he changed my life - Austin Mahone fanfic

over?

en voordat ik het wist was mijn relatie met austin bijna over

ik leunde in en kuste carter

'THE HECK IS THIS?!' hoorde ik iemand schreeuwen...die iemand was austin....

ik voelde twee sterke armen me vast pakken en ik werd omhoog getrokken waardoor de kus werd verbroken. ik keek op naar de gene die me vast had en gek genoeg was het niet austin...het was alex

ik keek rond en zag austin niet meer

een paniek scheut schoot door me heen en ik begon hijgend te ademen

'w-where is austin?!!' schreeuwde ik tegen alex

hij trok me tegen hem aan

'shhh. its okay. he is okay' hij hield me stevig maar toch rustig vast 'its okay. dont worry. he is okay. shhh' hij probeerde me kalm te maken maar het lukte niet en een traan stroomde over mijn wang. noa kwam naast ons zitten en trok me ook in een knuffel

'deem rustig maar. het komt goed. geen zorgen.' 

'm-maar...' 

'shhh baby girl its gonna be okay' zei alex

'w-w-we must find h-him' zei ik stotterend

'we know where he is' zei alex rustig

'y-you do?' 

'yeah ofcourse. i know him too good' zei alex gniffelend

'kay. lets go'

'Demi, are ya okay?' vroeg carter ongerust 'i didnt knew you had something with austin' 

'i-i am okay carter. you couldnt know' 

hij gaf me een knuffel en ging toen terug naar matt, nash en hayes...er zit hier iets achter. dat weet ik zeker

 'lets go to austin' zei alex

'yeah' 

hij pakte mijn hand en we liepen samen weg

noa en rob gingen alvast terug naar het hotel

'a-alex...what if austin doesnt want me anymore?' zei ik bang

'you are his world. he would never ever let you go sweety' zei hij en gaf me een knuffel

'where are we going to actually?'

'we are going to the place that austin and i found. he always goes there when there is something wrong'

'okay' 

'baby dont worry. i am right by your side' 

'thank you alex' ik gaf hem nog een knuffel

'we are at the place' zei hij en ik keek op van de grond

we stonden op een afgelegen plek aan het water. om ons heen waren grote en mooie bloemen. het stond vol met gras en het water weerspiegelde doordat het zo helder was. ik zag iemand zitten aan de waterkant

'austin?' zei ik zacht en ik liet alex los en liep richting austin

hij draaide zich om. hij had rode ogen en zijn haar in de war. hij draaide zich weer om naar de waterkant

'austin. are you okay? i-i am so sorry' zei ik met een krakende stem door de opkomende tranen

ik ging naast hem zitten

ik keek hem aan en hij keek mij aan en we staarden weer in elkaars ogen. hij leunde in en pakte me beet en wreef met zijn handen over mijn armen

'i hope you are okay' zei hij zacht