ÖLÜM BİZİ AYIRMADAN/EYFET

ÖBA -16.BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAAR!🌸

~YAZARDAN~

Multimedya:EyFet=Mükemmellik🌸🍃

Acı aslında beyinde başlar kalpte yaşar. Aynı aşk gibi...ama ne aşk gibi tutkulu ne de aşk kadar sevgi dolu. İnsanı içten içe bitirir sadece. İnsan kendi kendine üretir acıyı. Ürettiği acı büyür büyür ve... Bir ateş gibi yakar insanı. İşte yandığında ise onu artık kimse kurtaramaz.İşte Eylem de böyle bir felaketin içerisindedir.İçindeki acı öyle bir harlanmıştırki ama o güçlü kişiliğini de geride bırakmak onun için olmaması gereken bir felakettir. Bazen insan kendi kendine saçma sapan dertler üretir.

Ama bazen ise başına gelen dertlerin altından kalkamaz. Kalkmaya çalışırsa ya düşer yada kurtulur.
Ama Eylem'in çıkış yolunu kendisi dahil kimse bilmiyordur. İşte en acısıda bu. Kendi derdine çare bulamaması... Tam bir acizlik diye geçirir içinden. "Sen bu değilsin Eylem !Senin güçlü olman lazım!"diye haykırası vardır ama bağırmayı bırakın konuşmaya dahi mecali yoktur.

Dokunsalar ağlayacak durumdadır kadın. Birisinin omzunda ağlamaya o kadar ihtiyacı vardır ki... Ama bir yandan da güçlü durması gerektiğin adeta emreden beyni onun bu isteğini bastırmaya çalışıyor.

Ah bir ağlasa doya doya sevdiğinin kollarında... Hıçkıra Hıçkıra... Bağıra bağıra... Ama o güçlü durmazsa kim duracak? Kalbindeki bu acı yetmezmiş gibi birde kardeşine nasıl açıklayacağının düşüncesi yiyip bitiriyor onu.Kardeşine nasıl diyecek annem ve babam öldü diye? Nasıl söyleyecek yüzüne bakarak? Nasıl güçlü kalacak?

Eylem aslında dıştan çok samimi, sempatik ,iyi ,neşeli ve oldukça güçlü görünüyor. Hüzünlü duygularını içinde yaşıyor. İçinden ağlarken dışından gülüyor. Bu o kadar zor bir şeydir ki kimse kolay kolay başaramaz.

Sevdiği adam da görüyor kadının içindeki o hüznü ama kadının kendine söylemesini bekliyor. Sıkmak istemiyor onu.Zaman veriyor ona. Az önce çok mutlu olan bir kadını ne yıktığını çok merak ediyor ama dili varmıyor işte. Beklemek istemiyor adam.Sevdiği kadına destek olmak acısını dindirmek yanında olmak istiyor ama bir yandan ise beyni ona emrediyor bekle diye. Adam çaresiz kadın çaresiz...

▪▪▪

~Eylem'den~

Operasyon sıkıntısız geçmişti. Normal bir şekilde tanışıp oradan ayrılmıştık. Çocukları kızlara emanet etmemiş olsaydım burada böyle rahat oturamazdım. Aslında pek de rahat sayılmam. Az önce çok mutluyken şuan yıkılmış durumdayım. İçimden bir ses inanma yalan söylüyorlar diyor ama acı gerçek beni mahvediyor.

Bu acı gerçek hipotezimi yerle bir ediyor. Yerle bir olan sadece hipotezim değil. Aynı zamanda ben de yıkıldım.Nefes alamıyorum. Sanki kor bir ateş var ve o beni yakıyor.En kötüsüde derdimi paylaşamıyorum. Paylaşamıyorum çünkü söylediğim an asla güçlü duramam.

Yaklaşık yarım saattir silah arkadaşlarım ve sevgilim kapımı çalıp ne olduğunu soruyor ama cevaplayamıyorum.Merak ediyorlar ama beni sıkmak istemiyorlar. Böyle sevdiklerimin olması büyük bir servet asla kaybetmek istemeyeceğim bir servet...

Hayat çok tuhaf değilmi ya?Az önce nefes aldığını bildiğin insanın 2 saniye sonra hayata gözlerini yumması... Hele de yuman kişi sevdiğin biriyse... İşte o zaman dayanamıyor insan. Haykırmak,dökmek , kırmak istiyor ama yapamıyor.

▪▪▪

~ 5 dakika önce dinlenme odasında Tim'den~

Ateş:Dayıığulları bişey diyecem ya. Bu Eylem'in nesi var? Az önce güzel güzel5 muhabbet ediyoduk telefonu çaldı odasına gitti bir daha da gelmedi yanına gittik konuşmadı. Bir derdi mi var acaba?