Zehir

Bölüm 2 - 2/2 - Kadeh

*İlyas Yalçıntaş - Bu Nasıl Veda

28 Ocak 2017 CUMARTESİ

"İnsan hayallerinden nasıl vazgeçerdi? Yaşayamadığı, yaşamayı umduğu düşünceleri nasıl yakıp, küle çevirirdi? Zorla da olsa hayal etmeyi bırakabilir miydi insan? Hayal etmeyi, umut etmeyi bıraktığı zaman yaşamayı da bırakmaz mıydı? Hayalleri kendinden kerpetenle koparılmış biri ne kadar insan olurdu?

Hayaller pürüzsüzdü. Geleceğini inşa etmenin farklı bir yoluydu. Bu yolda kaybolan biri, yürüdüğü ince köprüde ne kadar dengesini sağlayabilirdi? Belki gerçekleşmesi zor olan, hatta imkansız olan hayaller bile hayatınızı etkilerdi. Kimi zaman uçan sarı bir fil hayal etmek veya yüzen mor bir kutup ayısı hayal etmek sizi insan yapardı. Bazen olağanüstü herhangi bir şey hayal etmek sizi mantık avlamaktan daha fazla insan yapardı."

Sayfalarını çevirdiğim kitapta geçen paragraftı belki de umudumu tekrar dirilten. Bana güç veren kelimeler hayallerimdeki kurgumu dinç tutmama yardım etti.

Yatağımda gecenin bir körü oturmuş kitap okuyordum. Neredeyse iki saattir 'bu bölüm de bitsin' diyerek son bölüm olacağına inandırmaya çalışıyordum. Yarın Uludağ' a gideceğimiz için istemeyerek de olsa elimdeki kitabı yatağın ucuna bırakıp bavulumu çıkarıp dolabımın önüne bıraktım ve dolabı karıştırmaya başladım.

Bavuluma siyah kazağımı tıkıştırırken telefonumdan mesaj geldiğini haber veren saniyelik bir ses geldi. Yatağımın üzerindeki telefonu avuçlarıma aldım.

Mesajın Doruk'tan ve gruba geldiğini gördüm.

Müdür Ne Yaptın?!

Harley Quinn (Doruk); Ay ben çok heyecanlandım.

Harley Quinn; Lan yarın Uludağ'a gidiyoruz!

The Wizard (Kutay); Anladık Doruk. Lan sabahtan beri aynı şeyleri diyorsun!

Harley Quinn; Olabilir.. Allah! Allah! Sana ne?

Joker (Ulaş); Olum harbi yarın hep beraber Uludağ'a gidiyoruz!

The Wizard; Salak mısınız?

Ben..; Ya olum sen salak mısın? Sen her sene gidiyorsun. Biz bir şey diyor muyuz?!

Harley Quinn; İşte Almina Başkan! Konuş Başkan!

Zeus (Yalaz); Kalacağız yalnız. Bu çok güzel.

Harley Quinn; Yalaz kankam yürü be!

Joker; Herkes hazır mı?

Ben..; Ben değilim. Bavulman kaldı.

Harley Quinn; Ben Pazartesi'den beri hazırım. Bavulman?

Ben..; :D

Zeus; Ben hazırım.

The Wizard; Ben de :D

Ben..; Bir ben kalmışım lan?!

Joker; Ben kaçar hadi iyi geceler.

...

Yüzümdeki tebessüm ile telefona bakarken odamın kapısından tok bir tıkırtı sonrası kapı yavaşça açıldı. Abimi gördüğümde telefonum ile temasımızı kesip yatağa fırlattım.

"Abicim nasılsın?" derken odaya adımlarını sürgün etti. Ardından ağırlığını yatağıma verip oturdu.

"İyiyim abi. Sen nasılsın?" dedim.

"İyiyim abicim," Dedi, "yarın gidiyor musun?"

"Hı hı," mırıldandım. "Evet"

"Çok dikkat et kendine tamam mı?" dedi ve devam etti.

"Burada sana bir şey olmasın diye sana ben göz kulak oluyorum. Ama bu beş gün yokum. Sakın sana bir şey olmasına izin verme."

Anlamsız gözlerle baktım. Kafamı onaylarcasına salladım. Gözlerini gözlerimden alarak halıyı inceledi Ardından bana sarıldı. Gözlerim benden izinsiz kocaman açılmıştı. Kollarım emirlerime itaat edip abime sarıldı. Abim sırtımı sıvazladı, saçlarımı okşadı. Hiçbir şey yapmadan öylece duruyordum.

Abim geri çekilince ben de geri çekildim. Abimin yeşil gözleri benim gözlerimi hedef aldı. Uzun kirpiklerinin arasında olan bakışlarında korku vardı, sebepsizce o korku orada vardı.