2. BÖLÜM "SUÇ ORTAĞI"

58 6 6
                                    


Linkin Park - Castle of Glass

Bu şarkı hikaye için fazlasıyla anlamlı, bu yüzden sözlerini bilerek dinlemenizi öneririm. Yukarı bıraktım <3

İyi okumalar🧡

2. BÖLÜM "SUÇ ORTAĞI"
🦋

Herkes, en sonunda olmaktan korktuğu kişiye dönüşür.

Asla yapmayacağımızı söylediğimiz şeyler, bi gün yaşanmış bir olay haline gelir.

Mukadderat.

Yazgı ve kader.

Anlamı buydu. Meydana gelmesi kaçınılmaz olan durum.

Kaderine tutunduğun ipler, sen büyüdükçe ruhuna ilmek ilmek işlenirdi.

İpleri tutan ellerim de, ruhum da paramparçaydı.

Alnıma damgalanan kaçamadığım o yazı ise, benim hayatımdı.

Ne yaparsan yap, ne seçersen seç sonunu değiştiremeyeceğin bir yazı.

Hayat ve insanın trajik yüzleşmesi.

Gözlerimi aralayıp, odaklanmaya çabaladım.

Bir vazgeçemeyişin kilidini ilk sevgi atardı.

Ardından merhamet, şefkat ve alışkanlık.

Bende hiçbiri yoktu, fakat neden bu aileden vazgeçemediğimi bilmiyordum. Üstelik benim kilidim çok sağlamdı. Anahtarını ise bulamayacak kadar kayıptaydım.

Demir parmaklıkların arasından içeri sızan soğuk hava, soluk borumdan içeri işledi. Gözlerimi, ellerimi havada tutan kelepçelere kaldırdım, ardından ruhsuzca karşımdaki kişiye çevirdim.

Olmaktan korktuğum insana baktım.

Babama.

Karşımda duran kızgın sureti, biraz sonra yaşanacaklar için hazırlık gibi görünüyordu.

"Ne yaptım yine?" Dedim bıkkınlıkla. Artık bu halime üzülemiyordum bile.

"Sana," Sakin adımlarla arkama geçti. Adımları boş odada yankılanırken arkamı göremesem de ne yaptığını adım gibi biliyordum. "Şöhretimizi yerle bir edecek şeylere kalkışma demiştim, güzel kızım."

Burnumdan alay edercesine bir nefes verdim. Şöhret. Ne komik bir kelimeydi.

"Sen bir Karadağ'sın. Karadağ. Eğer bizi tanıyan biri görseydi o zaman sana..." Devamını getirmeyip dudaklarını birbirine bastırdı. "Bileğine her zaman takılan bu kelepçelerin sebebi sensin."

Bileğime takılsa ne yazardı ki?

Benim ruhumun kelepçeleri sana takılı, baba.

Sırtıma inen sert kemer darbesiyle dişlerimi sıktım. Yıllar alışkanlık getirse de acıyı götürmüyordu.

Kendimi sıktım.

Her darbede, her seferinde olduğu gibi, inlememek için direndim.

Acımı ona göstermemeliydim.

KELEBEK AVCISIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin