Değişmek zor değil

27.Bölüm/ Elveda.....

Bölümü Tuğkan-Elfida şarkısını
dinleyerek yazdım. İsterseniz
duyguyu tam yaşamak için sizde
dinleyebilirsiniz. Şarkı bittikçe
yenileyin. 💓
İçerden sırayla ateş sesleri geldi. 5.
silah sesi geldi ve daha ses gelmedi.
İçerden ne biri konuşuyordu. Nede
bi ses geliyordu. Sonra bir kahkaha
sesi geldi. Bu ses kartala aitti.
K: Geber pislik!
Sertçe kapıyı yumrukladım.
M: TAHİİİİİĞĞR!!!! TAHİR
KARDEŞİM HAYIR!
Sertçe kapıyı kırdım. Tahir vurulmuş
yerde yatıyordu. Kartal'ın elinde
de silah vardı. Koşarak Tahir'in
yanına gittim. Oda fırsat bilip kapıdan
kaçtı. Yanaklarına vurdum.
M: Tahir nolur aç gözlerini. Kardeşim.
Hemen telefonu aldım ve ambulansı
aradım. 15 dakika sonra burda
oldular. Hemen sedyeyle ambulansa
bindirdiler.
M: Tahir koçum sakın. Hadi dayan
biraz daha dayan.
Hemen ambulansa bindirdik. Yolda
Asiye'yi aradım. Asiye Yemek
yaparken aradığı için hoparlöre alır.
A: efendum Mıstafa.
*Ağlamaklı sesle*
M: Asiye Tahir..... Tahir vuruldu.
A: Ne diysın Mıstafa.
M: Kardeşumi vurdular Asiye.
A: Nasi vuruldi? Ne diysın Mıstafa.
M: Ağır yaralı. Kan kaybetmiş.
Öyle diyler.
O sırada Asiye'nin yanına Nefes
gelir. Konuşmaları duyar.
N: N-ne?
Asiye arkasını döner.
N: Tahir.... Tahir. TAHİİİİR!!!!
Hemen evden çıkar Asiye'de
peşinden çıkar. Telefon masanın
üzerinde kalmıştır. Mustafa'da
telefonu kapatır. Nefes ve Asiye
hemen hastaneye giderler. Nefes
deli gibi bağırıyordur.
N: Mustafa abi Tahir nerde?
M: Ameliyata aldır.
Ameliyat kapısından girmeye
çalışır ama izin vermezler.
N: Bırakın beni!!
H: Hanımefendi lütfen zorluk
çıkarmayın.
Duvara çöker. Dizlerini kendine
çekip daha fazla ağlamaya başlar.
Asiye ikisinede destek olmaya
çalışıyordur. Nefesin gözleri
ağlamaktan kızarmıştır. Mustafa
içine ağlıyordur. Asiye'de kendini
zor tutuyordur. Çünkü oda ağlarsa
hepsi yıkılacağını biliyordur.

Birden bire içeri bir sürü doktor
girer. Hepsi birden ayaklanır.
N: N'oluyo?
H: Hastanın kalbi durdu.
Nefes
İkinci şokumuda yaşamıştım.
Kapıyı yumrukladım.
N: Tahirrrr beni bırakıp
gidemezsin. Çabuk aç gözlerini!
Asiye onu geri çekmeye çalışıyordur.
A: Nefes sakin ol kuzum lütfen.
Şimdi dayanmalısın. Yapma.
Yavaş yavaş gözlerim ağırlaşıyordu.
Kendimi tutamıyordum. Deli gibi
ağlıyordum. Tahirsizliğin
düşüncesi bile iğrençken. Şimdi
durumunu yaşayamazdım. Aynı
pozisyonuma geri döndüm.
Yaklaşık bir yarım saat sonra
içeri giren doktorların hepsi
çıktı. Bir tanesini kolundan tuttum.
N: ne oldu? Kurtuldu dimi?
Başını eğdi. Diyeceği şeyden
korkuyordum.
H: Maalesef hastayı kaybettik.
Başınız sağolsun.
N:Ne demek kaybettik? Yalan
söylüyorsun! Tahir beni bırakmaz!
M: Tahir öldü mü? *ağzını kapar*
hepsi benim suçum. Onu yalnız
bırakmamalıydım. Özür dilerim
kardeşim. Her şey için özür
dilerim.
Gözlerim sol taraftan gelen
sedyeyle takıldı. Üzerinde beyaz
bir örtü vardı. Doktor yavaşça
yüzünü açtı. Bu Tahirdi.
Gerçekten bırakmış beni... Elini
tuttum.
N: Tahir, hayatım, umudum,
inadım, herşeyim nolur kalk.
Bak ben buradayım. Bak ben
yanındayım. Sen neden yoksun?
Daha dün kavuşmuştum sana
şimdi nasıl çekip gidersin.
Doktor hastayı götürüyordu.
Hala inanmıyordum ö-öld......
N: Tahir gitme.... nolur nolur
yalvarırım. Beni bırakma.
Eli elimden yavaşça kaydı.
Gözlerim karardı. Daya fazla
dayanamadım.
Mamdin
Nefes bayılır. Hemen onu bir
odaya alıp tansiyonunu felan
ölçerler. Tahir'in cesedi morga
götürülür. ( aga ağlicam ya)
Cenaze günü
Nefes her gün ağlamıştır.
Diğerleri de. Asiye'de salmıştır
kendini tutmamıştır. Yapacak
yada ellerinden hiç birşey yoktur.
Kartal tutuklu yargılanıp
hapishaneye atılır. Sonra çok
pişman olur. Bu güne kadar
yaptığı her şeyden pişman olur.
Kendinden nefret eder. Ama
işe yarar mı ki? Giden gittikten
sonra pişman olmanın.
Ardından üzülmenin bir faydası
var mıdır artık? Hiç sanmıyorum.
Nefes
Tahirin tabutunu defnederken
içim öyle bir acıyordu ki. Çok
dayanmaya çalıştım ama
Tahirsiz her dakika daha fazla
boğuluyorum. Sanki onsuz
dünya beni kabul etmiyor.
Tabutun içinden çıkarmadan
önce son kez konuştum onunla.
N: Tahirim. Şimdi sen ağlama
kıyamam göz yaşlarına
diyeceksin. Biliyorum. Elimde
değil ki. Biliyorum bilerek
bırakmadın beni. Senin suçunda
yok. Sadece seni çok özlicem.
Hala özlüyorum. Neden
gidiyorsun ki?! Neden?!!
SON KEZ SARILMAMA İZİN
VERSEYDİN NE OLURDU?!!!
Son kez sadece son. "Elveda"
sevdiğim
Tabuttan zorla çekip aldılar beni.
Bırakmayacaktım.
M: Bacım yapma .
Zar zor da olsa Tahiri defnettik.
Artık Tahir diye biri yoktu. Hayat
en değerlimi almıştı. Şimdi
ne yapacağım ben? Ben Tahirsiz
yaşayamam ki.
Aradan yıllar geçer. Nefes her
gün gelip ziyaret eder Tahiri.
Hasta olduğunda bile Bir kez
bile aksatmaz. Her gün konuşur
onunla. Zaman öyle akıp gider.
Nefes 63 yaşına kadar Tahir'i
unutmaz. Diğerleri unutmamıştır
ama hayatlarına devam etmek
"zorunda" kalırlar. İşte o gün
Tahir'in vefat ettikten kim bilir
kaç yıl sonra Nefes Tahir'in
mezarının yanıbaşında gözlerini
kapar dünyaya....

DÜNYADA HERKES MUTLU DEĞİL. MALESEF Kİ BU BİR RÜYA OLMİCAK. ACIDIR İNSANIN SEVDİĞİNİ KAYBETMESİ. KABULLENEMEZSİN AMA HAYAT ONU DA KABUL ETTİRİR. ŞİMDİ GİDİN VE SEVDİKLERİNİ ÖPÜN KOKLAYIN DOYA DOYA SARILIN. ÇÜNKÜ BAZEN SARILMAK İÇİN ÇOK GEÇ OLABİLİR.