Obudziłam się jako pierwsza, próbowałam jeszcze zasnąć, ale nie udało mi się. Stwierdziłam, że zrobię śniadanie dla naszej trójki. Zeszłam do kuchni i zaczęłam robić naleśniki. Gdy kończyłam, do kuchni weszła Nat.
- Co tak pachnie? Czyżby to moje ulubione danie? - spytała i usiadła po drugiej stronie blatu.
- Nudziło mi się, więc zdecydowałam, że was nakarmię. Mogłabyś obudzić Jonasa?
- Nie ma mowy, więcej dla mnie – zaśmiała się, lecz na jej nieszczęście w tym momencie wszedł on do kuchni.
- Nici z twoich planów, jedzenie zrobione przez Kel to cudo, w życiu nie pozwoliłbym ci zjeść mojej porcji.
- Ehhh, przynajmniej próbowałam, następnym razem może się uda.
Gdy skończyliśmy posiłek, który oczywiście nie byłby normalny gdyby nie dalsze sprzeczki między przyjaciółmi, wróciliśmy do własnych domów. W drodze powrotnej usłyszałam dźwięk SMS'a, ale go zignorowałam. Przeczytam, gdy będę w domu.
Po dotarciu do celu zdjęłam buty i poszłam do swojego pokoju. Następnie usiadłam na parapecie, od ostatnich wydarzeń to miejsce stało się moim ulubionym. Wtedy wzięłam telefon i odczytałam wiadomość.
Jak tam kochanie? Zdziwiona moimi umiejętnościami?
To ty usunąłeś wczoraj te wiadomości? Jak?
Jestem szefem najpotężniejszej mafii. Myślałaś, że pozwolę ci je pokazać innym? Głuptasek.
Nie możesz się wkradać do mojego telefonu! Nie wystarczają ci kamery?
Uwierzysz mi, że nie? Chciałbym mieć cię teraz obok, ale na to przyjdzie czas. Na razie pilnuję by nie stała się tobie krzywda oraz by nikt mi ciebie nie zabrał.
Jestem dorosła, dam sobie radę.
Oj uwierz mi, że jesteś bezbronna, nawet nie wiesz jakie stwory tylko czekają by cię dopaść.
Miał na myśli to co było ostatnio w moim pokoju? No tak, kamery, pewnie wszystko widział. Zakładam, że teraz śmieje się z tego jak bardzo się boję. Ale ja tak szybko się nie poddam. Pokaże mu, że jestem odważna. Następnym razem nie dam się tak łatwo wystraszyć. Bynajmniej mam taką nadzieje.
