INSTAGRAM ☆ 2

↳ t w e n t y

Sandviçim elimden düştü.

Taeyong ile arkadaşlığımız uzun yıllara dayanıyordu. Aslında o benim çocukluk aşkımdı ama sonra hislerimi toprağın altına gömmüştüm çünkü o bana hiç o konuda yüz vermezdi. Lisedeyken bir kızla çıkmaya başladığında da o hisleri unutmayı seçmiştim.

Şimdi ise aptal çocuk beni öperek toprağı kazıyor ve o hisleri geri çıkarıyordu. Zaten son aylardır ona karşı hislerimin arkadaşça olmadığının içten içe farkında olsam da bunu düşünmemeyi seçmiştim.

Taeyong dudaklarını bastırdığı dudaklarını yavaşça çektiğinde kalbim gümbür gümbür atıyordu. Yüzüm kızarmıştı büyük ihtimalle, kaşlarım çatıktı ve mide boşluğumda iğrenç kelebekler uçuşuyordu.

Gözlerimi açma gibi bir gaflette bulunduğumda Taeyong bana kahverengi gözleriyle cevap istercesine bakıyordu.

"Bu neydi?" Diye sordum düz bir sesle. Kafam karmakarışıktı. "Sen sevgilinden yeni ayrılmadın mı?"

"Seni unutmak için onunla çıkmıştım," dedi sessiz bir şekilde. "Pek işe yaramadı. Ben de bunu fark edip ayrıldım."

"Beni unutmak için mi?" Aptal mısın?! diye bağırmak istiyordum yüzüne. "Ne... Ne zamandır var bu şey?"

"Bilmiyorum," dedi. "Bora ile çıkmam için ısrar edince farkına vardım."

"Eve gitmek istiyorum," dedim ve battaniyeyi indirip ayağa kalktım.

"Benim yüzümden mi?" dedi Taeyong da ayağa kalkıp. Evet geri zekalı, senin yüzünden. "Özür dilerim. Yapmamalıydım."

"Hayır," dedim kaşlarımı çatıp. "Ben de sana karşı bir şeyler hissediyorum. Sadece ne hissettiğimi çözmek için zamana ihtiyacım var."

Taeyong belli belirsiz gülümseyerek bana baktığında omzuna yumruk attım. "Gülme salak! Arkadaşlığımızı mahvettin. Git kendini tokatla. Denize falan atla, ne bileyim. Beni sinir ediyorsun."

Elleriyle rüzgardan uçuşan saçlarını düzetmeye çalışırken gülmeye devam edince arabaya ilerledim. Yüzüm cayır cayır yanıyordu.

En iyi arkadaşım beni seviyordu.