Kur Engjelli dhe Djalli Dashurohen

...20

Kishte kaluar nje muaj nga ajo ngjarje, ishin kthyer tashme ne Rusi dhe shume ndryshime kishin ndodhur. 

"Ende nuk me besohet qe ai nuk eshte me!" Iu drejtua Xhoalina Rikut e merzitur , "Mos bej keshtu Xhoaline, jam i sigurt qe ai nuk do te donte te te shikonte keshtu, mos bej qe sakrifica e tij te shkoje kot, me kupton besoj ku e kam fjalen!" Tha ai. 

Ajo tundi koken ne shenje pohimi dhe u drejtua per ne guzhine. "Xhoaline, supa eshte gati mund ta cosh tani." Degjoi znj. Helga t'i thoshte. Mori pjaten me supe dhe u drejtua per nga dhoma e tij. 

Trokiti lehte "Hyr!" Degjoi, hyri mbrenda dhe pa ate te qendronte shtrire duke lexuar, sapo pa Xhoalinen , la librin "Keta libra qenkan fantastike pancake, faleminderit!" Iu drejtua duke buzeqeshur.

"Te thashe, te cojne ne nje bote qe e krijon ti!" I tha ajo duke i lene pjaten me supe mbi komodine. "I paske lexuar dy?!" Pyeti e habitur. Naten e kaluar i kishte dhene Aleksit librat qe kishte blere , para se te rrembehej , ne menyre qe ai te mos merzitej duke ndenjur shtrire tere kohen. Ai qeshi dhe tha "Te thashe jane shume te bukur!"

"Si ndihesh sot?" Pyeti ajo. Ai buzeqeshi serish, ishte pyetja qe ajo i bente cdo dite per nje muaj rresht dhe gezohej kur mendonte qe ajo shqetesohej per te. "Me mire se dje!" Iu ktheu i lumtur.

"Tani duhet te hash, ngrihu pak!" I tha ajo. Kishte nje plumb qe i kishte qelluar afer zemres , por nuk e ndiente fare, kishte nje muaj qe Xhoalina kujdesej per te dhe nuk i ndahej asnje cast dhe per kete i vinte ta puthte ne balle ate qe e qelloi... po te mos e kishte vrare!

Pasi hengri supen, e ndihmoi te shtrihej serish "Aleks!" Thirri ajo disi ne medyshje, dukej qe kishte dicka qe e mundonte "Perse ti dole para atij plumbi ate dite? Dua te them , fare mire mund ta kishe lene te me qellonte dhe keshtu ti shoetoje nga une, duke qene se jam nje telash ose ngaterrese!" Tha konfuze. 

Ai buzeqeshi dhe tha "Nese do ta kisha lene ate te te qellonte ty, do te ishte njelloj sikur te me kishin qelluar drejt per drejte ketu!" Dhe drejtoi gishtin tregues tek zemra e tij 

"Nese ti do te ishe qelluar , kjo zemer do te ndalonte se fuksionuari dhe atehere do te vdiste!" Dhe ja me ne fund i shprehu asaj ate cfare ndjen per te, pa se si habia pushtoi syte e saj, se si ajo nuk arrinte ta besonte. 

Pa se si ajo filloi te buzeqeshte, por pastaj ajo buzeqeshje u venit menjehere. Ai e donte kjo gje nuk ishte e mundur, enderronte qe ai t'ia thosht keto fjale gjithmone dhe tashme qe ia tha , ajo nuk arrinte ta besonte. 

"Xhoaline ..." tha ai duke i prekur njeren dore "te kuptoj qe je kaq e hutuar dhe nuk arrin ta besosh, por te betohem qe kurre nuk kam dashur ndonjehere dike kaq shume sa te dua ty! Rrethanat nuk jane normale kete mire e di, por ... por di qe ti je njeriu i vetem ne bote qe ke arritur ta marresh kete zemer te erret dhe te ftohte!" Tha duke e pare ne sy. 

Ajo nuk foli, kishte frike t'i thoshte qe edhe ajo e donte aq shume sa ai "Por , nese me do kaq shume, perse atehere nuk me ke lene te lire?" Dhe kjo pyetje i doli pa u menduar gjate, por qe Aleksim e lendoi shume, leshoi doren e saj "Pra ti deshiron ende te ikesh nga une?" Pyeti i zhgenjyer.

"Aleks, me kupto, jeta ime nuk filloi ne momenti qe u njoha me ty, kisha nje jete para kesaj, kam prinder qe duhet te jene te shkaterruar nga ikja ime , kam nje jete tjeter diku tjeter... prandaj..." dhe nuk foli me. Ai kapi telefonin dhe formoi numrin e dikujt "Rik, bej gati avionin privat per neser!" Dhe e mbylli. 

U kthye drejt saj "Ke te drejte, meqe te dua kaq shume duhet te dua lumturine tende dhe ... dhe ja pra do te behet ajo cfare do ti, je e lite tashme mund te kthehesh me shtepi!" Nuk i besohej , ai i tha keto fjale , ajo tashme isjte e lire , mund te ikte. "Je e zgjuar, , e perdore bukur faktin qe je pika ime e dobet!" Tha duke kthyer koken nga ana tjeter. 

"Aleks , une nuk e thashe kete..." u mundua ajo te fliste. "Mjaft! Largohu tani! Perpara se te ndryshoj mendje!" Bertiti ai. Ajo u largua pa bere ze. Duhej te ishte e lumtur qe do te largohej, por ne fakt jo , ndihej e trishtuar shume e trishtuar.

E nesermja erdhi dhe ajo po pershendetej me te gjithe. "Do te me marri malli per ty vogelushe!" I tha Helga duke qare dhe e perqafoi.

"Edhe mua per ju!" Tha ajo duke e perqafuar. U afrua drejt Rikut dhe Reit dhe pa qe ishin te dy te zhgenjyer "Dilani nuk do ta donte kete!" Tha Rei

"Djema me kuptoni ju lutem!" Tha ajo duke i perqafuar. Ishte duke iu drejtuar deres , por ktheu koken pas per te pare nese ai kishte ardhur, por jo, ai nuk do te vinte. U buzeqeshi te tereve dhe iu drejtua avionit. 

Tashme do te shkonte te vazhdonte jeten qe kishte lene pas, por a e donte vertete kete gje? Hipi je avion dhe u ul , si do te ishte jete e saj tashme pa Aleksin? Si do te jetonte tashme ajo pa e pare ate? Shpresonte qe ai ta ndalte avionin dhe t'i thoshte te mos ikte , por ai nuk dukej,"Te dua Aleks! Te dua me shume se c'mund ta mendosh ti!" Tha duke pare nga shtepia e tij. Ai eshte oksigjeni i saj, si do te mundte tashme ajo te jetonte pa te?! 

Keto pyetje e torturonin.

Nderkohe Aleksi ndihej i shkaterruar, po shihte nga dritarja ate teksa hipte mbi avion dhe deren teksa u mbyll. U largua dhe u ul mbi shtrat. 

Tashme ajo po largohej, ishte vete ai qe e kishte lejuar, dhe perse , sepse donte lumturine e saj. Por tashme si valle do te ishte ai i lumtur pa te!? Doli serish ne dritare dhe pa avionin teksa u nis me zemren e tij ne te. 

Pa teksa ajo largohej prej tij. Nje shperthim i madh u degjua, pa se si avioni mori flake i teri pak metra larg shtepise se tij. "Xhoaline!" Uleriti. Vrapoi per nga shkallet per te dale jashte. Nuk eshte e mundur, ajo nuk mund te kishte ndodhur! 

Jo serish! Pa serish se si nje person i rendesishem per te t'i ikte para syve. Fajesonte veten, perse e lejoi te ikte, qe kur ai ishte bere kaq zemermire , duhej te tregohej egoist dhe ta mbanfe prane tij edhe pa deshiren e saj vetem qe ajo te ishte e sigurt. 

Mendmet e torturonin, sapo u mat te hapte deren , ajo iu hap e para, pa Xhoalinen ne te , me pak te nxira tymi ne fytyre. "Xhoaline!" Tha i habitur

Kjo ishte pjesa e parafundit ;)