dört

4.4K 343 94
                                    

Calum neşeyle "Korku hikayeleri !" dedi.

Gerçekten tüm bu sevinç gösterilerini benimle dalga geçmek için yaptığını düşündüm ama Calum'un sonradan ciddileşen yüz ifadesi beni tersi yönünde ikna etti.

Bunu bana söylediğine göre ya üzerimde spot ışıklarıyla "bütün aptalca önerileri kabul eder" yazıyordu yada tüm gururunu ayaklar altına alacak  kadar çok sıkılmıştı.

"Bu korkunç bir fikir zamanımızı bunlarla harcayamayız" dedim , kesinlikle annem gibi konuşmuştum.

"Evet , korkunç bir fikir çünkü korku hikayelerinden bahsediyoruz."dedi.

Işık düğmesine uzanıp açtığımda onun kızgın suratı tekrar net bir şekilde karşımdaydı.

Mükemmel "bunalmış" bakışlarımdan biri eşliğinde "Ciddi misin Calum? 20 yaşındasın." dedim.

İnatla ışığı tekrar kapatıp "Pijama partisi yapalım demedim ve sende 18 yaşındasın korkuyor musun?" diye sırıtarak karşılık verdi.

Kendi laflarımı bana karşı kullanıyordu onu bu konuda alt edemezdim. Pes ederek "Tamam ilk ben anlatacağım ve sonra asıl korkağın kim olduğunu görürüz." dedim.

Calum sırıtmasını bir an bile bozmadan "Öyle olsun başla."dedi.

Yerde oturuyorduk , Calum ortamızda duran feneri kucağıma fırlatıp "Feneri yüzüne tutmalısın ambiyansı bozma."dedi.

Nefesimi dışarı verip "Onu yaparsam komik hissederim ve komikken korku hikayesi anlatamam."diye belirttim.

Uzunca bir süre yüzüme bakıp "Komik görünmen önemli olsaydı sana hiç sormazdım." dedi.

Alındığımı belli etmeden "Herneyse bana biraz düşünme zamanı ver." diye söyledim.

Aslında ne anlatabileceğimi çoktan kurgulamıştım sadece bir kez daha düşünmeye ihtiyacım vardı.

Calum ellerini dizlerine vurarak ritim tutmaya başlamışken "Buldum başlıyorum." dedim.

Beni dinlediğini belli etmek için gözlerini tekrar bana çevirdiğinde berbat olduğunu bildiğim hikayeme başladım. "Bu hikaye Çernobil reaktör kazası hakkında." dedim.

Calum esneyerek "Çok sıkıcı." dedi ama hikayemi bitirene kadar onun moral bozma çabalarını görmezden gelecektim.

"Boşaltılmış bölgedeki parklarda oynayan çocukların hayaletleri hala orada dolaşıyormuş" dedim devam etmek için uygun cümleleri düşündüm. "Beş kişilik bir araştırma grubu oraya gönderildiğinde aralarından üçü tuhaf cinayetlere kurban gitmiş , bir diğeri intihar etmiş ve sonuncu kişide kayıpmış ve son ." dedim.

 "Hepsi bu mu?" diye sordu sesindeki hayal kırıklığı fark ediliyordu."Beğenmediysen sen anlat." dedim sonunda patlamıştım.

Calum "Benimki çok daha kısa ama seninkinden daha iyi ." dedi , tepki vermediğimi görünce anlatmaya başladı "Dünyada kalan son kişi odasında sessizce otururken kapı açılır." dedi.

Devam etmesini bekledim ama bunun yerine verdiğim tepkiyi keyifle izledi. İtiraf etmeliyim anlattığı tuhaf şeyden etkilenmiştim. "Bunun devamı yok mu?" diye sordum.

"Dinlemek istemeyeceğini düşünmüştüm." Calum yüzündeki kendini beğenmiş gülümsemeden kurtulmuyordu.

"Hadi anlat şunu !" diye sızladındım gerçekten sinirimi bozmaya başlıyordu fakat ısrarcı tutumundan vazgeçmeyerek "Hikayemin daha iyi olduğunu itiraf edene kadar olmaz." diye cevap verdi.

Uzatmak istemediğim için "Evet evet seninki daha iyi." dedim aslında yalanda sayılmazdı.

"Tamam ama..."

"Hayır , kesinlikle bu cümleyi sana ikinci kere söylemem." diye belirttim.

Calum "Sadece hikayenin devamı yok zaten kapıyı kimin açtığını bilmediğimiz için hikaye bu kadar garip."dedi.

Biraz öfkelenerek "Hangi hikaye bu kadar salakça biter ki !" diye çıkıştım.

Calum beni şaşırtarak "Seni memnun edecekse kapıyı rüzgar açmış olsun." dedi sakince.

Asabi bir ruh halindeydim kolay teslim olmayacaktım " O zaman sözümü geri alıyorum benim hikayem daha iyi."dedim.

Etrafı bir kaç saniyeliğine aydınlatan şimşekle "Söylediğin sözleri bu kadar çabuk geri alamazsın." diye homurdandı.

Sırtımı duvara yaslarken "Neyse ne" dedim , cevap vermedi.

Sessiz ortamda gök gürültüsü ve çalan telefon sesinden başka...

Bir dakika telefon mu?

----------------------------

Çok konuşma oldu umarım kafanız karışmamıştır.

Fikir için Tumblr'a teşekkürler :D

Tüm hafta Rainy Mood yazıp final yaptım bu bölümün geç gelme sebebi o , yani artık "gecikme" denen şey oy ve yorum olduğu sürece yok.

Eheheh 

rainy mood ● hoodHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin