Bir, iki yumruklarımı kum torbasına savururken dün yediğim pasta gözümün önüne geliyordu. Kaç km koşsam o pastayı karşılar diye düşünürken dinlenmek için mola verdim. Suyumdan birkaç yudum aldım.
Kum torbasına dönecekken hocanın elliklerin yanında durduğunu gördüm ve şekerlemeyi gören bir çocuk gibi hocanın yanına koştum.
Bir hocaya bir de elliklere bakınca hoca anlayışla başını salladı ve iki elliği aldı. Şimdi en mutlu olduğum anlardan birini tekrar yaşayacaktım.
Hoca elliği bir karın hizasına bir baş hizasına bir sağa bir sola doğru hızla kaldırıp indirirken ayağımı onunla buluşturuyordum. İki yapbozun birbirine geçmesi kadar uyumlu bir şekilde ayağım raketle buluşuyordu. Ve çıkan o kuvvetli ses... En sevdiğim müzik ile en sevdiğim dansı yapıyordum. İçimdeki enerji tekme attıkça azalmıyor aksine artıyordu.
Tam dizimi karnıma çekip başka bir tekmeye hazırlanırken hiç bitmesin istediğim sahne hocanın durmasıyla ve "Tamam, yeter." demesiyle bitti. Yüzünde bir şey diyecekken oluşturduğu ifade vardı.
Hiçbir itiraz kabul etmeyeceğini söyleyen çatık kaşlarıyla söze başladı:
-Kendine çok yükleniyorsun. Geçen haftaki müsabakalarından sonra hiç dinlenmedin.
-Ama buna ge...
-Dur dinle iki dakika! İki hafta boyunca başka spor salonunda daha hafif bir program uygulayacaksın.
-Olmaz, ben programımdan memnunum.
-Eğer performansının düşmesini istemiyorsan bırak da vücudun biraz nefes alsın. Ha bu arada iki hafta tekme yok!
- Ne? İki hafta tekme yok mu?!!
-Evet,yok.
-Ama ama...
-Hiç boşuna itiraz etmeye kalkma!
Tam tepinmeye başlayacakken hoca iki
izbanduta eliyle işaret çaktı ve beni kollarımdan kaldırarak dışarı attılar. Beni.Resmen.Dışarı.Attı.
Bir süre sonra hoca elinde çantamla yanıma geldi.
-Al bunu yarın 8'de bu adreste ol. Bu kapıya da boşuna geleyim deme! Gelsen de zaten kimse seni içeri almayacak.
Bir elimde çantam bir elimde az önce tutuşturulmuş kağıt ve nereye gideceğini bilemeyen bir adet ben...
Yorumlarınızı unutmayın.
Umarım beğenirsiniz.
