Kalp Sızım | NefTah

Ks-9

Yorum yapabilir misiniz?

nisabeys o1zeybek alanurastepe rabianinmalikanesi NilyaBendis agirlinvenus alaraince_ merveeliif 🌸♥️

Nikah masasındaydık. Birazdan nikah memuru gelecekti. Tahir'in ailesi vardı sadece. Benim ise kardeşim. Gözüm ister istemez kapıya kaydı. Belkide burası bi nikah dairesi değilde, düğün salonu, ya da kır bir alan olabilirdi. Üzerimde gelinlik. Karşımda annem babam...

Ama yoklardı işte. Yine mutlu olmam gerekirken bir burukluk vardı. Canım acıyordu, en çokta kalbim...

Nikah memuru gelip masaya oturdu ve nikah defterini açıp masaya oturdu. Şahitlerimizde -asiye abla ve mustafa abi- yerine oturunca klasik sorular sorulmaya başlandı.

"Siz sayın Nefes Zorlu, Tahir Kaleli'yi hastalıkta, sağlıkta eş olarak kabul ediyor musun?"

18.. 18 yaşında evleniyordum. Yanlış mı yapıyordum? Bir gece öncede ilişkiye girmiştim. O da yanlış değil miydi? Yanlıştı. Hem de çok.

2 Yıl Turgaya dayandım, elini bile sürdürtmedim kendime. Beni o zindandan Tahir kurtardı değil mi?

Peki ya ben Tahiri değilde, onun beni koruyup kollayışını seviyorsam?

"Nefes.. İyi misin?"

"Tekrarlıyorum. Sayın Nefes Zorlu Tahir Kaleliyi hastalıkta ve sağlıkta kocan olarak kabul ediyor musun?"

Kafamı Tahire çevirdim. Hayır. Ben onu sevmiyordum. Ben ona fazlasıyla aşıktım.

Yanlışsa yanlış, günahsa günah, doğruysa doğru.

"E-evet."

Küçük çaplı bir alkış tufanından sonra Tahirede soruldu sorular. O benim aksime hiç düşünmeden 'evet' dedi. Şahitlerde evet diyince artık evliydim.

"Bende sizleri, Kadıköy Belediyesinin bana vermiş olduğu yetki ile karı-koca ilan ediyorum. Gelini öpebilirsiniz"

-semt bulamadım-

İkimizde ayağa kalktık. Bana evlilik cüzdanını verdiler. Tahirde anlımdan öptü.

Artık Mutlu olacaktım. Olacağız. Hep birlikte.

***

Nikah dairesinden bütün Kaleliler, yeni kaleli olmuşlar ve ileride kaleli olacaklar -gamze- ile çıkıyorduk ki. Annem ve babam? Turgay çıkmazsa şaşırım zaten. Baş korumaları.

"Annenin babanın rızası olmadan evlenmek?"

"Daha 16 yaşında, benim rızam olmadan beni evlendirmeye çalışmak? Sence anne?"

"Çok mu fark var! Ha 16 ha 18!"

Babamın kükremesiyle ister istemez irkilmiştim.

"Yavaş! Bağırma benim ablama!"

Turgay arkadan bana doğru yaklaştı. Burnumun dibindeydi. Tahiri zor tutuyorlardı.

"Hayırlı olsun. Karıcım."

"LAN! GEBERTİRİM SENİ! DUYDUN MU GEBERTİRİM! ÇEKİL LAN!"

Tahirin çırpınışlarına gülmekle yetindi ve çekildi. Mustafa abide Tahiri buraktı.

"Allah senin belanı versin! Benim Nefes diye bir kızım yok bundan sonra."

"İsabet olur! Benim babamda 3 yıl önce uyuşturucudan ölmüştü!"

Arkasını döndü ve tokat attı bana. Canımın yanmasından değil içimdeki sızıdan aktı göz yaşlarım. Yere bıraktım kendimi. Arkalarına bakmadan gittiler.

Tahir yanıma çöküp elimi tuttu.

"Nefesim. Ağlama n'olur. Ağlama." Dedi ve kafamı göğsüne bastırdı. Yani en son hatırladığım buydu. Sonra karanlık oldu her yer.

(Kendimi NazMur yazıyormuş gibi hissettim. Bak yine sinirlerim bozuldu)

***

Gözlerimi açtığımda Tahirin odasındaydım. -artık bizim odamız- Yüksek ihtimal ile bayılmıştım.

"Nefes, iyisin dimi sevgilim?" Olumlu anlamda kafamı salladım.

"Ne zamandır baygınım?"

"1 saat olmadı."

Yavaşça yattığım yerden kalktım ve Tahire kocaman sarıldım.

"Seni çok seviyorum Tahir. Her ne olursa olsun bizi üzemeyecekler dimi?"

"Üzemeyecekler Nefesim."

"Her ne olursa olsun ay-"

"O cümleni bitirme. Tabikide her ne olursa olsun biz hep beraber olucaz."

Gülümsedim ve dudakları kısa ve naif bir öpücük bıraktım.

"Seni çok seviyorum Nefes Kaleli."

"Bende seni çok seviyorum Tahir Kaleli."

Kapı çaldı ve içeriye Gamze geldi.

"Bölüyorum aşk kuşları ama Yemek hazır hadi gelin."

"Geliyoruz."

Gamze çıkınca ayağa kalktım ve dolaba yöneldim. Arkadan belime Tahir sarılınca gülümsedim.

"Banada seçsene."

"Tahir çocuk musun sen?"

"Yoo."

Güldüm.

"Kendin seç o zaman" dedim ve kıyafetleri elime aldım. Saçımı savurup giyinme odasına yöneldim.

***

Yemekler yenmişti ve sofra toplanmıştı. Hep beraber oturuyorduk.

"Nefes kızım sen bize bir Türk Kahvesi yapta içelim. Hepimiz sade."

Gülümseyerek ayağa kalktım.

"Yapayım. Hemen."

Mutfağa gittim ve kahveleri yaptım hepsini tepsiye koydum.

Sırasıyla herkese servis ettim kahveleri.

"Ellerine sağlık abla."

"Afiyet olsun."

En sonunda kendi kahvemle beraber oturdum. -Tahirin yanına-

"Nefes kızım, Tahir, oğlum. Çocuk için acele etmeyin. Daha kendiniz çocuksunuz. Ha ama olurda yarın bi gün Nefes hamile kalırsa o zaman büyümek zorundasınız."

Tahire baktım. Çocuk mu?

"Tamam anne sağol."

Ne alaka şimdi?

**

Yavaş yavaş herkes uyumaya çıkıyordu. Tahir elimden tuttu ve beni kaldırdı.

"Cümleten iyi geceler."

Yangazlar sırıtmaya başlayınca Mustafa abi onların kafalarına vurdu ve bize iyi geceler diledi. Bizde yukarıya odamıza çıktık.

Odaya girer girmez Tahirin dudaklarına yapıştım. Kapı kilitlendi.

Bölüm is finish