Amnesia

Κεφάλαιο 37

" Τι; ", παίρνω το θάρρος να ρωτήσω την αδελφή μου που έκλαιγε στην αγγαλιά μου, σαν μικρό παιδάκι που του πήραν το παιχνίδι του.

" Έχεις δίκαιο. Σε όλα. Υποθέτω, πως είχα επιρρεαστεί με τις ιστορίες που λέγαμε και διαβάζαμε με τα κορίτσια που απλά πίστευα πως όλα αυτά που ονειρευόμασταν θα γίνονταν στα αλείθια. Αλλά ξέρεις τι; Σε ευχαριστώ. Τώρα κατάλαβα τι έκανα τόσα χρόνια. Και σε ευχαριστώ που με βοήθησες. "

Πλέον δείχνει ψύχραιμη και έχει σταματήσει να κλαίει.

" Εννοείς πως δεν είσαι θυμωμένη μαζί μου και με συγχωρείς για όλα; "

" Ναι. "

" Wow. Δεν το περήμενα αυτό πραγματκά! Επίσης θέλω να σου μιλήσω για ακόμα κάτι.. "

" Ό, τι και να ναι έχουμε ακόμα δύο ωρίτσες και το μεσημεριανό δεν μας βγήκε και πολύ καλο, όποτε πάμε να φάμε, όχι στα Nandos αυτή τη φορά και μου λες αυτό που θέλεις. ", μου λέει και μπαίνουμε μέσα στο αυτοκίνητο για να πάμε κάπου να φάμε και αυτή τη φορά να τελειώσουμε το φαγητό μας!

Την περισσότερη ώρα στο αυτοκίνητο απλώς ακούμε μουσική και τραγουδάμε. Κατεβαίνουμε και αφού περπατήσουμε γαι λίγα λεπτά μπαίνουμε σε ένα μαγαζί που πουλάνε σνακς. Παραγγέλνουμε και αφού καθήσουμε αρχίζουμε τη συζήτηση.

Ξαφνικά το κινητό μου χτυπάει. Ο Zayn.

" Ναι; "

" Εμμ.. Γεια σου πριγκίπισσα τι κάνεις; "

" Καλά εσύ; "

" Καλα! Εμμ..Ο Niall μου είπε να σου πω συγγνώμη εκ μέρους του αλλά δεν μου είπε γιατί.. Έγινε κάτι; "

" Κοίτα έχω ακόμα δύο ώρες περίπου τι θα έλεγες σε μια ώρα να βρεθούμε στο παρκάκι; "

" Οκ! "

" Αα! Και πειράζει να έρθει και η αδελφή μου; "

" Εμμ.. Όχι δεν υπάρχει πρόβλημα! "

" Ευχαριστώ!! "

" Τα πάντα για την πριγκίπισσα μου! "

" Χαχα! Τα λέμε!! "

Αφού τερματήσουμε την κλήση η Μαρία με ανακρίνει κανονικότατα για το τηλεφώνημα με τον Zayn αλλά μετά ευτυχώς αλλάζει θέμα.

" Τι ήθελες να μου πεις; ", με ρωτάει.

" Κοίτα.. Ξέρω πόσο σου αρέσει το Λονδίνο και τώρα είναι και ο Zayn εδώ και να.. Επειδή βασικά θέλουμε να σπουδάσουμε μαζί.. Τι θα έλεγες αν κάναμε αίτηση στο μουσικό πανεπηστήμιο στο Λονδίνο; "

Τα μάτια της γουρλώνουν και φωτίζονται!

Καλό σημάδι!

" Ναι! Φυσικά το θέλω! Θα σου έλεγα το ίδιο πράγμα αλλά ξέρεις, πριν μάθω τις εξελίξεις, νόμιζα πως μισούσες το Λονδίνο όποτε δεν σε ρώτησα. Και πότε θα το πούμε στην μαμά και στον μπαμπά; "

" Εμμ.. Βασικά ακόπευα σήμερα όταν πάμε στο σπίτι να τους μιλήσω για τον Zayn και μετά να τους πούμε το θέμα με το κολλέγειο. Τι λες; "

" Ναι. Οκ! "

Συνεχίσαμε να μιλάμε και να χαζεύουμε, μέχρι που κοίταξα την ώρα.

" Ρε σε λίγο πρέπει να είμαστε στο παρκάκι για να βρούμε τον Zayn! "

" Α ναι! Έλα πάμε γρήγορα! "

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και σε δέκα λεπτά περίπου είχαμε φτάσεί προχωρήσαμε και στο παγκάκι διέκρηνα μια αντρική φιγούρα. Οκ. Ελπίζω η Μαρία να αντιδράσει ψύχραιμα γιατί δεν θέλω ο Zayn να θυμώσει ή να χαλαστεί για κάτι τόσο ηλίθειο!

Το ξέρω είναι το χειρότερο που έχω γραψει.. :(
Ελπίζω να σας άρεσε έστω και λίγο!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ZAYN<3 |22|
Τα λέμεε!! <3