In love with a ghost?! ft. Why don't we (Dutch)

15

Na 2 minuten gereden te hebben zijn we bij mijn huis aangekomen en ik ren zo snel mogelijk de deur uit. De jongens rennen achter me aan naar de voordeur en ik bel Eva op, omdat ik niet weet of mijn ouders wakker zijn of niet en ik wil ze niet wakker maken. Na een paar seconden doet Eva de deur open en ik schrik als ik Daniel op de grond zie liggen.

Daniel is helemaal bebloed en zijn kleren zijn gescheurd. Ik ren snel naar Daniel en kijk wat er aan de hand is. 'Daniel, Daniel, gaat het goed? Wat is er gebeurd?' vraag ik geschrokken, maar Daniel kijkt me aan alsof hij niet goed weet wie ik ben. 'Ehm Laura? Ben jij dat? Ik moet zo even met je praten' zegt hij heel onduidelijk en volgens mij ben ik de enige die dat hoorde. 'Ik pak even iets van een doek met water zodat we zijn hoofd een beetje schoon kunnen maken.' zeg ik en ik loop naar de keuken. 'Papa en mama zijn al wakker trouwens Laura dus ze weten dat Daniel hier is' zegt Eva en ik zucht van opluchting. 'Eva kan jij misschien het bad aanzetten zodat hij zometeen even in bad kan om zich op te frissen?' vraag ik en Eva knikt en loopt naar de badkamer.

Een tijdje later zijn ook mijn ouders en Noah naar beneden gekomen om te helpen en is het bad volgelopen. 'Daniel je kan boven even in bad en ik zal wat kleren van Noah pakken die je aankan zometeen' zeg ik en ik en Jack helpen Daniel omhoog te komen. Uiteindelijk staat Daniel en leunt hij op Jack en mijn schouders en brengen we hem naar de badkamer. Ik help met het uitdoen van zijn kleding en leg hem voorzichtig in bad. Ik wil de deur uit lopen, maar dan begint Daniel te praten: 'Laura, zou je misschien bij me willen blijven?' zegt hij en ik knik. 'Ik zal even wat kleren van Noah voor je pakken en een handdoek en dan kom ik terug oke?' vraag ik en Daniel knikt voorzichtig.

Ik kom terug bij Daniel met een stapeltje kleren en een handdoek en doe de deur achter me op slot. Daniel ligt er heel zielig bij met zijn ogen dicht en het water is ondertussen een beetje rood gekleurd van het bloed. 'Oke Daniel, je mag me nu wel eens vertellen wat er gebeurd is' zeg ik ongerust en Daniel twijfelt een beetje. 'Ach kom op, ik heb al een hoop over je leven gehoord wat apart was, dit gaat me echt niet afschrikken hoor' zeg ik met een lieve glimlach en Daniel lacht naar me.

'Ik was onderweg naar jou, en omdat de jongens niet weten van ja, je weet wel, loop ik altijd het eerst stukje van mijn huis naar de jouwe. Dus ik was onderweg naar jou tot ik ineens geluiden hoorden en iemand me ineens vast greep en een zak over me hoofd deed. Toen hadden ze me ergens aan een boom vastgemaakt en me geslagen en geschopt enzo en zeiden ze dat ze op zoek gingen naar jou. Dus toen gingen ze weg en ben ik losgekomen omdat zij geen knopen konden maken en probeerde ik naar jouw huis te kruipen zodat ik je kon waarschuwen. En ja toen vond Eva me dus en de rest weet je' legt hij uit en ik kijk hem bezorgd aan. 'Weet je wie het waren, of hoe ze eruit zagen?' vraag ik waarna Daniel me weer een beetje twijfelend aankijkt. 'Je kent ze of niet?' vraag ik en Daniel knikt. 'En jij kent ze ook' zegt hij erna.

(Door wie denken jullie dat Daniel was vastgebonden en in elkaar geslagen? Sorry voor dit kleine hoofdstuk trouwens. xx)