Amnesia

Κεφάλαιο 11

Γιώτας P.O.V.

Το επόμενο πρωι οι αχτήνες του ήλιου ξεπρόβλλαν μέσα από τα μπατζούρια χτυπόντας με στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να ξυπνήσω.. Στην καρέκλα δίπλα μου κάθεται η μαμά μου η οποία κοιμάτε.. Νιώθω πολύ καλύτερα από χτες και αύριο θα βγω απο εδώ! Ευτυχώς δηλαδή! Δεν θα άντεχα μέρα παραπάνω να ξυπνάω και να μυρίζω αυτή την απαίσια μυρωδιά και να βλέπω τόσους ανθρώπους να υποφέρουν.. Άραγε ο Zayn κοιμάτε? Να πάω να τον δω? μάλλον όχι.. Δεν θέλω να τον ενοχλείσω.. Βρε θα πάω! Αφου ο άνθρωπος μόνο εμένα θυμάτε θα πάω!! Σηκόνωμαι και αυτή τη φορά ούτε ζαλίζομε! Νιώθω μια χαρά μόνο που πονάει το χέρι μου αλλα ο πόνος είναι υποφερτός. Προχωράω και στο τέλος του διαδρόμου βλέπω ένα δωμάτειο που απ' έξω στέκονται δύο αστυνομικοί. Ένας σε κάθε μεριά της πόρτας. Προχωράω προς το μέρος τους και πάω να μπω μέσα αλλά με σταματάνε...

Γ: Αου! Πρόσεχε!

Α.1: Που νομίζεις ότι πας?

Γ: Να δω τον Zayn!

A.2: Δεν το νομίζω!!

Α.1: Και ποια είσαι;

Γ: Η κοπέλα που είμουν μαζί του στο αυτοκίνητο!

Α.2: Ναι καλα! Μια θαυμάστρια είσαι που βρήσκεις διάφορες δικαιολογίες για να βρεθείς κοντά του! Τώρα φύγε απ' εδώ!!

Γ: Δεν πάω πουθενά μέχρι να δω τον Zayn!!

A.1: Ρε φύγε απ' εδώ ΤΩΡΑ!!!

Ζ: Πως της μιλάτε έτσι ρε; Την αλήθεια λέει!! Έλα μέσα..

Προχώρησα μέσα με ένα νικητήριο χαμόγελο και κάθησα στην καρέκλα δίπλα από το κρεβάτι του..

Z: Ειι!! Δεν θα καθήσεις στο κρεβάτι μαζί μου;;;

Γ: Γιατί να το κάνω αυτό;;

Ζ: Κοίτα... Αφού είσαι το κορίτσι μου δεν είναι σωστό να έχουμε τόση απόσταση μεταξύ μας!

Γ: Τι?!?!??

Ζ: Έλα ρε μωρό μου τώρα...

Χωρίς να το καλοσκεφτώ πήγα και κάθησα δίπλα του στο κρεβάτι.. Με πήρε από τη μέση και με φίλισε! Μου κόπηκε η αναπνοή..

Γειαα σαςςςς!!!! Είναι μικρό το ξέρω αλλά δεν είχα έμπνευση....

Γιώτα καταλαβαίνω πως αυτή τη στιγμή είσαι σε κατασταση σοκ! Πόσο θα ήθελες αυτό να ήταν αλείθεια... ;)

Σας παρακαλώ να σχολιάζετε γιατι δεν το κάνει σχεδόν κανεις... :/

Vote<3