Yıl 2014

Yıl 2012(11)

-Berika-

Şaka yapıyor olmalılar. Onların ne işi var orada? Niye gelmişler ki? Umarım sadece görünüp gideceklerdir.Dün onları yeterince gördüğüme eminim.

Berika:Neden buradasınız?

Baekhyun:Çok kibarsın.Sana da merhaba.

Berika:Ciddiyim niye okula geldiniz ki?Ne yapacaksınız?

Chanyeol: (her zamanki sırıtışıyla)İsterseniz okula gelmeyip direkt olarak eğitimiznize başlayabiliriz.

Min Hyuk:Sizi getirdiğime pişman etmeyin ve benden uzak durun….Yong’un çevresi çok geniştir onunla takılabilirsiniz.

Her biri suratlarındaki saçma ve şaşırmış ifadeleriyle Yong Hwa’ya döndü.Yong ise Min Hyuk’a lanet edercesine bakıyordu.Ondan sonraki tüm saatlerde hep birlikte takıldılar.Öyle ilgiç ve gariplerdi ki.Sanki diğerleri onlara bir zarar verecekmiş gibi omuz omuza dolaşıyorlardı.Kafeteryada otururlarken yanlarına gittim.Yüzlerinde endişeli bir ifade vardı.Hepsi Min Hyuk’un elindeki telefondan bir habere bakıyorlardı.Benim geldiğimi fark edince

Suho:Eğitiminize tahminimden daha önce başlayacağız…

-Min Hyuk-

Suho’nun sözlerine herkes şaşırmıştı.

Min Hyuk:Nasıl yani?

Suho:Hemen!

Berika:Neden?

Telefondaki telefona sanki ailesinin ölüm haberini almış gibi iç çekerek döndü ve konuşmadan öylece durdu.Herkes ondan bir cevap beklerken Sehun söze girdi.

Sehun:Güçlerimiz kontrolden çıkıyor.Baksana(telefonu işaret ederek)ömründe hiç böyle bir tusunami gördün mü?Ve bu sadece bir başlangıç olabilir.Yada sadece bir son.

Chanyeol:Sehun doğru söylüyor.Sorumsuz parlak dönemindekiler tekrar yaşanıyor.Olanüstü tusunamiler durdulamaz yangınlar bitmek bilmeyen geceler veya tüm şehri yerinden söken kasırgalar.Hepsi sırasını bekliyor.

Baekhyun:Hepinizin hemen yer altına geri dönmesi gerekiyor!

Berika:Öyle “ha” diyince gidemeyiz.Kendimize ait hayatlarımız var.

Suho:Eğer “ha” diyince gitmezsek kendinize ait külleriniz bile olmayacak…