Yıl 2014

Yıl 2013(4)

-Berika-

İnsanlar için doğal döngü nedir?Doğum…Yaşam…Ölüm.Peki bizim farkım ne?Yada suçumuz?Doğmak mı?Yaşamak mı?Normal bir ölümü hak etmemek için nasıl bir şey yapmış olabiliriz ki?Peki neden şimdi?Neden anormalliğimizin normal sayıldığı bir yer bulmuşken?Neden?Neden biz olmak zorundayız?Neden bizden öncekiler değil?Neden bizden sonra gelecek olanlar değil?Bizim suçumuz doğumumuzla başladı.Aslında başlamadı.İlk suçumuz doğmamızdı.Peki şimdi ne olacak?Zamanı geldiğinde..yani Büyük Birleşme olduğunda ne olacaktı?Tavan mı çökecekti?İnsanlar parlakları bir anda kabullenecek değiller ya.”Anlatmamı ister misin?”Arkamı döndüğümde Jong Hyun hüzünlü bir ifadeyle dikiliyordu.O bunu nasıl biliyordu ki?

Jong Hyun:Büyük babam Siwon’dan önceki parlaktı.Bana hep Büyük Birleşme anını anlatırdı.Sizinkinin daha farklı olacağına eminim ama en azından biraz bilgin olur.

Seninle doğsam olmaz mıydı Jong Hyun?İmkansızı değil de hayalimizi yaşıyor olsaydık.

Jong Hyun:Kaderde neler yazacağı belli olmaz.Belki görmeden belki duymadan ama hep burada.

Kalbini işaret ediyordu.

Berika:Duyguların kalple bir alakası yok şapşal.Onlar burada(Hafifçe kafasına vurmuştum).

Peki ya ben.Ben “patladığımda” kalbimde beynimde olmayacak.

Jong Hyun:Beni oradan izleyeceksin.Çok yükseklerden.Bulutlardan.Kim bilir belki de bir yolu bulunur.

Berika:Tamam anlat bana ama zihnimi rahat bırak.Bırak da sorularımı ben sorayım.

Jong Hyun:Bunu kontrol edemem.

Berika:O zaman oku ama cevap verme.

Jong Hyun:Aklından geçenleri bana asla sormayacağını sen benden iyi biliyor olmalısın.

Berika:Zamanı gelince her şeyi soracağım merak etme.

Jong Hyun:Pekala.Başlayalım o zaman.

Yılbaşında durduğumuz tepede duruyorduk.Sırtını bir kayaya yasladı ve beni kendine doğru çekip kafamı göğsüne yasladı.Kalp atışlarını duyabiliyordum.Çok ama çok hızlılardı.Bu çok adeletsiz bir durum.Ne düşünüyorsun Jong Hyun.Hangi düşünce kalbini bu kadar hızlandırıyor.Kafamda o tanıdık ses yankılandı.”O günün kaçınılmaz olduğu düşüncesi”…