten nog wel goed zien. Tegenover hun staan mijn zusje en ik. Ik heb mijn dode zusje die helemaal slap hangt in mijn armen en kijk met tranen die over mijn wangen stromen mijn ouders aan.

Mijn ouders staan half over ons heen gebogen met een walgelijke uidrukking op hun gezicht. Het is een tekening van het moment dat het gebeurt was. Ik had Amy in mijn armen toen ze stierf zodat ik haar gerust kon stellen en toen het gebeurt was liep ik met haar in mijn armen naar mijn ouders toe om het nieuws te brengen en uit te huilen.

Maar het kon ze niks schelen ze vonden het lichaam vies en wilde het uit huis hebben voor het begon te stinken. Mijn ouders hadden mij nooit gemogen omdat ik zogenaamd anders was, ik was altijd ontzettend braaf en vrolijk alleen om hun trots te maken, maar ze gaven me geen aandacht en ik was niet goed genoeg.

Ook mijn zusje kreeg weinig aandacht, maar toch wist ik wel dat ze van haar hielden. Tenminste dat dacht ik, maar op die dag kwam ik erachter wat voor een vreselijke monsters het waren. Ik had me nog nooit zo woedend gevoelt, dat was ook het moment dat ik veranderde in wat ik nu ben geworden.

Ik was toen 15 en het voelde alsof mijn leven al voorbij was. Nu ben ik 18, bijna 19 en leef mijn leven zoals ik nog nooit gedaan heb. Misschien wel omdat ik die jaren gemist moest hebben, maar misschien ook wel omdat het kan. Ik ben nadat Amy stierf al gauw 16 geworden en ben meteen naar Bradford High gegaan om te studeren voor advocaat.

Ook om hun trots te maken, maar het was nog steeds niet goed genoeg, niks dat ik deed was goed. Ik heb mijn ouders nu al anderhalf jaar niet gezien en ze zoeken ook geen contact met me op. Ik heb het nog geprobeerd voor een lange tijd, maar gaf het na een tijd ook gewoon op. Ze wilde niks van me weten en eerst was het zwaar.