Remember (MaiDen Fanfiction) | Wattys 2019 Winner

Chapter X

AKALA ni Meng babalik na lahat ng alaala na nawala sa kanya nang banggitin ng Kuya Paolo niya ang tungkol sa lalaking iyon. Baka kailangan lang ng trigger para maalala niya lahat ngunit wala ni isa man siyang naalala.

It was like she's hanging in the air and no one was there to catch her. No one's willing to prevent her from falling. Knowing that he really did exist was even painful for her. She doesn't even know his name. Her brother didn't gave it to her.

Natatakot din siya kung sakaling maghanap man siya sa internet. Although she knew it can give her the answers that she wants, ayaw niya. The doctor clearly told her that her memories will gradually come back. But it has been two years, and a part of what she can't remember was him. All about him. She can clearly remember everything except from him.

Napabuntong hininga siya at kinuha ang sariling laptop. Idi-distract na lang niya ang sarili para hindi na niya maisip pa ang tungkol sa bagay na 'yon. Her Kuya Paolo told her not to exhaust herself from everything. Ibabaling na lang niya ang atensyon sa ibang bagay.

Binuksan niya ang file kung nasaan ang bagong sinusulat. And just like what always happen to her whenever she's focused on writing, all the ideas came in rushing. Kaya nagtuluy-tuloy ang pagta-type niya. Hindi pa sana siya titigil kung hindi lang tumunog ang cellphone niya.

Hinubad niya ang suot na salamin at pinunasan niya ang luhang tumulo mula sa mga mata. She's writing the most painful story she has in her mind.

Her own story.

Kinuha niya ang cellphone at tiningnan kung sino iyon. It was a text message from Bea.

ma'am, nandto c mr. faulkerson. hinahnap k po.

Napakunot noo siya dahil doon. Why would he look for her? Ano naman ang kailangan nito sa kanya?

She dialled Bea's number. Agad naman na sumagot ito.

"Why is he looking for me?" bungad niya.

"Hindi ko ho alam, Ma'am." Bea answered, almost whispering.

"Bakit ganyan ka magsalita?" She looked at her laptop and scanned what she has written. Wala pa siya sa kalahati ng sinusulat.

"Kasi Ma'am nandito lang siya sa may counter, e."

"What?" gulat na tanong niya. Itinabi niya ang laptop at lumabas ng kwarto. Nagtungo siya sa kusina para kumuha ng tubig.

"Hello?"

Muntik na niyang maibuga ang tubig na iniinom nang marinig ang boses na 'yon. Hindi niya alam kung bakit kinabahan siya. Masyadong seryoso ang tono ng boses nito kumpara noong nagkausap huli niya itong nakausap. Gone was the playful tone on his voice.

"Y-yes?" nauutal na sagot niya. She took a deep breath. "Why are you looking for me?"

Lumabas siya ng bahay at naupo sa bench na nandoon sa maliit niyang garden. Nanginginig ang mga kamay niya at nanlalamig. Pati nga ang tuhod niya nanginginig na rin. She's kinda excited. Ewan niya kung bakit.

"I think napunta sayo 'yung binili ko sa grocery. Have you checked it?" tanong nito. Seryoso pa rin ang tono.

"Yeah," she answered.

May dalawang brown bags na nasama sa mga pinamili niya, na noong inayos niya lang napansin. Hindi na niya iyon pinakialaman pa dahil alam niya kung kanino iyon. Dadalhin niya nga sana sa resto kaso nakalimutan naman niya.

"I forgot to bring it to the resto. I'm preoccupied the last days." Paliwanag niya. "Dadalhin ko na lang sa Tuesday. You can get it on the resto by then."