Kalp Sızım | NefTah

Ks-3

Selamlar efenim. Bir açıklamam var okursanız sevineceğim.

Öncelikle evet biraz diziye benzedi. Fakat dizi ile aynı değil. Saniye ve Mustafa iyi. Ve Nefesin ailesi kardeşi var. Aynı zamanda 18 yaşında.

Birde ben 3 tane kitap yazıyorum bildiğiniz gibi. 3 de neredeyse çok seviliyor. Çok ta yorum geliyor. Elimden geldiğince herkese cevap vermeye çalışıyorum ama bildiğiniz gibi bende insanım. Herkese sağol ya da kalp atmaya çalışıyorum. Ama size olurda soğuk davranırsam bana bunu bildirin. Hani bende insanım. Benim wattpad dışında özel hayatımda var bunu göz önünde bulundurun.

Bölüme geçebilirsiniz canlarım💕

Nefes'ten

Eve varmıştık. Arabadan yavaşça indim ve Gamze'nin koluna girdim. Yavaşça yürümeye başladık. Kapının önüne geldiğimizde Asiye abla kapıyı açtı.

"Oy Nefes'um. İyi misun? Gel hayde geç."

Çok sevmiştim Asiye ablayı. Bana karşı ve Gamze'ye karşı gerçekten çok samimiydi.

İçeriye geçtiğimizde geçmiş olsun faslı bittikten sonra Asiye ablam bana kıyafet verdi. Aynı şekilde Gamze'ye de. Aynadan kendime baktığımda gözümün altının mosmor, kaşım kanamış, dudağım patlamış, kolları ayakları her yeri mosmor bir ben gördüm. Keşke hiç bakmasaydım. Yavaşça boynumu açtım ve yanık izine baktım. Hiç geçmeyecekti. Bana hep onu hatırlatacaktı.

Gözümden akan yaşı elimin tersi ile silip Asiye ablanın yanına gittim. Her ne kadar fısıltıyla konuşsamda bizi dinleyen Tahir'den habersizdim.

"Asiye abla senden bir şey rica edebilir miyim?"

"Uu lafı mı olur? Söyle ne istiyorsun?"

"Bana kapatıcın varsa verebilir misin acaba?"

"Var, varda niye?"

"Ee şey... Yaralarımı kapatıcam."

"Ne gerek var ki? Hem kapatırken canun acır."

"Ya abla. Ben görüyorum. Aşağıda bana kim bakarsa bana acıyarak bakıyor. Belki bu yaralın üstünü kapatırsam-"

"Yok öyle Nefes hanum!"

Tahir kolumdan çekip odaya sokunca hafiften tırstım sanki.

Ya sen ciddiyken daha iyiydin vallaha ha!

"Tahir napıyosun?"

"İyiyum Nefes sen?!"

Bu adamda bir saflık var mı?

Hayır gerizekalı o bizden daha akıllı

"Nefes yüzüme bak!"

"Bakamam Tahir."

"Nefes dedum! Yüzüme bak!"

Benden cevap gelmeyince eliyle çenemi tuttu ve başımı kaldırdı. Gözlerimin içine baktı.

"Senin bu yaraları kapatmaya ihtiyacın yok!"

"Nasıl yok ya nasıl?! Baksana, annen abin, kardeşlerin. Belki sen bile bana acıyarak bakıyorsun ya!"

"Baa bak! Hiç birimiz saa acımayrız saçma sapan konuşma! Ben kendime söz verdim! Senin yaralarını tek tek sarıcam. Tabii sende izin verirsen"

Çok etkilemişti bu lafı beni. Bana değer veriyor mudur? Hayır, hayır saçmalama Nefes. Siz olamazsınız!

Sıkıca sarıldım ve bağırarak ağlamaya başladım. Şaka bir yana ben yorulmuştum artık. Gamze'ye hem ablalık hem de annelik yapmaktan, benim anneye ihtiyacım varken. Dövülmekten tehdit edilmekten, aşağılanmaktan, vurmaktan,vurulmaktan... Bıktım. Ama eminim. Bu hayat yeni bir hayat.