- DOĞAÜSTÜ -

-5-

1996 14 Ekim

Doktor'un Günlüğünden...

Bugün neredeyse tüm gün kustu.

Hastanedekiler şüphelenmeye başlamıştı. Onu yoğun bakıma aldım. Aslında gerek yoktu ama..

Ve odasına "Müşahede Altında" yazısı asdık.

Kimse içeri giremiyordu bu yüzden.

Garip olan yanıysa 3 aydır burada ve kimse O'nu ziyarete gelmiyor.

Odada oturuyorduk. Kafasını yastığa gömdü. Karnıyla oynuyordu.

Geldiğinde o çocuğu aldırmak için yalvaran kadın şu an o bebek için her gün şükrediyordu. Oysa ölecekti.. Sanırım anlamıştı.

-Neden ziyaretine kimse gelmiyor. dedim

- Ailem İsviçre'de.. dedi

- Onlara haber vermedin mi hâlâ?? dedim

- Gerek yok. dedi

- Annen baban var mı?? dedim

- Yok. Tek çocuğum ayrıca.

- Yakınların felan da mı yok??? dedim.

Başını yastıktan kaldırdı sinirlice.

- Ben yetimhanede büyüdüm tamam mı?? Ailem yok!! dedi

Demek yetimdi.. Ve Avukat olmuştu. Gençti. En fazla 25.. Geldiğinde güzeldi ama şu an ölüyordu...

- Onları hiç tanıdın mı?? dedim

- Hayır, doğduğumdan beri oradaydım. Bütün hayalim kurtulmaktı.

Öksürdü ve yatağa düştü tekrar.

- Neresi burası??? dedi.

Doğru... Geldiğinden beri sadece hastane koridorlarında dolanmıştı.

- Ohio Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ndesin.. dedim

- Ohio mu?? Tanrı'm!!! dedi ellerini yüzüne koyup.

- Bir şey mi oldu?? dedim

- Ben New York'ta yaşıyorum. dedi

- Nasıl yani?? dedim

- Baya New York'ta yaşıyorum işte. Ohio'da ne işim var!!! dedi

-Seni Ohio'da buldular... dedim

Birden kalbinin bağlı olduğu makine sesler çıkarmaya başladı.

Kriz geçiyordu...

Kalp masajına başladım. Elektrik şoku verdim. Kusmaya başladı. Her yer siyah bir sıvı olmuştu...

Yataktan fırlarcasına doğruldu. Nefes almaya çalışıyordu.

Sakinleştirici iğne yaptım. Yavaşça yatağa düştü.

Hizmetli çağırdım etrafı temizlemesi için.