Efil Algın...
Soğuk çok soğuk elleri üşüyordu küçük kızın. Ne yapacaktı hatırlıyordu, o parkta sadece o güzel ışık kürelerine bakmak istiyordu.
Çok şey mi istiyordu? Annesi neden kızıyor anlamıyor ve korkuyordu. Eve gidince çok güzel bir azar işitecekti. Evet annesi uyarmasına karşı yine bu saatte evden kaçmıştı ama ne yapsındı bu ışık kürelerine ancak burada parkta bakmayı seviyordu.
Kocamanlardı tabi kendi ile kıyasladığında ufacık nokta kadar kalıyordu.
Küçük kız kıkırdamaya başladı bu aralar en çok yaptı şey herhalde buydu, o kadar güzel kıkırdıyordu ki görenler ona hayran kalmamak elde değildi.
Kızıl saçları ateşe gelen pervanelere gibi ilgi çekiyordu ve mahallede ki çocuklar o yüzden onu hiç bir oyuna katmıyor hatta onu dışlıyorlardı. Kız akıllıydı 'o zaman bende sizle oynamam siz kaybedersiniz' deyip eve geri dönüyordu (içinden saydırıyordu bu arada )
Küçük kız bunları aklından geçirirken parkın dışında direk lambasının o zayıf ve bir o kadar ürkek ışığın altında kıza hayran hayran bakan gözlerinde gökyüzünden yıldız çalan çocuğu göremiyordu, hayıflanmaya devam eden kız çocuğu...
Saffan Vaha...
Merhaba.... görüşmeyeli nasılsınız?
Zamanın hangi dilimde okuyorsunuz bilmiyorum ama umarım hikayeyi çok seversiniz? 😇
Bu arada fikirleriniz benim için önemli lütfen yorum yapın 😇
Bir dahaki bölümde görüşürüz ☺
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİZ Masum Muyuz?
General FictionAcı kalbini inim inim inlete inlete sana canhiraşlarini artırırken, akıl yerinde durur mu? Peki akıl olmazsa... binlerce kez sorarsın da cevapsızlik akar her yerden. Canın acıya acıya bilir, elin kolun bağlı çaresiz bir bebek gibi beklersin... Kalp...
