rainy mood ● hood

iki

Zemin yüzünden popom donmuştu. Yaklaşık yirmi dakikadır sessizce oturuyordum.Sonraki beş dakikada ise telefonumu yere çarparak ses çıkarmaya başlamıştım.

"Kes şunu!" duyduğum sesle etrafıma bakındım.Benden en uzak köşede oturuyordu , varlığını bile unutmuştum.

"Neyi?" diye sordum en sonunda.

"Telefonunu yere çarpmayı" biraz daha kısık bir sesle cevap verdi.

Bu uyarının üzerine ses çıkarmayı bıraktım ve telefonun kırık camına bakıp iç çektim.

"Telefonun ölmüş." dedi çocuk , bulunduğu masadan kalkarak tam karşıma oturup bağdaş kurdu.

"Gerçekten mi?"dedim sesim biraz kızgın çıkmıştı. Kıkırdadı , gerçekten tuhaf biriydi.

Karşımda olmasından istifade edip yüzünü inceledim , büyük burnu ve yanakları yakışıklı yüzünü sevimli yapıyordu. Ağzı aralandığında dikkatimi söyleyeceklerine verdim.

"Ben Calum , adın ne?" dedi. "Breeze" diye cevapladım ve aynı anda "İsmin güzelmiş."dedik bu biraz tuhaftı.

Bakışları hala üzerimdeydi muhtemelen ıslak kedi gibi görünüyordum. Bir kaç dakika gene sessizlikle geçti , onun hakkında sorular sormak ve kalkıp etrafı araştırmak istiyordum ama ikisi içinde çok yorgundum.

Hiçbir şey yapmamakla beraber sessizlik beni rahatsız etmiyordu ama Calum'u rahatsız etmiş gibiydi çünkü "Kaç yaşındasın Breeze?" diye sordu.

Başımı yerden kaldırmadan "18" dedim , bazen utangaçlığım tutuyordu ve bundan nefret ediyordum.

Calum "20 , kuşak çatışması" dedi ve güldüm.

Az önce onun yüzünden telefonum kırılmıştı ve o da benim yüzümden buradan çıkamamıştı ama şimdi birbirimize gülüyorduk.

Hayat gariplikler ve tesadüflerle doluydu.

Kolumdaki saate baktığımda neredeyse bir saati yerde oturarak geçirdiğimi fark ettim.Cama şiddetle çarpan yağmur damlaları dışarıdaki yağmurun şiddetlendiğini gösteriyordu.

Calum gözlerini camdan ayırmadan " Biliyor musun , aslında gelmen iyi oldu" dedi.

Bir yandan elimdeki telefonu çevirirken bir yandan da  "Neden?" diye sordum.

"Tek başıma kalsaydım sanırım kafayı yerdim." dedi ve omuz silkti.