MADALYON 1

-39-

BU BÖLÜM KISA OLDU BİLİYORUM =( AMA HEM SİZİ BEKLETMEK İSTEMEDİM HEMDE YENİ BİR KİTAP ALDIM ONU OKUMAYA ÇALIIYORUM...BU YÜZDEN YENİ BÖLÜMLER BİRAZ KISA VEYA GEÇ GELECEK..

NEYSE FAZLA UZATMADAN İYİ OKUMALAR... =)

RİLEY'NİN AĞZINDAN

Getirdiğim şifacı onu hızla bıraktı ve geriye gitti.

Ne olmuştu?Aurası ve suratı korktuğunu gösteriyordu.

'Ne oldu?'diye sorduğumda biraz tuhaftı.Sanki az önce gördüklerini kabullenmeye çalışıyordu.

'Ne oldu!'diye tekrar bağırdığımda 'O-onu iyileştiremiyorum.İzin vermiyor.Zihninde birini gördüm.Beni kovdu.Sanki zihninde biri vardı.Tam bilmiyorum.Zihnine girdiğim anda bana buradan gitmemi söyledi.Zihnini bana kapadı.Ve aniden kendimi...A!Ben gidiyorum.'dedi ve kapıya yöneldi.Ben sadece ona bakıyordum.

Tam kapıdan çıkacaktı ki hızla koluna yapışıp 'İyileşemeyecek mi?!'dedim.O ise bir Chloe'ye bir bana baktı ve 'En fazla bir hafta sonra tekrar eski haline döner.'dedi ve tekrardan çıkmaya çalıştı.Tekrar koluna yapışıp 'Ne gördün?'dedim.O ise kolunu elimden kurtardı ve bir şey demeden uzaklaştı.Chloe'ye geri döndüğümde debeleniyordu.Sanki kaçmaya çalışıyormuş ama kaçamıyormuş gibi görünüyordu.Yanına gittim ve yanına oturdum.Elini tutunca hareketleri yavaşladı ve kısa sürede hareket etmeyi kesti.

Yaklaşık iki saat sonra altımda bir hareketlenme hissettim.Olamaz ya...Gece cidden yatamıyorum.Bedenim neredeyse onun üstündeydi.Hızla kalktığımda beni ittirmeyi bırakmış ve derin nefes almaya başlamıştı.

'İyi misin?'

'Üstümdeki neydi!?Nefes alamıyordum!'

'A...'

'Ne?'dediği anda Kara kurdun sesini duydum.Yatağa atladı ve Chloe'ye sokuldu.Bende Chloe'ye sarılıca birden konuşmaya başladı.

'Riley.'

'Evet,prenses.'

'Ben hala göremiyorum.'

O böyle diyince onu sıkıca kavradım ve kendime çektim.

'Biliyorum.'dediğimde yanağından bir damla süzüldü.'Ne oldu?'diye sorduğumda yanağından akan yaşları sildi ve 'Ben görmek istiyorum!Göremezken ben bir hiçim!'dedi.Onu kendime daha fazla yaklaştırdım ve onu kendime bastırarak 'Sen hiç değilsin.'dedim.

'Şimdi sil o göz yaşlarını.Hem ben ne zaman görebileceğini öğrendim.'

'Ciddi misin?!'

'Evet.'

'Ne zaman peki?'

'En geç bir hafta.'dediğimde yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve gözümle elmacık kemiğimin arasına o küçük tatlı öpücüklerinden kondurdu.Geri çekilip biraz bekledikten sonra fısıldar bir şekilde 'A..nereni öptüm?'dedi.Hafifçe güldüğümde 'Cevap verecek misin?' dedi.

'Im neremi öptüğünü söyleyeyim mi?'

'Evet.'

'Dur ben aynı yeri öpeyim anlarsın.'dedim ve yüzümü ona yaklaştırdım.Bir an gözüm onun dudaklarına kaydı.Acaba dudaklarını mı öpsem?Of...Sadece karşıya bakıp bekliyordu.Dudaklarım birden kup kuru olmuştu.Yaladım ve gözüyle elmacık kemiğinin arasında bir noktayı öptüm.Keşke dudağından öpse miydim acaba yaa...

Yataktan kalktı ve oturup bekledi.

'Ne oldu?'

'Hiç...'