Merhaba ben geldimm^^ Öncelikle bu bölüm benim en çok içime sinen bölüm ve en beğendim bölümdür kendileri^^. Sanki ben yaşamışım gibi duygulandım, içim kıpır kıpır oldu. Size keyifli okumalar yorumlarınızı heyecanla bekliyorum. Yukarıdaki şarkıyı açarak okursanız daha güzel oluyor. BENCE BİR DENEYİN ^^.
İlk seans 'a gitmek için çok heyecanlıydım neredeyse adımı unutmuştum. Doktorun kapısının önüne geldiğimde istemsizce bir gülümsedim ve içeri girdik. Bizi bekliyormuş. Bizi gördüğünde gözlerinin içi parladı.
-Hoş geldiniz beste hanım nasılsınız ? diye sordu.
- İyiyim dedim, heyecanlı bir şekilde
- Bugün sizinle fizik tedaviye başlayacağız lütfen beni takip edin dedi.
Fizik tedaviye gittiğimizde önce bir alışma sürecinden geçtim ve ilk kez ayağa kalkmayı denedim önce sadece annem yardım edecek zannetmiştim bir koluma annem girmişti diğer koluma da O evet evet O. o an çok garip bir duygu hissettim terlemeye başladım birden dondum kaldım öylece, sonra birde ona baktım o da bana bakıyormuş zaten, aynı anda gözlerimiz buluştu, bana beni destekleyen benimle gurur duyan bir ifadeyle baktı. İçim kıpır kıpır oldu o sırada kimseyi duymak istemiyordum sadece onun toprak kahvesi gözlerine dalıp gitmek istiyordum o anı yüz bin kez olsa yine yaşamak isterdim o bir saniye benim için o kadar yavaş geçmişti ki.
Sonraki günlerde bana ilk günkü kadar sıcak değildi yine gülümsüyordu, gözümün içine bakıyordu, ama o an baktığı kadar güzel gülmüyordu gözlerinin içi, Ona her baktığımda o bakışı aklıma geliyor, Ona her baktığımda yaptığı şakalar aklıma geliyor, gülüyorum, sadece aklıma geldikçe ufak bir tebessüm ederek gülüyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonraki günlerde doktor işi nasıl gidiyor diye arkadaşlarım gelmişti. Beni mutlu görünce onlarda çok sevindi. Doktorun fotoğrafını nasıl biri olduğunu, yaşını, boyunu, her şeyi istediler benden bende tabii anlattım. Ama iş fotoğrafa gelince hiç fotoğrafımız yoktu yada onun fotoğrafı. Anneme sordum -tam bir ajan gibi her şeyi bilir ^^- Hemen bir fotoğraf buldu ve verdi. Şansımıza en yakışıklı çıktığı fotoğraflarından biriydi bu. Kızların hepsi etrafımda ooo diyerek tezahüratlar yaparak bağırıyordu. Cidden kızardığımı hissettim o anda.
Sonra
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
günler günleri kovaladı ve ben her gün ayrı bir heyecanla gidiyordum yanına. İlk günlerde yüzüne bakamıyordum hep uzaktan kuruyordum hayellerimi ama sonraki günlerde artık gözlerinin içine bakmaya alışmıştım.
Bana öyle en içten en sıcak gülümsemesiyle baktığı günün üstünden 1 hafta geçmişti. O bir hafta boyunca normal bir şekilde tedavimi sürdürdük. Ama o haftanın son seansına gittiğimde gayet sevecen bir şekilde konuştuk. Annemle sohbet ederken ara sıra bana da bakıyordu ve gözlerini kaçırıyordu. O gün oradan çıkarken lavobaya uğrayıp saçımı başımı topladım ve biraz daha düzgün bir insana benzemiştim. Bahçeye indiğimde bir baktım orada fidan dikiyor, herhalde öyle çok etkilenmişim ki o anda beni farketti ve gözlerimiz buluştu istemsizce güldüm o da güldü. Eve geldiğimde kendime kızmadan duramadım belki sokaktan geçen başka birine gülmüştür...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendimi ne kadar zora soktuğumun farkında bile değildim.Keşke bakmasaydım oraya, keşke gülmeseydim o tarafa deyip durdum. Sonraki gün gittiğimizde ona soğuk davranmaya başlayacaktım evet evet öyle yapacaktım!.
Ve sonunda o gün geldi aradan yirmi dört saat geçmesine rağmen gece boyu bana saatler geçmek bilmedi. Göz altlarım uykusuzluktan şişmiş başım nasıl davranacağımı düşünmekten ağrıyordu. Sonraki gün tekrar gittiğimde, annem kendisine su almak için yakın bir markete gitti ve beni bahçeye bıraktı. Bende bahçede oturukenbiraz sosyal medyaya – telefona- bakıyordum.Sonra arkamda biri var hissine kapıldım ve doğruymuş arkamda o, varmış. Bana gülerek :
- Telefonun güzelmiş, dedi. Bir anda arkamı döndüm ve beni gördükten sonra bahçeden dışarıya yöneldi. Giderken bir kez arkasını döndü ve gülümsedi. Bende " beni korkuttun " diyerek hem kızgın, hem mutlu şekilde arkasından seslendim. Evet fazla bağırmış ve fazla kızgın çıkmış olabilirim ^^. Aradan birkaç dakika geçti annem geldi, ve o birkaç dakika boyunca içim içimi yedi. "Acaba fazla bağırmasa mıydım ? " Ne düşüncesiz bir insanım diye içim içim yedi. Annem geldiğinde doktorun dışarı çıktığını bizim onu odasında beklememiz gerektiğini söyledim. İçeri girdik ve onu bekledik, birkaç dakika içinde geldi ve bu sefer yüzüm gülüyordu, onun da gülüyordu. Tedavi bitti ve eve gidiyorduk. Bana görüşürüz iyi akşamlar dedi. Karnımda kelebekler uçuştuğunu hissettim gerçekten kızarmıştım. Eve geldiğimizde hemen yatağıma uzandım yorganımı kafama kadar çektim ve boş boş tavana bakarak düşündüm " zaten en güzel hayaller tavana bakarak kurulmaz mı ?" Düşündüm... Düşündüm... Düşündüm. Acaba ona karşı olan bu his, bir sevgi mi yoksa sadece hayranlık mı ? bir türlü çözemedim ama eğer bu duygu sevgiyse " Ben onu uzaktan sevicem çünkü uzaktan sevmek en güzel sevme biçimidir."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
