Sa ngalan ng pagibig

chapter 10

'Alexander Po'v

Inaayos ko na lahat ng gamit ko at pati sarili ko para makapumnta na airport nakapag desisyon nako na aalis ako para kay mom at sa study ko pero bago muna ako umalis pupumnta na muna ako sa hospital kung saan nakaconfine si janine tatawagan ko si rafael para samahan ako kay janine..

"Hello." Saad niya..

"Rafeal samahan moko kay janine sa hospital." Saad ko.

"Osige pre aalis nako sa bahay antayin moko dyan sa bahay nyo i gonna go bye." Saad niya..

Pinatay ko na ang cellphone ko para antayin si Rafael para makapumnta nakami kay janine.

Mga ilang minuto lang nandyan na siya kumatok siya sa main gate ng house namin. Kumatok si manang may nagaantay daw sakin. Kaya bumaba nako at kasama ko ang mga gamit ko para isang byahe lang.lumabas nako sa pinto namin at nakita ko siya mukha nagtataka kung bakit may mga dala ako.dumeritsyo ako sa harap niya..

"Hoy raf anong tingin niyan." Biro ko sabi.

Di pa rin siya kumikibo sakin kaya tinapik ko siya sa braso at saka niya lang ako kinibo na parang ba wala ako sa harap niya..

"Ohh alex bakit may dala ka maleta where you going?" Pagtataka sabi..

Humarap ako sakanya at niyakap ko siya at doon kona sinabi sakanya lahat ng kailangan niya malaman.

"Sorry raf kailangan ko talaga umalis kahit mahirap at masakit raf i really sorry raf." Paumanhin ko sabi..

"Bakit ngayon pa alex?kung kailangan wala na si janine satin tas ikaw aalis din what the hell are you iiwan nyo ko dalawa! Ganoon nalang ba ako sainyo madali iwan!.ahh alex ganoon nalang ba kaibigan ko kayo tas iiwan nyo Dito magisa what f*uck you alex kala ko panaman di mo din ako iiwan alex tas ngayon iiwan moko habang ngayon si janine wala na maalala satin."saad niya..

"Rafael."saad ko..

"G*go ka alex napaka manhind mo iiwan moko dito habang ang kaibigan natin isa wala maalala satin tas ako iiwan mo din wala ka ba pake samin ahh! Alex wala ka ba pake kung meron sana di moko kami iiwan ng ganito sitwasyon!."galit niya sabi..

Huminga ako ng malalim bago humarap ulit sakanya tas nagsalita..

"Meron naman ako pake raf Oo alam ko may amnesia si janine alam ko na iiwan kita sa ganito sitwasyon raf pero sana maintindahan mo kailangan ko umalis kailangan ko ito! Di naman ako aalis nang ganito kung wala ako rason sainyo raf please give forgiven to live you and janine please  i really sorry to you and janine." Saad ko.

Lumapit siya sa front seat ng kotse tas sinipa ito sa sobra niya galit sakin pati kotse niya dinamay niya.at bigla siya humarap sakin.tas nagsalita.

"So you live alex and i never never be comeback to us! Kung yan desisyon mo okay fine! I can understand to your reason but you not to comeback to me and janine let me choose you how to let go our friendship  or aalis ka na wala na kami pake sayo kahit kailan please choose alex!" Galit niya sabi..

Napaisip ako kung ano ang pipiliin ko yung aalis ako sa pagkaibigan namin o aalis ako ng wala sila pake sakin kapag dumating ako dito.

Huminga muna ako ng malalim bago ako magsalita ulit pero bigla siya pumasok sa kotse niya at sinensayahan ako na pumasok na din. Sa kotse ko tumango nalang ako at nilagay ko sa backseat ang mga gamit ko at tsaka pumasok sa kotse ko.inistart ko na yung makina pero bigla niya binaba ang salamin niya sa kotse at tumingin sakin..

"Alex wag muna isipin yung sinabi ko saka muna Sabihin sakin ang desisyon mo sa tanong ko.pumnta muna tayo kay janine mauna nako sundan moko sige bye." Aniya niya sabay isara ang salamin niya at umandar ang kotse niya..