In love with a ghost?! ft. Why don't we (Dutch)

13

De bel gaat en ik sta op en loop mijn wiskundeles uit. Ik ga nog even langs mijn kluisje om mijn jas daar te pakken en kom daar de jongens tegen. 'Oh hey' zeg ik terwijl ik mijn jas aan doe en ik merk dat Daniel niet bij ze staat. 'Waar is Daniel?' vraag ik.

Jack begint te lachen. 'Mis je hem nu al prinses? Hij is alleen maar even naar de wc' zegt hij lacherig en ik kijk hem boos aan waarna ik wegloop. Jack roept me nog wat achterna maar ik had mijn gedachten er niet echt bij en hoorde dus niet echt wat hij zei. Ik merk dat ik best wel moe ben en ik ben blij dat ik eindelijk naar huis kan.

Eenmaal thuis aangekomen leg ik mijn spullen op een hoopje bij de deur en loop ik naar de keuken om Eva en mijn moeder even gedag te zeggen. Eva staat gelijk op en sleurt me mee naar mijn kamer en duwt me op mijn bed waarna ze zelf naast me komt zitten. 'Dus, vertel me alles' zegt ze snel en ik zucht. 'Er is niet zoveel gebeurd hoor, maar ik zal je alles vertellen.

Nadat ik alles verteld heb kijkt Eva me stralend aan. 'Dus je hebt bij hem geslapen terwijl hij zijn armen om je heen deed?' vraagt ze ter verduidelijking en ik knik. 'Maar dat was alleen maar omdat ik niet kon slapen' voeg ik eraan toe, maar Eva kan niet meer langer dan een paar seconden wachten met praten. 'Laura, je weet dat hij je leuk vindt toch? Dat is echt aan alles te merken' zegt ze en ik kijk haar een beetje verward aan. 'Wat bedoel je? We zijn gewoon vrienden' zeg ik en Eva begint te lachen. 'Ja hmhm "gewoon vrienden", wacht maar' zegt ze nog als laatst en loopt dan de deur uit. Ik ben echt heel erg moe en besluit maar eventjes te gaan slapen en ik kijk nog even op mijn telefoon. Ik zie dat ik een paar berichtjes heb van Daniel, maar ik heb geen zin om te reageren dus ik leg mijn telefoon aan de lader en ga weer in bed liggen.

Ik word wakker door Noah die op mijn deur bonst. 'Wat?' zeg ik iets te geërgerd en Noah roept dat we gaan eten. Ik klim mijn bed uit en loop naar beneden om alvast aan de tafel te gaan zitten en zeg gedag tegen mijn ouders. We zitten al even aan tafel wanneer de bel ineens gaat. 'Ik kijk wel even wie het is' zeg ik voordat ik opsta om naar de deur te lopen. Wanneer ik de deur open zie ik ineens Daniel voor me staan. 'Wat doe jij nou hier?' vraag ik verbaasd en ik zie een opgeluchtte glimlach bij Daniel. 'Je reageerde niet op mijn berichtjes dus ik was bang dat er iets gebeurd was' legt hij uit en ik zucht. 'Oh ja, natuurlijk. Ehm er is niks hoor ofzo, maar we zijn aan het eten dus zou je vanavond misschien terug willen komen door mijn raam. Dan kunnen we praten.' zeg ik en geef hem snel een kus op zijn wang. 'Is goed, doei Laura' zegt hij nog en loopt dan weer terug naar zijn auto.

Ik loop terug naar de eettafel en iedereen kijkt me vragend aan. 'Het was niemand, gewoon iemand van een of andere organisatie die wat kwam vertellen' zeg ik snel en ga weer zitten om mijn eten op te eten. Ze hoeven niet te weten dat Daniel daar was om te kijken of het wel oke met me ging en ze hoeven al helemaal niet te weten dat hij vanavond weer terug komt. Ik vraag me af of ik ooit iemand mag vertellen over dat Daniel mij beschermt of dat ik dat voor altijd stil moet houden. Ik word uit mijn gedachten gehaald door Eva die voor met haar hand voor mijn hoofd loopt te zwaaien. 'Oh sorry, wat is er?' vraag ik en Eva kijkt me vragend aan. 'Wat wil je voor toetje? We hebben yoghurt, vla en pudding' zegt ze. 'Ehm maakt mij niet zoveel uit. Doe maar wat jullie het liefst hebben' antwoord ik in de hoop dat ze niet meer dingen aan me gaan vragen.

Na het eten zeg ik welterusten tegen iedereen en ga ik naar boven omdat ik al weer best wel moe ben en Daniel zometeen ook nog komt. Eenmaal boven aangekomen doe ik mijn pyjama aan en poets ik mijn tanden. Ik ga weer in bed liggen en leg mijn telefoon aan de lader. Daniel is er nog niet dus misschien is hij het wel vergeten of kon hij niet weg ofzo dus ga ik maar alvast slapen.

Ik hoor wat buiten en denk dat het Daniel is dus ik doe mijn raam open en stap uit het raam. Ik zie Daniel niet maar het geluid komt bij de bomen naast mijn huis vandaan dus ik spring van mijn dak naar beneden en loop er naartoe. Ik zie niks, maar blijf geluiden horen dus ik loop door om te kijken of alles wel goed gaat daar. Ineens struikel ik over een tak of zoiets en val ik op de grond. Ik heb een kleine schaafwond op mijn knie, maar sta weer op omdat ik de geluiden nog steeds hoor.

Na een tijdje door het bos gelopen te hebben ben ik bij de plek waar de geluiden vandaan komen en ik probeer me rustig te verschuilen achter wat bosjes zodat het niet opvalt dat ik hier ben. Als ik eindelijk kan zien wat het geluid maakt schrik ik.