DOKTOR (TAMAMLANDI)

Deniz'in Kalp Kırıklığı

Satır arası yorum yapar mısınız?

Deniz'den;

Gece uyandım. Sanırım yer yadırgıyordum. Çadırda da çok bunalmıştım. Hava almak için çadırdan çıktım. Çok karanlıktı ama yaktığımız ateş hala duruyordu. Sonra ateşin başında oturan birine ilişti gözlerim. İlayda'ydı.
Yanına gittim.

İ: Deniz?

Den: Napıyosun burda?

İ: Uyku tutmadı.

Den: Beni de.

Yanına oturdum. İlayda çok dalgındı.

Den: Sen gerçekten iyi misin?

İ: İyiyim.

Buruk bir şekilde demişti. Bi derdi olduğuna emindim.

Den: Dertlerimizi, sıkıntılarımızı birbirimize anlatıyorduk diye biliyordum.

İ: Anlatmak istemiyorum Deniz.

Den: Israr etsem?

İ: Etme! Sana bir şey anlatmak zorunda değilim ben!

Den: Sen şimdi niye böyle bir tepki verdin ki? Sadece merak etmiştim.

İ: Neden üsteliyorsun? Belki özel bir şey.

Den: Bağırmana gerek yoktu. Normal bir ses tonuyla söyleyebilirdin.

İ: Bağırmadım ben.

Den: Sadece bi arkadaş gibi yanında olmak istiyorum.

İ: Olma Deniz.

Den: Anlamadım?

İ: Görüşmeyelim.

Den: Ne?

İ: Anlamıyor musun? Seninle konuşmak istemiyorum. Git.

Den: A-ma neden?

İ: Çünkü sevgilim başkalarıyla konuşmamı istemiyor!

Kalmıştım öylece. Birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Ama gözleri öyle söylemiyordu. Sanki söylediklerinden pişman gibiydi.

İ: Deniz git.

Bir şey söylemeden çadıra girdim. Gözlerim dolu dolu olmuştu. Benim saçının teline kıyamadığım kız kalbimi paramparça etmişti. Bu gece gitmeliydim. Sabah İlayda'yı görmeye dayanamazdım.

Çadırdan çıktığımda İlayda çoktan çadırına girmişti. Hemen çantamı toparladım ve bizimkilere not yazdım.

"Gitmem gerekiyor. Daha fazla burda duramayacağım. Derin'e söyleyin merak etmesin. İyi eğlenceler.
        
    Deniz."

Çadırdan çıktıktan sonra ormandan çıktım. Sabaha karşı olduğu için hava aydınlıktı. Üzerimde para vardı. O yüzden taksiye atlayıp eve gittim.

Saat 6'ya geliyordu. Evin ışıkları yanıktı. Muhtemelen babam kalkmıştı. Denize açılacağı günlerde sabah erken kalkardı. Annemde ona kahvaltı hazırlardı.

Evin kapısını yavaşça tıklattım. Yeni uyandığı gözlerinden belli olan annem açtı kapıyı.

N: Oğlum. Ne işin var senin burda? Ağladın mı sen?

Den: Anne.

N: Noldu oğlum? Kardeşin nerde? Niye erken döndün sen?

Den: Benim canım acıyor.

Ağlamaya başlamıştım. Uzun zamandan beri ilk defa ağlamıştım. Kolay kolay ağlayan bir insan değildim. Ama aşıktım. Kalbim acıyordu.

N: Gel içeri.