Amnesia

Κεφάλαιο 48

Ο Μπα φερόταν σαν αληθεινός κύριος. Πριν μπούμε στο αυτοκίνητο με συνόδευσε στη θέση του συνοδηγού, μου άνοιξε την πόρτα και αφού μπηκα μέσα εκείνος πήρε τη θέση του στο τιμόνι και ξεκινήσαμε. Στην αρχή επικρατούσε μια αμήχανη σιωπή η οποία ευτυχώς δεν κράτησε για πολλή ώρα, μιας και ο Μπα αποφάσισε να σπάσει τον πάγο.

" Είσαι πολύ όμορφη σήμερα. ", μου είπε με τα μάτια του καρφωμένα στον δρόμο.

" Σε ευχαριστώ. ", του είπα και χαμογέλασα.

....

Είχαμε φτάσει σε ένα τεράστειο πάρκο. Υπήρχαν πολλά παιχνίδια και το πράσινο κυριαρχούσε παντού. Υπήρχαν λιγοστά παιδάκια να παίζουν μιας και ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει.

Καθήσαμε σε ένα παγκάκι και γυρίσαμε ώστε να μπορούμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο καθώς μιλούσαμε.

" Είμαι σιγουρος πως θα αναρωτιέσαι γιατί σε έφερα εδώ. "

" Η αλήθεια είναι πως δεν μου πέρασε από το μυαλό, αλλά μιας και το ανέφερες θα ήθελα να μάθω τον λόγο. "

" Πραγματικά δεν σου θυμίζει τίποτα αυτό το πάρκο; "

" Ερχόμουν εδώ όταν είμουν μικρή, αλλά πάει πολλής καιρός από τότε. ", δεν ξέρω που το πάει.

" Ωραία λοιπόν.. Εδώ γνωριστήκαμε για πρώτη φορά. "

Κοιτάω το μέρος γύρω μου και ξαφνικά όλα αρχίζουν να βγάζουν νόημα.

" Ναι! Τώρα θυμήθηκα τα πάντα! Εσύ έπαιζες στην άμμο και η μπάλα που έπαιζα έπεσε και εσύ μου την έφερες και μετα τυχαία στο ιδιο σχολείο αχώριστοι φίλοι. Μέχρι το γυμνάσιο.. ", λέω και αμέσως το χαμόγελο μου χάνεται.

Καταλαβα τι έκανα και αμέσως προσπαθώ να το διορθώσω.

" Αλλα τώρα είμαστε εδώ, μαζι μετά από πολλή καιρό και αυτό έχει σημασία. ", του λέω και χαμογελώ.

" Σου έχω είδη πει πως εγω φταίω που απομακρυνθήκαμε και σου εξήγησα τον λόγο.. "

" Ναι.. ", λέω και γυρίζω κάτω.

Με τον δείχτη του σεικώνει το πρόσωπό μου και αναγκάζομαι να τον κοιτάω στα μάτια.

" Θέλω να σε βοηθήσω να τον ξεπεράσεις. ", μου λέει τόσο σιγά που μετα βίας άκουσα τι μου είπε.

Έγειρε προς το μερος μου, μπορουσα να νιώσω την ανάσα του. Τα πρόσωπα μας ήταν τόσο κοντά που τα χείλη μας απείχαν εκατοστά. Πλησίασε περισσότερο και όταν τα χείλη μας πηγαν να ενωθούν εκείνος τραβήχτηκε απότομα πίσω.

" Λυπάμαι δεν μπορώ να το κάνω. Συγγνώμη. "

Τι διάολο;! Τι ακριβώς έγινε μόλις τώρα;! Με κοροϊδεύει;!

" Αν δεν ήθελες ας μην το έκανες από την αρχή! ", του είπα πλήρως εκνευρισμένη.

" Θα σε πάω σπίτι σου.. "

" Δεν χρείαζεται. Να μην σε ενοχλώ θα πάω με τα πόδια. Αντίο. "

Αυτές ήταν οι τελευταίες μου λέξεις. Έφυγα βιαστηκά, άρχισε να νυχτώνει και πήρα την Σαββίνα τηλέφωνο για να μην φοβάμαι τόσο.

" Που είσαι; " .... " Έρχομαι! "

Σε 10 λεπτά το πολύ ήταν εκεί. Με επέστρεψε στο σπίτι, ενώ στν διαδρομή της είπα όλα όσα είχαν γίνει με καθε λεπτομέρεια. Η ίδια θύμωσε με τον Μπα, περισσότερο από εμένα μπορώ να πω αλλά έτσι κάνουν όλες οι κολλητές, αληθεια είναι.

Όταν έφτασα στο σπίτι έβαλα μπιτζάμες και αφού τακτοποίησα τα ρούχα μου στην ντουλάπα πήγα στο μπάνιο αφαίρεσα το μέικ απ και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Μετά από λίγη ώρα είχα αποκοιμηθεί.

Ακόμα ένα παρτ!
Ελπίζω να σας άρεσε!💜
Ψηφίστε🌟 και σχολίαστε💬ενα λέπτο θα σας παρει!
Στο προηγουμενο παρτ δεν ψηφίσατε και ούτε σχολιάσατε, πραγμα που με στεναχώρησε.. 😕Το βιβλιο τοσο χαλια εγινε; Αν θελετε να αλλαξω κατι πειτε μου το!

See yaa😘