Behind the Angel's Mask

Chapter One - First Day

Mary's POV

Saturday. Ngayon na ang simula ng pagbabago. Mapapanindigan kaya namin ito?

A lot happened in the past. I hope that this will be a new start. We're going on a famous Academy in town. Boarding school yun kaya doon kami titira.

Bumangon na ako at dumiretso  sa banyo. I saw myself in the mirror. Simula sa araw na ito, magbabago na ako. Ilang minuto rin akong nakipagtitigan sa salamin bago ako makarinig ng boses.

"Mary, kakain na tayo. Madami pa tayong aasikasuhing requirements." Iritadong sabi ni Celestine.

I rolled my eyes while looking in the mirror.

"Cele, masyado pang maaga. Wag ka kasing atat." Sagot ko sa kanya.

"Hindi ko talaga alam kung bakit ka inampon nila Mommy. Wala ka namang kwenta." Sabi niya sabay irap. Umalis na siya sa harapan ko.

I rolled my eyes once again. Pasalamat siya kaibigan ko si Angela. I can't hurt Celestine. Hurting her will also hurt Angela.

I sighed. Nagmadali akong maligo at magbihis. Pagkalipas ng ilang minuto ay bumaba na ako.

"Mary iha. Halika na at kumain na tayo. Tabi kayo ni Celestine." Pag-aaya ng Mommy ni Cele.

Hindi niya ba alam na hindi kami magkasundo ng anak niyang bait-baitan?

"Come on Mary. Dito ka na maupo sa tabi ko. Sabay na rin tayong pumunta sa school." Malumanay niyang saad. She is showing her famous angelic smile to us.

Two faced bitch! I hate her!

Sana maging si Angela na siya.

Wala akong nagawa kundi ang umupo sa tabi niya. Wala rin naman akong mapapala kung aarte pa ako.

I smiled at her. A cute but mocking smile. They adopted me because they thought I am a good girl. Well, I was. I am planning to be one again.

"Naayos niyo na ba ang bagahe niyo? Kumpleto na ba ang mga gamit niyo? Palagi kayong mag-iingat doon ha!" Paalala ni Tita habang kumakain kami.

Tumango lang ako bilang tugon.

After eating breakfast, tinawagan ko si Lea.

"Lei, papunta na kami ni Celestine sa school. Hintayin mo kami sa gate." Sabi ko sa kanya.

("Celestine? Where's Angela?") She asked.

"Hindi pa lumalabas eh. Basta hintayin mo na lang kami. Bye." Hindi ko ba siya hinintay pang magsalita.

"Sinong kausap mo?" Nagulat naman ako ng biglang magsalita si Celestine.

"Si Lea. Sabi ko hintayin niya tayo sa gate." Malumanay kong sagot.

With matching smile pa.

She stop herself from rolling her eyes because we are with her mom.

Truth to be told, Celestine have this angelic facade. No one would know that she is a bitch inside of her but one thing is for sure, she cannot commit any kind of murder.

Angela, her other personality is her total opposite. She is the one who can kill.

"Come on Cele, naghihintay na si Lea." I said with a sweet smile plastered on my mouth. A very sweet smile.

Celestine's POV

Lihim akong napairap sa sinabi ni Mary. I've known her for almost nine years. She is a sweet girl. Her smiles and laugh were the sweetest. It's just that I can't find myself as her friend.