Karanlığın İçindeki Ses

352 4 4
                                    

Sarhoşluğun etkisi hala üzerimdeydi.Dün gece çok içmiş olmalıydım.Hiçbir şey hatırlamıyorum.Kahretsin.!

Amacım da bu değil miydi zaten.İçip kafamı dağıtmak.Hatırladığım bir şey vardı ama tam net değildi. Bir ses vardı sanki evet kesinlikle biri bana sesleniyordu ama kim? Hafızamdan hiç gitmeyen o sesin kime ait olduğunu bulmalıydım. Yaşlı biriydi.Hayır hayır gençti sanırım. Off niye hiçbir şey hatırlamıyorum.! Neden o kadar çok içtim ki.

Evet şimdi hatırladım. O bara neden gittiğimi. Neden o kadar çok içtiğimi şimdi hatırladım.Emre. Emre beni bir sürtük uğruna terketmişti. 2 yıl birlikteliğin ardından hiç unutamadığı eski sevgilisine - benim deyimimle o sürtük kıza- gitmişti.Hafızam yeni yeni kendine geliyor gibiydi. Birşeyler hatırlıyorum off ama net değil.! O sırada telefonum çaldı 'gizli numara'kim bu şimdi? Telefonu açtım ve karşımdakinin bir ses vermesini bekledim.

'' Eylül'' dedi. İsmimi bilen birisiydi sanırım ama sesi tanıdık geliyordu.

''Evet, benim.'' dedim yumuşak bir tonla.

''Dün gece gerçekten çok güzeldi Eylül, çok teşekkür ederim.'' dediğinde başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

'' Ne diyorsunuz siz, tanımıyorum sizi'' dedim endişeyle. Umarım yanlış birşey yapmamışımdır diye dua ettim içimden.

''Gerçekten hatırlamıyor musun?'' dedi.

''Hayır, gerçekten hatırlamıyorum''

''Evime gel de anlatayım ozaman'' dedi. aptal.! Kendini ne sanıyor.

''Hayır bence dışarda buluşalım, kalabalık bir yerde'' dedim kalabalık kelimesinin üstüne basarak.

''Sen kalabalık yerleri sevmezsin Eylül''

''Artık seviyorum. Buluşacaksak buluşalım yoksa bir daha beni aramayın'' dedim sertçe.

''Tamam canım ne kızıyorsun hemen, dediğin gibi olsun dışarda buluşuruz. Saat 5 te Bloodlust cafede ol. Seni orda bekleyeceğim.'' dedi ve telefonu yüzüme kapattı. Bana emir verilmesinden hoşlanmazdım. Ama bu sefer yapmak zorundaydım çünkü dün gece neler yaşadığımı bilmiyordum. Derken kafamdan hiç gitmeyen o ses yine başladı.' Eylül,Eylül nerdesin? seni bulamıyorum Eylüüül' hafızamdaki sesler artık netleşmişti tam olarak bunları söylüyordu ama neden? Off şimdi uğraşacak durumda değildim başımda daha büyük bir bela vardı.Hafızamda ki sesleri düşünmemeye çalışarak üstümü giyindim saat 3e geliyordu. Aşağı kata inip biraz atıştırdım sırf midemi doldurmak için. Hafızamdaki ses yine başladı ' Eylül,Eylül nerdesin gel artık' bu sefer farklıydı off neydi şimdi bu. Yukarı çıkıp duş almam gerekiyordu hala sarhoş gibiydim soğuk su beni ayıltırdı. Suyu açtım ve soğuk su tüylerim diken diken etmişti. Üşüyordum ama bir yandan da çıkmak istemiyordum çünkü hala ayılmış sayılmazdım. Soğuk suyun tenime biraz daha işlediğini hissederken içeriden bir ses geldi. Hırsız mı girmişti yoksa Emre mi? Emredir bende kalan eşyalarını almaya gelmiştir kesin diye düşündüm ve hemen duştan çıktım. Korkuyordum ya Emre değilse? yavaşça ilerlemeye başladım. Ve bir ses daha geldi yukarı çıkıyordu. Kalbim çok hızlı atıyordu neredeyse çıkacak gibiydi. Kapıyı yavaşça açtım ve.....

Karanlık sanki tenime işlemişti. Tek bir ışık,ses,gölge bile yoktu. Hiçbir şey gözükmüyordu. Ve o sırada hafızamda bana seslenen sesler şimdi daha yakından geliyordu. ' Eylül, Eylül sonunda geldin buradayım sesime gel Eylül. Eylül,Eylül hadi kalk ayağa ve bana gel.' Ayağa kalkıp sesin geldiği yöne doğru yürümeye başladım. Neden yapıyordum? Neden onu dinliyordum? Neden ona gidiyordum? Ben dün gece ne yapmıştım böyle .! Offf keşke hatırlasaydım. İlerledikçe karanlık azalıyor dibiydi. Bembeyaz bir ışık gördüğümde adımlarımı daha fazla hızlandırdım. Işığın oraya geldiğimde gözlerim fal taşı gibi açıldı ve korkudan çığlık atmamak için kendimk zor tutuyordum. Bağırdım

" Nerdesiiiin. Geldim işte nerdesiiin." dedim korkudan dizlerim titriyordu.

Hiçbir ses yoktu.

Kızlaaaar umarım bu hikayemide beğenmişsinizdir yorum ve ve votelemeyi unutmayıın :D öptüm :**

Karanlığın İçindeki SesHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin