Birkaç saate Boraların malikanesindeydim. Yemek yemiştik ve zaman, odasındaki kraliyet yatağında farklı köşelerde yatıp konuşma zamanıydı.
"Doyoung bana çıkma teklif etti. Yani resmi olarak."
Duyduğum şeyle gülerek arkadaşıma tekmeyi geçirdim. "BU HARİKA BİR HABER!"
Ama Bora gülmüyordu.
"Ne oldu?"
"Doyoung kızlarla bir hafta çıkıp sonra ayrılan bir tip ve... Benimle de böyle olmasını istemiyorum Seo. Yani onu cidden seviyorum." Bora sıkıntıyla saçlarını geriye atıp yatakta sırt üstü döndü ve tavanı izlemeye başladı. "Taeyong ile sevgilisi de ayrıldı."
Duyduğum şeyle kaşlarım çatıldı. Ben de sırt üstü uzandım. Demek o yüzden bana mesaj atmıştı. Sevgilisi gidince benim değerimi anlamış olmalıydı.
"Taeyong benimle aylardır konuşmuyordu Bora."
Bora bana şaşkınlıkla döndü ve yatağa yumruğunu geçirdi. "Ne?!"
Ona her şeyi anlattım. Hatta mesajlaşmalarımızı okuttum. Bora beklediğimden daha fazla sinirlenmeye başladığında son mesajlaşmalarımızı okuyordu, elinden mayın alır gibi nazikçe telefonu aldım.
"Bu çocuğun derdi ne? Kaç haftadır neredeymiş? Anca sevgilisinden ayrılınca mı değerini anlamış senin?" Bora ayağa kalkıp odasında dolanmaya başlarken söylendiğinde omuzlarımı silktim. "Hadi başka kızla çıkmasaydı seni seviyor diyeceğim ama yeni kızdan ayrıldı."
"Beni sevmiyor," dedim hemen. "Sadece arkadaşız."
İşte o an Bora bana alaylı bir gülümseme attı. "Emin misin?"
"Evet."
Emin miydim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
INSTAGRAM ☆ 2
Fanfiction➱ INSTAGRAM SERIES ⋆ 2 parkseo: ne olursun, canım arkadaşım, bir kerecik, sadece bir kerecik, elini vicdanına koy. taeyonglee: koydum, taeyonglee: aaa, bu de ne? parkseo: ne? taeyonglee: meğersem yokmuş. ッ © dububaoziㅣlee taeyong all rights re...
