Kur Engjelli dhe Djalli Dashurohen

...11

"Nejse, te vazhdojme!" Tha Aleksi duke ngritur zerin qe te pushonin te tjeret se qeshuri.

"Sic po te thoja..." nisi te fliste serish, por ja qe Xhoalina nuk do ta linte te qete , u degjua serish telefoni te binte "Moj bubrrec, moj bubrrec! Ti gjithe diten rritu ec!" Dhe e fiku menjehere, nuk donte qe kesaj radhe te zbulohej.

"Mjere ai person qe e ka bere kete!" Tha neper dhembe, dhe nje ide e kishte se kush mund te ishte.

"Degjova edhe nje te qeshur, te mjeret ju!" Kercenoi kur pa qe te gjithe punonjesit e tij Shqiptare po qeshnin, ata ndaluan menjehere dhe po perpiqeshin te ishin serioze. "Xhoalina eshte e madhe per zotin!" Tha Rei me ze te ulet.

"Po, kujt ia merrte mendja qe do te bente dicka te tille. " shtoi Rik.

" Qe te mos e zgjas me teper do te ta dergoj ngarkesen!"

"Epo, vetem nje ngarkese , nderkohe qe une do te ve ne rrezik organizaten time... me duket pak?" Shtoi tjetri. Aleksi u mbeshtet ne karrike , po te mos ia kishte nevojen do ta vriste menjehere kete njeri.

"Ateher cfare tjeter do?"

"Dua..." por u nderpre nga telefoni qe serish ra "Moj bubrrec, moj bubrrec! Ti gjithe diten rritu ec!" Te tjeret u bene gati te qeshin, por ndaluan nga shikimi tere inat i Aleksit. Nderkohe Xhoalina kishte filluar te kendonte pas kenges fjalet. "Mbledh e mbledh dhe grumbullo pa me thuaj pse s'punon?" 

Aleksi u ngrit nga karrikja, pasi sigurisht qe e degjoi dhe u nsi drejt zerit qe vinte "E pesoi!" Tha Dilan i shqetesuar. Te tjeret pohuan me koke. "Moj bubrrec po fryn stuhia, a me jep nje gur hua? Do ta laj sapo te vi vera ,per nje gure te jap dy tjera!"

 Nderkohe Aleksi kishte arritur tek perdja dhe e hapi, fiku telefonin , por Xhoalina s'e kishte vene re , por vazhdonte te kendonte " Do ta laj sapo te vi vera, per ne gur te jap dy..." dhe vetem ate moment vuri re Aleksin, e cila betohej qe edhe pak atij do t'i dilnin tym nga veshet. " Xhoaline Nikolli!" Bertiti.

"Po z. Romanov!" U degju zeri i saj i dobet.

"Kete here e teprove!" I bertiti teksa e kapi nga krahu dhe e terhoqi per ne zyre. Ajo , epo ajo e dinte shume mire qe kete here nuk kishte shpetim. E mjera une, e mjera une! Po si dreqin fillova te kendoj ashtu! Oj e marre! I bertiste vetes.

"Ti do cuar serish ne ate vend ... ose jo me mire te te coj ne Afrike, ne ndonje shkretetire , te betohem qe do ta bej, ose jo me mire me Siberi, te ngrish se ftohti!" Bertiste ai.

"C'imagjinate per te torturuar qe paskeni z. Romanov!" Tha ajo me ironi. Epo ta pranonte kishte filluar te kishte frike, kushedi se c'do t'i bente!

"Si dreqin nuk te vrava qe ne fillim?!" Bertiste ai.

"Vete e ke fajin , e meritove! " i bertiti ajo. Te tjeret kishin mbetur te shokuar, ajo si gjithmone ishte duke ia kthyer serish fjalen dhe si te mos mjaftoje edhe i bertiti.

"E guximshme!" I tha Rei te tjereve.

"Xhoaline, mbylle!" Bertiti Aleksi. Ajo rrotulloi syte e bezdisur, gje qe beri qe atij t'i kapercente me keq damari.

"Pra kjo eshte ajo vajza qe ju rrembyet gabimisht!?" Tha bosi shqiptar.

"Cudi mendoja se do ta kishit vrare!" Tha serish.

"Epo ashtu duhej te kisha bere!" Tha Aleksi.

"Perse s'e bete ateher?" Pyeti serish ai

Ka te drejte, mendoi Aleksi. Perse nuk e kam vrare Xhoalinen qe ne fillim?! Sa u mat te fliste. "Gjithesesi te kuptoj perse jo." Tha serish ai.

"Edhe une, nese padashje do te rrembeja nje bukuroshe si kjo , nuk do te kisha guxim qe ta vrisja!" Tha duke pare Xhoalinen. Kjo gje e neveriti ate, hoqi shikimin prej tij dhe "Aleks doja te thoja z. Romanov, po largohem tani!"

"Largohu! Do te merrem me vone me ty!" I tha ashper Aleksi.

"Aleks, e mendova se cfare dua tjeter!" Tha ai.

"Dua ate!" Dhe beri me gisht nga Xhoalina. Ajo ngriu. Ccfare ky njeri i neveritur me kerkon mua!!? Perse cfare jam une objekt! Mendoi e friksuar. Aleksi nuk po fliste , edhe atij i erdhi si bombe kjo gje, ai i kerkoi Xhoalinen, pancaken e tij?! Nuk e kuptonte se perse e acaronte keq kjo gje!

"Per ty s'e besoj qe eshte problem, duke qene qe as qe e do gjalle!" Shtoi serish ai.

Nuk eshte problem thote?! Po ky i pavleri nuk e kupton qe jam gati t'ia hedh trute ne ere?! Mendonte i inatosur tashme me te, madje me shume sec ishte me Xhoalinen. Dhe c'eshte me e keqja nuk e kuptonte arsyen perse. 

Pa Xhoalinen, e cila pa e kuptuar ishte fshehur pas Aleksit, duke u munduar t'i shpetonte syve te atij te pavleri. Kjo gje e gezoi disi, pasi e kuptoi qe Xhoalina nuk donte te shkonte tek ai, por preferonte te qendronte me te. "Me vjen keq Hugo, por ti e di qe une nuk merrem me keto gjera!" I tha pas pak.

"He mor vlla si ben edhe ti! Vetem kete femer dhe nuk te kerkoj asnje gje, madje edhe ngarkesen nuk e dua!" Foli serish Hugo, pra bosi shqiptar.

"Te betohem qe do ta kem vetem per vete , nuk do t'ua lej te tjereve." Shtoi serish ai. Sapo ai tha keto fjale, Xhoalina kapi menjehere prej trikos Aleksin, me kete ajo nenkuptonte qe "Mos me dergo tek ai!" Betohej qe nuk do t'i bente me asnje rreng, vetem te mos e dergonte tek ai. Aleksi me zor po e permbante veten qe te mos e vriste tashme kete te peshtire.

 Xhoalinen nuk e kishte prekur asnjehere me dore vete dhe nuk do te lejonte qe ta bente dikush tjeter pervec tij. Nuk e kuptonte perse ndihej keshtu, por nje gje e kishte te qarte, do ta vriste kete njeri nese insistonte te merrte pancaken e tij.

"Nese do nje femer, merr ke te duash, por kete jo!" Ngriti zerin duke thene fjale qe i habiten te gjithe, madje edhe ate vete.

"Perse keshtu?" Pyeti Hugo

"Do vertet ta dish perse?" Tha Aleksi.

"Sigurisht qe po! Dua e them une refuzova nje ngarkese gjigande per kete femer dhe ti refuzon te ma japesh!" Tha ne medyshje.

"Nuk kam pse te te jap shpjegime ty!" Tha Aleksi ashper.

"Ke, pasi une dua te femer!" Bertiti Hugo.

"Te thashe jo!" Bertiti Aleksi, duke nxjerre armen. Te tjeret u shtangen nga ky veprim, njerezit e Hugos nxorren menjehere armen , po ashtu edhe ata te Aleksit. Xhoalina s'po e kuptonte perse Aleksi reagoi kaq keq. "Do vertet te prishesh miqesine tone per nje femer Aleks Romanov?!" Pyeti Hugo me ironi.

"Aq me pak qe ti do ta vrasesh ate!" Shtoi me pas.

"Hugo mos me provoko!" Tha ai neper dhembe. Nderkohe qe mbante Xhoalinen pas tij duke u perpjekur qe ta fshihte sa me shume prej syve zhibrues te Hugos.

"Thjesht me thuaj perse ?" Pyeti serish Hugo.

"Do perse ti..." tha Aleksi dhe kapi Xhoalinen nga krahu duke e sjelle para vetes , kapi nofullen e saj me njeren dore dhe e puthi. Xhoalina kishte ngrire, priste cdo gje por jo kete! Syte po i dilnin vendit dhe betohej qe zemra po i shperthente. 

Ndersa Aleksi, epo ai tashme po digjej, nese me pare ndiente ngrohtesi, tashme po digjej duke e puthur Xhoalinen. U shkeput prej saj dhe iu kthye Hugos. "Sepse kjo femer eshte e imja dhe e askujt tjeter!Ja perse jo!