Sonraki günler hep yürüme çabasıyla geçti her seansta daha güçlü oluyordum. Her gün bu güçlü olmanın acaba onunla bir alakası var mı diye düşünmeden uyuyamıyordum. Ve her seferinde saçmalamayı kes demekten yorulmuştum. Aylar ayları kovalamıştı ilk günlerde bir eşofman ve tişört giyip kendime hiç bakmadan gidiyordum. Sonrasında kendime bir özen duygusu geldi artık bluz, etek ve elbise giymeye başlamıştım evet evet ben, neler oluyordu bana öyle yoksa beni içinden çıkaramadığım bir duygu mu değiştiriyordu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O gün gittiğimde beni orada sandalyesinde bekliyordu.Bu sefer anneme bizi yalnız bırakabilir misiniz ? dedi.O an karnımda kelebekler uçuştu bir anda terlemeye başladım.Annem çıktı ve gözlerime baktı. Ela gözlerimle kahverengisi buluştu o anı yüz kez daha yaşamak isterdim.Konuşmaya girdi ama bu konuşma iyiye gitmiyordu.
-Bak beste,yada adın herneyse
Bu kadar kaba girmesine gerek yoktu
-kötü bir şey mi oldu ? dedim.
-Aslında iyi bir şey,benim ingiltereye özel nedenlerden dolayı tekrar gitmem gerekiyor
Lafını tamamlamasına izin vermedim
-Yani hemen bir iki ay içerisinde geliceksin değil mi ? dedim ağlamaklı gözlerle.
Çok şaşırmıştı yüzünden okunuyordu, iyi olmadığını o da biliyordu ve ona ilk kez siz yerine sen demiştim.
-Şeyy...Geri gelmeyeceğim baya uzun bir süre.Ama üzülme benden daha iyi bir doktor gelicek o sana daha iyi yardımcı olur.
Yarım saniyeden fazla aklımda sürekli o sözler vardı '' üzülme benden daha iyi doktor gelicek, geri gelmeyeceğim...'' Artık yeter diye bağıracaktım.Üzüldüğümü belli etmemek için dik oturdum gülümsedim –dünyanın en sahte gülümsemesi ile- ve ona doğru döndüm
-Sorun değil senden daha iyileri ile karşılaşacağıma eminim ama sana son bir şey söylemek istiyorum. ''Ne zaman geceleri uyuyamadığın olursa yıldızlara bak bende bakıyor olucam ve seni düşünücem, işte o zaman anla ki birbirimizin aklında olucaz... ''
Söylediklerime çok şaşırmıştı,bende şaşırmıştım ne demiştim ben az önce?!
Bir an gözlerinin içi parladı, sanki bu dediğime sevinmişti bense içimden kendime kızmakla meşguldüm.O mutluluğunu görememiştim.Bana döndü ve şunları söyledi;
- Yapıcağımdan emin olabilirsin, ama sende şunu unutma güneşe bakmaya çalışırsan gözünü acıtır ama Ay öyle değildir, ona bakan bir daha bakar sende benim hikayemdeki Ay 'ımsın.
Elim ayağıma dolaştı ne yani benim gibi birini değerli mi buluyordu.gözlerim sulandı, yüzüm kızardı ama bunları takmadım, sadece onun kahverengi gözlerine odaklanmak istiyordum istemsizce yanağımdan bir gözyaşı süzüldü hemen onu sildim ama o farketmişti ve bana doğru yüzünde umutsuz bir gülümseme vardı.Ve bu onun son gördüğüm gülümsemesiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
