MERHABA BEN GELDİM GÖRÜŞMEYELİ NASILSINIZ ? BÖLÜMLER BİRAZ HIZLI İLERLİYOR OLABİLİR AMA HİKAYEMİZ DAHA YENİ BAŞLIYOR ;D. BU ARADA SİZDEN İSTEDİĞİM BİRŞEY VAR, NE ZAMAN BİRİNİ ÖZLEYECEK OLSANIZ, İÇİNİZ SIKILSA GÖKYÜZÜNE BAKIN MÜZİK DİNLEYİN. KESİNLİKLE İŞE YARIYOR.AYRICA HİKAYELERİ YAZARKEN İÇİMİ DÖKÜYORUM ASLINDA ^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3 Ay boyunca hep fizik tedavimi aksattım onun olmadığı yerde ben neden vardım hep bunları düşündüm. Annem odamın kapısını açtı ve her zamanki gibi bana yemesem de kahvaltı getirdi. Benim böyle bitmiş tükenmiş olduğumun onun yüzünden olduğunu biliyordu. Ama artık gerçekten tedaviye gitmem gerekiyordu. Aklımda sürekli tek bir soru vardı "acaba beni unutmuş mudur ? " benim için önemli olan tek soruydu. Aslında 3 ay boyunca bir türlü unutamadım onu, her gece gökyüzüne baktım, belki aynı anda aynı gökyüzünde kavuşur gözlerimiz diye. Yeni doktorumun yanına gittim 50-60 yaşlarında ömrü okumakla geçmiş yaşlı bir doktordu. Ama onun odasına değil bir üst kata çıktık, o an gözlerim doldu hızlı nefes alıp vermeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seansın sonlarına doğru rahatlamıştım. Kendimi çok iyi hissediyordum. O gün eve döndüğümde neşeyle yemeğimi yedim ve aylar sonra ilk kez bu kadar rahat uyudum. Annem ile babam bu halime çok şaşırmışlardı – bende şaşırdım açıkçası- ve bir o kadarda seviniyorlardı.
Aylar ayları kovaladı ve aradan 2 yıl geçti. Asla onu düşünmeden uyumadığım bir gün olmadı. O günkü seansım artık sondu. Yürüyebiliyordum ama tam anlamıyla değil. Son seansımda biraz daha iyi oldum. Eve gittiğimde hergün bol bol yürümeye çalışıyordum. Acaba diye düşündüm bir an, acaba beni seviyor muydu , beni unuttu mu, burada olsa yürüyebildiğime nasıl tepki verirdi acaba ?
Gittiğinden beri – 2 yıldır – onunla hiç konuşmadım. Sosyal medya hesabını buldum fakat, ona hiç yazmamıştım. Acaba artık yürüyebildiğimi ona söylemeli miydim ? bunu bilmeye hakkı vardı. Evet evet söyleyecektim. Hemen mesaj bölümünü açtım ve yazmaya başladım :
- "Merhaba doktor" off sil sil sil, bu nasıl bir cümle ya sanki askerlik arkadaşın :D
- "Merhaba Emre" bu nedir ya, sanki çok yakın arkadaşın, sen bu çocukla iki yıldır konuşmuyorsun kızım kendine gel ! off bugünde kendime kızma kotamı doldurdum ^^. " Derin nefes al,gülümse, ver". Oh bu çok iyi gelmişti. Kendime özel şeyler oluşturmayı seviyorum :D. "Neyse bu sefer düzgün yazacağım" dedim kendi kendime.
- Merhaba ben beste :D, 2 yıl önce İstanbul da ki hastanız. Size uykunuz olmadığı zaman gökyüzüne bakın demiştim. Baktınız mı ?
Gönderdim. Evet gönderdim. Ama gönderdikten sonra içim daha da kötüleşti. Kafamda o kadar çok soru var ki. Annemin bana seslendiğini duymamışım. İçeri girdiğimde şok oldum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
