Lütfen medyadaki şarkı eşliğinde okuyun💜
Benimde çok sevdiğim şarkılardan biri💜Sevdiğim...
Kalbine doğru bir gezintiye çıkmak istiyorum. Kalbinin odacıklarına tek tek kalbimin izlerini bırakmak istiyorum.Bu zamana kadar kan yerine acı pompalayan o kalbe sevgi pompalatmak istiyorum.
Kalbinin okyanuslarında boğulmak,hatta oraya tabutsuz bir şekilde gömülmek istiyorum. Ancak böyle çiçekler açtırabilirim o kalpte.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Elimdeki fırçayla karşımda duran tuvale her attığım küçük fırça darbesiyle oluşmakta olan simaya aşkla bakıyordum.
Cansız olan bu boyalar,bu renkler onunla can bulmuştu sanki. Onunla yüzüme gülmüştü.
Son düzeltmeleri de yaptıktan sonra paleti elimden bıraktım. Karşımda oturan bedene tekrar baktığımda sandalyede, yüzünü ve vücudunu yan dönmüş bir biçimde oturmuş bitirmemi bekliyordu.
Haraket etmemek için baya bir çaba sarfettiği her halinden belliydi. Kendi kendime bu haline tebessüm etmiştim.
"Taeyong sonunda bitti."
Sesimi duyar duymaz sandalyeden kalktı ve üzerindeki ceketi çıkartıp sandalyenin üzerine bıraktı. Yavaş adımlarla bana doğru ilerledi.
Kalp atışlarım tekrar hızlanmaya başlamıştı.Kokusu burnuma dolduğunda derince bir nefes aldım.
Bazen elimizle tutup kalbimizi yoklarız ya hani, atıyor mu diye. Belki çocukçadır bu yaptığımız ama hepimiz defalarca kez yapmışızdır bunu.
O zamanlar elimi kalbime götürdüğümde duyduğum ses,duyduğum ritim hiçbir anlam ifade etmezdi.
Ama şimdi...
Uykusunda senin hecelerini sayıklıyor sanki kalbim. Uyandırma diyor beni,uyandırma. Kalbimin üzerinde,kalbimi ağrıtmadan,kalbimi acıtmadan attıracak bir kalp buldum,bırak uyuyayım sonsuza kadar.Yanımda dikilen bedenin arkasına geçtim ve ellerimle gözlerini kapattım. Tuvalin önüne geldiğimizde ellerimi gözlerinden ayırdım.
Şaşkınca çizdiğim resime bakıyordu.
"Bu inanılmaz. Çok yeteneklisin. Tıpatıp aynı,gözümün yanındaki izi bile harika çizmişsin."
Hızlı hızlı ve çocuk gibi heyecanlanarak söylediği bu cümleler beni gülümsetmişti.
Gözlerini kocaman açmış ve resmi incelemeye devam ediyordu. Arkasından kollarımı sardım:
"Çok teşekkür ederim Taeyong. Resim çizmeyeli uzun zaman olmuştu."
Ellerini ellerimin üzerine koydu:
"Tek kafama takılan saçlarımı neden kızıla boyadın?"
"Sadece sana bu saç renginin çok yakışacağını düşünmüştüm ve denemek istedim."
"Peki yakıştırdın mı?"
"Hemde çok."diyince gülümsedi ve bana doğru döndü.
"O zaman saçlarımı kızıla boyamam gerekecek."
Şaşkın şaşkın ona bakıyordum. O da atölyemdeki diğer resimleri incelemeye koyulmuştu. Yanına gittim:
"Sen ciddi misin?"
"Tabiki de ciddiyim. Sen beğendiysen boyatacağım."
"Bak sırf ben beğendim diye bunu yapmak zorunda değilsin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Baby Don't Cry | Lee Taeyong #wattys2019
Novela JuvenilAcı eşliğinde yere yığılsam bile bu senin için olduğu sürece katlanacağım...