KELEBEK AVCISI

5. BÖLÜM "LEKELİ YAZI"

İyi okumalar🧡

5.BÖLÜM "LEKELİ YAZI"
🦋

"Seni takip eden birileri daha var, Alin Karadağ."

Düşünceler silsilesi aklıma akın ederken, geçmişe bir kapı açıldı. Beni takip eden birileri hep olmuştu. Henüz bir çocukken, babamın rakipleri beni babama karşı bir tehdit olarak kullanmak isterlerdi. Ergenlik yıllıklarımda ise bu daha fazla artmıştı. Sonrasında, babam risk almak istemeyerek peşime bir koruma sürüsü takmıştı.

Kaşlarım havalanırken, merakla ona baktım. "Kimden bahsediyorsun?"

Gözleri ön camdan dışarı bakarken, başını iki yana salladı. "Henüz emin değilim," Ardından, bakışları bana döndü. "Fakat bundan sonra tedbirli olsak iyi olur."

Burnumdan alaylı bir nefes verdim. "Tedbir mi? Söylesene Kaan Demir, beni caddenin ortasında dikizlerken aklından tedbir almak geçiyor muydu?"

Ciddiyete bürünerek, tek eliyle çalışmayan arabanın direksiyonunu tutarak bana döndü. Ardından derin bir nefes verdi.

"Beni görme ihtimalleri olanaksızdı. Karşı şeritten geçtiler. Sen bile olduğum yere baktığın halde göremedin, onlar hiç göremezdi." Dedi kararlılıkla. "Zaten görseler bile benim seni takip ettiğimi düşünürlerdi. Kim babanın en büyük düşmanının oğluyla ortak olacağını düşünür?"

Kimse düşünmezdi. Yaptığımız şeyin aykırılığının ben de farkındaydım. Normal olan şeylerden çok uzaktık. Fakat insanlar çıkar doğrultusunda en uçuk yollardan bile geçebiliyordu.

"Geçmişte, babamın diğer düşmanlarının da peşime adam taktığı çok olmuştu. Yine onlardan biri olma ihtimali yüksek." Elimi alnıma götürerek hafifçe ovaladım. "Zaten sürekli korumalarla gezmemin sebebi bu."

Tek kaşını kaldırdı. "Senin eğitimli olduğunu duymuştum." Dedi sorarcasına.

"Öyleyim, fakat babam tatmin olmuyor. Bu konuda epey katı."

Gözlerim yeniden arabadan dışarı, etrafta gezinirken dakikada bir birileri olup olmadığını kontrol ediyordum. Camlar filmli olsa da, birilerinin beni takip ettiğini söylemesi beni daha da tedirgin etmişti.

"Ertem Karadağ'ın kızına karşı korumacılığı camiadaki herkes tarafından biliniyor. Seni herkesten sakındığını, medyaya düşmeni istemediğini söylüyorlar." Dedi gözleri dikkatle yüzümde dururken. "Bunun sebebinin yalnızca güzelliğin olduğunu zannetmiyorum, neden bu kadar korumacı?" Dedi sakince. Sesindeki merak tohumlarını sezebiliyordum.

Omuz silktim. Başımı iki yana sallarken, "Babamın anlamadığım çok fazla davranışı var. Bu soruları anneme sorsan daha iyi olur." Dedim. Babamın takıntıları olan bir ruh hastası olduğunu söylememe gerek yoktu. Korumacı sanması daha iyiydi.

Düşünürken, "Annen tam bir sosyete kadını gibi görünüyor. Ünlü olmayı seviyor, davetlere katılıyor, gösterişi seviyor. Sen ona benzemiyorsun." Diye mırıldandı.

"Beni birkaç günde tanıyıp tespit koyman benim gibi Psikoloji öğrencisini bile şaşırttı." Dedim alayla.