Een verhaal over Laura die een heel normaal leven heeft behalve dan dat ze elke nacht een rare droom heeft waarin ze steeds wordt gered door een en dezelfde jongen. Het rare is dat ze de jongen niet kent en ook nog nooit gezien heeft. Zou ze de jong...
Ik voel ineens dat een hand me vastpakt. Ik schrik maar blijf rustig. Het voelt vertrouwd. 'Doe het niet Lau, er zijn zo veel mensen die van je houden en je komt hier doorheen ik weet het zeker'. Ik herken de stem niet en kijk snel om. Ik schrik als ik zie wie het is.
Ik kijk recht in diezelfde jongen zijn ogen en ik zie dat hij naar me glimlacht. Ik begin te gillen maar voel dan een hand op mijn mond. Ik stop met gillen en ik schrik als ik ineens Eva zie. 'Oh shit het was weer een droom of niet?' vraag ik en Eva knikt. Ik zucht en neem een slok van mijn water die ik vannacht gepakt had. Eva vraagt waar de droom over ging en ik vertel haar de hele droom en elk detail. Eva helpt me de laatste tijd met het uitvinden wat de dromen betekenen dus ik vertel haar alles en we schrijven het op in een schrift zodat we de overeenkomsten kunnen zoeken.
Een tijdje later kleed ik me om en ga ik naar beneden om te ontbijten. Mijn ouders en Noah zijn al naar hun werk dus ik ben alleen thuis met Eva. Ik maak wat eten voor ons en ga daarna naar het café om op Nina te wachten. Na een half uur wachten krijg ik een berichtje van Nina waarin staat dat ze ziek is en dat ze zich verslapen had. 'Fijn nu wordt school dus nog erger dan het al was' zucht ik.
Dit is trouwens mijn outfit:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Na 5 lesuren pak ik mijn jas en boeken uit mijn kluisje en loop ik naar de supermarkt om Nina's favoriete chocola te halen en reken af. Ik loop snel naar huis om mijn fiets te pakken en fiets dan richting het huis van Nina. Ik bel aan en Nina haar moeder doet open en geeft me snel een knuffel. 'Heyy Lau, wat leuk dat je even bent gekomen!' schreeuwt ze net iets te hard en ik hoor een geïrriteerde stem uit de woonkamer komen, Nina. Ik loop naar Nina toe en geef haar de chocola waarop ze 'Ahww thanks schat, dat is zo lief van je' antwoordt.
Even later, na een poosje gepraat te hebben over hoe saai school wel niet was, fiets ik weer naar huis. Ik zie net iets te laat een tak op de grond liggen en ik rij er overheen. Ik begin te slingeren en val op de grond. Ik kan me niet bewegen en probeer mijn telefoon te pakken, maar die ligt net iets te ver weg. Ik lig even tot er iemand op mijn rug tikt en vraagt hoe het gaat. Ik kijk op en ik zie de jongen van al mijn dromen. Ik knipper een paar keer, maar hij gaat niet weg. 'Eh ehh ben je echt?' vraag ik stotterend waarop hij begint te lachen.
Ik word wakker en merk dat ik in het ziekenhuis lig. Mijn ouders, Noah en Eva zijn er en Eva merkt op dat ik wakker ben geworden. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik zachtjes en ze vertelt me over dat ik van de fiets was gevallen en dat een jongen me hierheen heeft gebracht. Ineens herinner ik me het weer: 'Waar is die jongen heen ik moet hem spreken!'. 'Ho Ho rustig Lau hij is weggegaan, ik weet niet waar naartoe' zegt Eva snel. 'Shit shit! Eef dat was de jongen uit mijn dromen!' Eva kijkt me geschrokken aan en zegt dan dat ik even rustig moet blijven en dat we hem wel weer vinden.
De dokters komen een uurtje later de kamer binnen en zeggen dat alles goed is en dat ik weer naar huis mag. Even later kom ik weer thuis aan en ik kan die jongen maar niet uit mijn hoofd krijgen. Ik doe mijn schoenen uit en ga op bed liggen. Zoals elke dag zoek ik weer op instagram voor die jongen. Ik vind hem natuurlijk niet en uiteindelijk val ik in slaap.
Zoals altijd wordt ik weer wakker na het hebben van een droom en dus ook na het gered zijn door de jongen. Het maakt me moe dat het elke nacht weer hetzelfde is en dat ik die jongen maar niet kan vinden.
(Dankjewel voor het lezen, heb je nog tips laat het me weten xx)
