Maja Mantler - osiemnastoletnia brunetka o brązowych oczach. Kuzynka Daniela Andre Tandego - znanego norweskiego skoczka. Od zawsze marzyła, aby zobaczyć na żywo skoki. Pewnego dnia tak się dzieje. Rodzice wyrzekają się córki i rozkazują jej się wyp...
Kwalifikacje rozpoczęły się o osiemnastej. Skocznia była zapełniona aż po brzegi kibicami głównie z Polski. Na belce usiadł pierwszy skoczek, który oddał swój skok z dziesiątej belki startowej. Na obiekcie panował dość mocny wiatr przez co upadek zaliczył Aschenwald. Wreszcie przyszedł czas na Andreasa. Wybił się z progu i wylądował na sto dwunastym metrze. Widziałam zniesmaczenie na jego twarzy, dlatego wiedziałam, że jak przyjdzie do mnie to będzie wredniejszy niż ja dla niego na początku naszej znajomości. Ostatecznie kwalifikacje wygrał Klimov, który skoczył sto trzydzieści siedem metrów. Wellinger bez słowa złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę domku Niemców. Położył torbę na kanapie, a sam usiadł obok niej.
- Kochanie jeszcze przyjdzie czas, że będziesz skakał wyśmienicie. - uśmiechnęłam się w jego stronę, a on uniósł tylko brew.
- Wiesz co jest najlepsze? Że jutro drużynówkę obejrzę z trybun. - mruknął.
- Zregenerujesz się i w niedziele pokażesz im jak skacze Mistrz Olimpijski.
We dwójkę wróciliśmy do hotelu w ciszy. Weszłam do pokoju i od razu położyłam się na łóżku. Włączyłam telewizje, w której akurat leciał artykuł o Andreasie. Przełączyłam na język angielski. Blondyn skupiony przyglądał się dziennikarzowi, który mówił o nim i jego słabej formie, która trzyma się od Igrzysk Olimpijskich. Zabrał mi pilota, a następnie wyłączył telewizor. Zabrał swoje rzeczy i poszedł do łazienki. Westchnęłam. Wzięłam telefon do ręki. Zobaczyłam nieodczytaną wiadomość od Julii.
Julia Wellinger wysłał/a zdjęcie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Julia Wellinger: Dolar z nowym kolegą 🤣🐶
Maja Mantler: Widzę, że świetnie się bawicie w trójkę 🙉
Andreas opuścił łazienkę. Położył się obok mnie.
- Z kim piszesz? - spytał, opierając głowę o moje ramię.
