BEDA KENTİ 2 - Tanrıların Ruhları

Tanıtım- Kesit

Medya: Akhiore (10 yaşında)
Medya 2: Kitabin tanitim videosu

T A N I T I M

Yazar: Siz hiç aşık oldunuz mu?

Vesta: Ah ben olmadım. Yoksa oldum mu?Hayır hayır olmadım.

Yazar: Oldun Hestia... Sen aşık oldun ve aşkın senin uğruna öldü sense aşkın uğruna ölmeyi çoktan göze almıştın.

Yazar: Ölüm yeni bir kapı mı aralar yoksa ölüm sonsuza dek yok oluş mudur?

Vesta: Ölüm... Sadece ölümdür işte. Ölüm hakkında tek bilebileceğin şey önünde sonunda seni bulacağıdır.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hestia ve Hades aşklarıyla ölmüş iki tanrı...

Arkalarında koca bir yaşamı bırakmışlardı.

Yerle bir olmuş Donya... Baş tanrı olmaksızın süren bir hayat...

Donya alt üst olmuştu.

Onları bu mahvoluştan kurtaracak tek bir kişi vardı.

Akhiroe

---------
K E S İ T - 1

(Akhiroe ağzından)

Ahhh! Güzeller güzeli ben aşkına popomu fena halde yere tosladım.

"Hey, ufaklık! Sen iyi misin?" 

Endişeli gözlerle bana doğru gelen siyahi adama kaşlarımı çatarak "Uzaktan bakınca ufaklığa mı benziyorum ben?"diye bağırdım. Adam gülerek elini uzattı "Boyun bir 1.40 olmasa beni kandırabilirdin küçük hanım. Hadi elini ver de sana yardım edeyim."dedi. Adama elimi uzattım ve yardımcı olduğu için teşekkür ettim.

Sonra aklımdaki o soruyla bir ayna bulmak için fazlasıyla yabancı olduğum bu gezegende dolanmaya başladım. Devasa büyüklükteki bir binanın camında kendi yansımamı görünce çığlık attım. 

"Hayır! Olamaz ya! Ben büyümek için çok uğraşmıştım. Şimdi on yaşıma geri mi döndüm?! Lanet olası paralel evrenler arası yolculuk! Ve lanet olası ayna!" 

Elime gelen ilk taşı cama fırlattım. İçeriden çıkan değişik giyimli bir adam bana korku dolu gözlerle bakarken iki elini suratının iki yanına yerleştirdi ve ellerini suratına sürterek aşağı doğru düşürdü. 

"Çocuk sen ne yaptın?" 

Hayret dolu gözlerle bana bakıyordu. 

"Bana bir kişi daha küçük olduğumu ima ederse güçlerim adına yemin ederim ki bu ülkeyi evren üzerinden silerim."

 Adam her hareketimde gözlerini büyütürken yüzü gittikçe komik bir hal almaya başlamıştı. 

"Sen kafayı yemişsin be! Çık git mağazamın önünden hemen!" 

Ona dil çıkarıp bilmediğim sokaklarda yürümeye devam ettim.

Bu gezegende herkes ne kadar da garipti böyle. Bir kaç kere çıkışı olmayan sokaklara girmiş, asla anlamadığım dille yazılmış onlarca tabela okumuştum. Ama olmuyordu, olmayacaktı galiba. Bu gidişle bu evrende hiçbir ipucuna ulaşamayacaktım.