Antrenmanımı yapamamış olmanın verdiği hayal kırıklıklarıyla eve gidiyordum. Yol üstünde markete girdim, reyonları gezerken sevdiğim bir markanın yeni çikolatasını gördüm ve hevesle uzandım. Elimi attığım anda şangırtıyla irkildim. İtinayla dizilmiş nutella kavonozları paramparça olmuş halde yerlerdeydi ve buna sebep olan kolumdaki çantaydı "Ah sevgili çantam neden yani neden" derken görevliler önemli değil diyerek beni kasaya yönlendirdiler .
Kasa sırasındayken bugün bitse artık diye sızlanıyordum. Neyse ki önümdeki genç başıyla sırasını alabileceğimi ima etti bende teşekkür ederek öne geçtim. Sonunda yıkıma sebep olduğum yerden daha hızlı uzaklaşacaktım diye düşünürken arkalardan bir ses yükseldi :
-Yarım saattir sıradayım ne ayrıcalığın var senin!
Sırasını veren çocuk :
-Ama hanımefendi beklemesin diye şey.. derken yüzünü göremediğim kaba herif sözünü kesti :
-Yeter ya ne hanımefendisi hangi çağdayız bee.. diyerek hışımla paketleri bırakıp marketten çıktı.
Herkes bu olaydan huzursuzlanmıştı ortamı daha da germemek için kendimi susturdum ama eğer bu adam yakınımda olsaydı o laflarını dişleriyle beraber eline verirdim.
Kasiyere ödemeyi yapıp marketten çıktım çikolatamı çantama attım eve doğru ilerledim.
Eve geldiğimde beni kapıda Sevil karşıladı, elinde ona doğum gününde aldığım dev kasesi duruyordu tabi ki içi doluydu herzaman ki Sevil işte .
Benim en yakınım... Her zaman yanımda olan Sevil tek ailemdi. Birbirimizin herşeyini bilirdik. Ona sahip olduğum için çok şanslıydım.Ev arkadaşım kader yoldaşımdı. Eve geldiğimde beraber stres attığım beni güldüren yegane dostumdu.
Elimi onun kasesine atıp :
-Afiyet olsun obur.
Cipsi elimden kaparak :
- Sen çok farklısın sanki , dedi.
Ben de onun yanaklarını sıkıp :
-Kızma cüce biz aynıyız ,dememle kaşları çatıldı ama topuklularla 1.60 oluyorum dedi bende he he bakışı atarak koltuğa atladım telefonuma bakmamla kalkmam bir oldu . Stajın başlamasına 1 saat kalmıştı birde duş alıp hazırlanacaktım .
Hemen banyoya girdim. Kıyafetlerimi bir köşeye fırlatıp duşun altında düşüncelere daldım. Beynim hâlâ kendimi tanımam için uğraşıyordu kimdim ki ben, ben 24 yaşında tıp son sınıf stajını yapan hayatı akademik sınırlarda yaşayan bir varlıktım, okuldan ayrılan vakitlerimde -ona vakit denebilirse tabi ki- spor yapmaya çalışan tek tutkulu insandım. Yine de kendimi seviyordum bence gayet fittim sixpackim tamamlanmasada kendini belli ediyordu.
Bu kadar yoğun staj dönemimde formumu hala koruyabilmem arkadaşlarım tarafından olağanüstü olarak görülüyordu, bence de öyleydi.
Kapının hızla vurulmasıyla derin düşüncelerimden sıyrıldım.
-Sevil ne var yine , diyerek çemkirdim .
Sevil:
-Çişim var aç kapıyı yoksa görürsün !!!
Ben telaşla kalkıp havluma sarıldım.
-Tamaaaamm , çıktım çıktımmmm.
Sevil hızla içeri daldı ve kapıyı kilitledi.
Bende hazırlanmaya başladım yalnızca yarım saatim kalmıştı. Üstüme pek özenemedim olsun zaten beyaz önlük kapatır diyerek Sevil'e veda etmeden evden ayrıldım.
Bölümlere oy vermeyi unutmayın 😍😍😜
