Amnesia

Κεφάλαιο 40

~ Zayn's POV ~

Ξυπνάω από τον ενοχλητικό ήχο που κάνει το ξυπνητήρι μου. Πφφ.. Μακάρι να μπορούσα να μείνω στο κρεβάτι, αλλά σήμερα έχουμε ηχογράφηση με τα παιδιά για το καινούριο album. Η ώρα είναι είδη έντεκα και έχω ακόμα δύο ώρες μέχρι να είναι ώρα για την ηχογράφηση.

Πηγαίνω στο μπάνιο, και ρυθμίζω το νερό στην κατάλληλη θερμοκρασία, πριν μπω μέσα για ένα χαλαρωτικό ντουζ. Καθώς το κρύο νερό κυλάει στους γυμνούς μου ώμους, το μόνο που σκέφτομαι είναι εκείνη.. Αχχ... Ούτε 24 ώρες δεν έχουν περάσει από την ώρα που την είδα και είδη μου λείπει. Διάφορες ερωτήσεις έρχονται στο νου μου..

Τι να κάνει τώρα; Είναι καλά; Με ποιον είναι αυτή τη στιγμή; Είναι έτοιμη για αύριο; Με σκέφτεται καθόλου; Της λείπω; Εύχεται να ήταν εδώ τώρα παρα να κάνει οτιδήποτε άλλο στον κόσμο; Ελπίζω πως ναι.

Χωρίς να το καταλάβω έχουν περάσει είδη είκοσι λεπτά και ακόμα είμαι στο μπάνιο και σκέφτομαι.. Τυλίγω μια λευκή πετσέτα γύρω από τη μέση, αφήνοντας ακάλυπτους τους κοιλιακούς μου. Προχωράω στο δωμάτειο και βγάζω έξω ένα τζιν και μια άσπρη κοντομάνικη με το λογότυπο " Cool Kids Don't Dance ", μια από τις αγαπημένες μου, μιας και δεν είμαι λάτρης του χορού. Φτιάχνω τα μαλλιά μου, βάζω παπούτσια, κολόνια και είμαι έτοιμος.

Έχω σχεδόν μια ώρα ακόμα μέχρι την ηχογράφηση, οπότε αποφασίζω να φτιάξω πρωινό. Παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου και βάζω μπρος την μηχανή. Σε λιγότερο από είκοσι λεπτά βρίσκομαι έξω απο το studio. Όταν έρχονται και τα παιδιά μπαίνουμε μέσα και αρχίζουμε δουλεία..

Το όλο θέμα της ηχογράφησης πήγε απλά χάλια! Όλο λάθη έκανα. Ξεχνούσα τα λόγια, έκανα λάθος ρυθμό και βασικά.. Έκανα τα πάντα λάθος! Αλλά, πως περίμεναν από εμένα να είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω, όταν το μυαλό μου και η καρδιά μου είναι μαζί της;!

Τέλος πάντων.. Τα παιδιά μάλλον κατάλαβαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί μου. Βασικά, όχι μάλλον. Σίγουρα το κατάλαβαν, αφού πλέον γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα και από τις μαμάδες μας. Όταν επιτέλους τελειώσαμε μου είπαν πως στις 8:00 θα έρχοντουσαν στο σπίτι μου με μια ταινία γιατί θέλουν λένε να μου μιλήσουν για κάτι. Που μάλλον αυτό το κάτι είναι το γιατί σήμερα είμουν αλλού για αλλού..

Πάω σπίτι αρκετά κουρασμένος. Αλλά δεν αντέχω και πολλή ώρα. Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, χωρίς να έχω βγάλει τα ρούχα μου, και απλά κοιτάω το ταβάνι προσπαθόντας να σκεφτώ κατι αλλό εχτός από αυτήν και να χαλαρώσω.
Πράγμα που αποτυγχάνει παταγώδος μιας και σύντομα ένα συναίσθημα μελαγχολίας με πλυμμηρίζει.. Σηκώνομαι, μπαίνω στο αυτοκινήτο και χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι στο παρκάκι όπου συνηθίζαμε να βρισκόμαστε..

~Γιώτας POV~

Εδώ και μία ώρα κάθομαι στην μικρή, άβολη καρέκλα του γραφείου μου προσπαθόντας να συγκεντρωθώ, ώστε να καταφέρω να ετοιμαστώ για το σχολείο αύριο. Agh! Δεν θέλω να πάω.. Δηλαδή, γιατί δεν μπορώ απλά να είμαι στο Λονδίνο μαζί του; Η ζωή είναι τόσο άδικη!

Αλείθια, τι να κάνει τώρα; Κοιμάται; Με σκέφτεται; Είναι με φιλους του; Σπίτι του ή κάπου έξω; Είναι καλά; Του λείπω; Ελπίζω πως ναι. Το ξέρω.. Ακούγεται εγωιστικό, αλλά υποθέτω πως δεν μπορώ να το αλλάξω, όσο και να το θέλω.

Από τις σκέψεις μου με βγάζει ο ήχος του στηλού μου, το οποίο ρίχνω ασυνείδητα κάτω. Υποθέτω, πως μάλλον αυτό είναι ένα σημάδι πως πρέπει να σοβαρευτώ και να αρχίσω μελέτη. Ωραία θα περάσω το τελευταίο μου απόγευμα πριν ανοίξουν τα σχολεία. Κάνοντας φυσική, χημεία, αρχαία και το χειρότερο.. Μαθηματικά! Ηλίθιες πράξεις! Πάντα τα μισούσα!

Το μόνο που με τραβάει είναι η μουσική.. Πολλές φορές όχι στο σχολείο, αλλά όταν είμαι μόνη μου σπίτι.. Αρχίζω να παίζω πιάνο και εκφράζω όλα τα συναισθήματά μου με διάφορα τραγούδια.. Λυπητερά, χαρούμενα, διασκεδαστικά, απαλά, μελαγχολικά.. Απλά συμβαίνει..!

Με μεγάλη δυσκολία, ανοίγω βιβλία τετράδεια και αρχίζω..

Επέστρεψαααα❤️❤️
Ελπίζω να σας άρεσε αν και λίγο μικρό😢
Ψηφίστε και αφείστε μου γνώμες!! 😘

•••••••••

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥΥΥΥ (Χαρρυ)🙈
ΕΙΜΑΙ ΤΟΟΟΟΣΟΟΟΟ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗΗΗΗ 💕💕
ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩΩΩ ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥΎ💖💖💖💖
ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΌΥ Η ΖΩΗΗΗΗΗΗ💗💗💗💗
ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΧΕΡΟΜΑΙ🎉🎉🎉🎉😍😍😍😍