ZEMHERİ ZAYİAT •BEDEL•

2. Bölüm: ° t e s l i m a t °

Selamm🌠

Ne habersiniz, millet?

Lafı fazla uzatmayacağım...

Farkındayım, bu iki bölüm biraz uzun. Eğer istemiyorsanız kısaltabilirim, hemen. Zaten her şey rayına oturunca yavaş yavaş halledeceğim.

İlk dört bölümü kısa aralıklarla atmaya çalışacağım.

Dürüst olayım. Bol heyecan ve istekle yazıyorum, inanın...

Neyse, umarım beğenirsiniz.

Buyurun...

°•°•°

°Bir melek vardı bulutların ötesinde... Oysa ne melekti hislerinin izinde ne de iblisti kanatlarının renginde...°

O an... O anı hiç hissettiniz mi?

Hani, hani böyle... Hiçbir şey bilmiyorsunuz... Hiçbir şey anlamıyorsunuz, hayatın akışından ve gördüklerinizden... Anladığınız hiçbir şey yok...

Fakat garip bir korku dalgası saç diplerinizden ayak uçlarınıza kadar titreşerek ulaşıp gözleriniz etrafı tararken sanki o bilmediğiniz şeyi bilen biri varmış gibi bir his...

Bir farkındalık hissi titreşiyor içinizde fakat farkına vardığınız şeyi bilmiyorsunuz...

Ve dalga dalga merak da eklenirken o korkunuza. Soruyorsunuz, ansızın...

"Neler oluyor?"

Nedenini bilmemenize rağmen bir korku tüm bedeninizi sardı mı hiç?

İşte ben tam da bu histen bahsediyorum... İliklerime kadar bunu hissediyorum.

Tam bir aptal gibi etrafınıza şaşkınlık içinde bakarken... Hiçbir şey anlamazken... Yanınızdaki biri her şeyden haberdar gibi korku dolu bir kelime kaçırdı mı hiç dudaklarından?

O an dank etti mi kafanıza?

Bilmediklerinizi bilen biri vardır mutlaka, hayatınızda...

Ansızın kolumda Yelda'nın elini hissettim. Gözlerim Sertaç'tan Yelda'nın yüzüne kaydı.

Hani az önce Yelda'nın korkmuş olabileceğini söylemiştim ya... O an gözlerinde gördüğüm şeyi korku sanmıştım ya... Unutun onu! Şuan tüm bedeninin zangır zangır titrediğine şahit olurken derin nefeslerini fark ettiğimde gerçekten şimdi korktuğu bariz belliydi...